Sąd Okręgowy w Opolu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:           SSO Beata Hetmańczyk

Ławnicy:                         SO Bogusław Kamiński, SO Izabela Bogusz

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2021 r. w Opolu na rozprawie sprawy z powództwa [dane 19 osób] przeciwko (…) Sp. z o.o. z siedzibą w O. o zapłatę

Sąd Okręgowy w Opolu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:           SSO Beata Hetmańczyk

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2022 r. w Opolu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa A.C. – reprezentanta grupy oraz [dane 18 osób] przeciwko (…) Sp. z o.o. z siedzibą w O. o zapłatę

Sąd Okręgowy w Opolu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:           SSO Beata Hetmańczyk

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2021 r. w Opolu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa [dane 19 osób] przeciwko (…) Sp. z o.o. z siedzibą w O. o zapłatę

Sąd Apelacyjny w Warszawie V Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:           SSA Aleksandra Kempczyńska (spr.)

Sędziowie:                      SSA Marta Szerel, SSA Bernard Chazan

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2021 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Miejskiego Rzecznika Konsumentów w O. przeciwko Bank (…) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę

na skutek zażalenia obu stron na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2020 r., sygn. akt IV C 1348/19,

1. Sprawę w postępowaniu grupowym rozpoznaje sąd w składzie trzech sędziów zawodowych zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym. W sprawach rozpoznawanych w postępowaniu grupowym nie znajduje zastosowania art. 15 zzs¹ 1 pkt. 4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania ostatniego z nich, zgodnie z którym sąd orzeka w składzie jednego sędziego tylko w sprawach rozpoznawanych według przepisów k.p.c. Postępowanie grupowe toczy się według przepisów ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, a to, że zgodnie z art. 24 ust. 1 tej ustawy, w zakresie w niej nieuregulowanym stosuje się przepisy k.p.c., nie ma znaczenia. Skład sądu rozpoznającego sprawę w postępowaniu grupowym został bowiem wprost uregulowany w ustawie o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, stąd odesłanie do przepisów k.p.c. w zakresie składu sądu nie ma miejsca.

Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:           SSA Beata Waś

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2022 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym  sprawy z powództwa A. D. jako reprezentanta grupy przeciwko Skarbowi Państwa – Radzie Ministrów, Ministrowi Zdrowia, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji o ustalenie

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. akt XXV C 136/21,

Przewodniczący:           SSA Roman Sugier (spr.)

Sędziowie:                      SSA Ewa Jatrzębska, SSA Lucyna Morys-Magiera

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2020 r. w Katowicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. D. występującej jako reprezentant i członek grupy, składającej się z trzydziestu trzech osób, w skład której wchodzi: (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…),

1. Roszczenia oparte na jednakowej podstawie faktycznej to roszczenia, których podstawę stanowi taka sama podstawa faktyczna (przesłanka sensu stricto) lub roszczenia, których istotne okoliczności faktyczne są wspólne (przesłanka sensu largo). Istnienie nieznacznych różnic pomiędzy indywidualnymi podstawami roszczeń nie przekreśla możliwości dochodzenia roszczeń w tym postępowaniu, niemniej jednak niezbędne jest, aby istotne okoliczności faktyczne uzasadniały żądanie wspólne dla wszystkich roszczeń. Wymóg takiej samej podstawy faktycznej roszczeń nie oznacza, że wszystkie okoliczności faktyczne sprawy muszą być identyczne w przypadku każdego z członków grupy, gdyż zawsze – nawet w przypadku tej samej podstawy roszczenia – będą występowały okoliczności indywidualne, odnoszące się do poszczególnych członków grupy. Warunek jednakowej podstawy faktycznej spełniony zostaje wówczas, gdy fakty uzasadniające istnienie określonego stosunku prawnego, który jest podstawą roszczeń, są jednakowe w odniesieniu do wszystkich członków grupy. „Nie stoi temu na przeszkodzie istnienie innych jeszcze faktów, mieszczących się w podstawie faktycznej powództwa, jak charakter indywidualnych roszczeń, ich wymagalność czy wysokość. Istotą postępowania grupowego jest wspólność przejawiająca się w żądaniu, które musi być typowe (wspólne) dla wszystkich roszczeń. Wskazany warunek oznacza, że sytuacja prawna lub faktyczna członków grupy musi być jednakowa, natomiast dochodzone roszczenie musi być jednego rodzaju (jednorodzajowość roszczeń), gdyż tylko wówczas możliwe jest zgłoszenie wspólnego żądania.
2. Z wykładni celowościowej art. 16 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym wynika, że w innych sprawach niż w sprawach o roszczenia pieniężne, do ustalenia przynależności członka do grupy wystarcza uprawdopodobnienie.
3. Skoro żądanie ustalenia odpowiedzialności nie jest tym samym co żądanie zasądzenia świadczenia, to sąd musi mieć na uwadze odmienności między tymi roszczeniami i mając je na względzie oceniać, czy spełnione są warunki do rozpoznania powództwa w postępowaniu grupowym. Jeżeli okoliczności dotyczące szkody są zaś na tyle zróżnicowane, że ich ocena w postępowaniu grupowym byłaby niecelowa, za wystarczające należy wówczas uznać prawdopodobieństwo, że szkoda taka wystąpiła.

Sąd Okręgowy w Warszawie III Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:           SSO Rafał Schmidt

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2021 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa (…) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. przeciwko Skarb Państwa – Prezes Rady Ministrów oraz Skarbowi Państwa – Ministrowi Zdrowia

1. Stosowanie art. 417 k.c. w brzmieniu obowiązującym przed 1 września 2004 r. musi jednak uwzględniać wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 grudnia 2001 r., SK 18/00 (OTK 2001, nr 8, poz. 256), w którym orzeczono, że art. 418 k.c. jest niezgodny z art. 77 ust. 1 Konstytucji RP, a art. 417 k.c. rozumiany w ten sposób, że Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie funkcjonariusza państwowego przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, jest zgodny z art. 77 ust. 1 Konstytucji RP. U podstaw tego wyroku legło założenie, że wskazany przepis Konstytucji RP ustanawia normę zapewniającą każdemu prawo do wynagrodzenia szkody wyrządzonej przez bezprawne działanie organu władzy publicznej. Treść art. 77 ust. 1 Konstytucji RP jest jednak na tyle niedookreślona, że nie daje podstaw do wywodzenia z niego roszczeń cywilnoprawnych. Z tego względu uzasadnione jest wskazanie jako podstawy prawnej art. 417 k.c. w zw. z art. 77 Konstytucji RP.
2. Roszczenie odszkodowawcze, które powstaje po stronie akcjonariuszy w razie utraty wartości akcji wskutek ogłoszenia upadłości, to roszczenie odszkodowawcze typu lucrum cessans tj. odszkodowanie za utratę prawa do dywidendy. Akcjonariusze wskutek ogłoszenia upadłości (i następczo, w trakcie trwania postępowania upadłościowego) utracili (teoretycznie) prawo do dywidendy. Utrata wartości akcji jest natomiast de facto szkodą spółki, a nie akcjonariuszy. Konstrukcja prawna spółki akcyjnej i wynikający z niej pośredni udział akcjonariusza w jej działalności przesądzają tym samym m.in. o tym, iż szkoda wyrządzona spółce nie może być jednocześnie uznana za szkodę poniesioną przez akcjonariusza.