Postanowienie Sądu Najwyższego Izba Cywilna z dnia 28 kwietnia 2022 r.
I CSKP 94/21

Sąd Najwyższy w składzie:

Przewodniczący:           SSN Krzysztof Strzelczyk

Sędziowie:                     SSN Władysław Pawlak, SSN Roman Trzaskowski (spr.)

 

w sprawie z powództwa D. C. jako reprezentanta grupy

przeciwko V. AG w W.

o zapłatę,

Postanowienie Sądu Najwyższego Izba Cywilna z dnia 19 grudnia 2019 r.
I CSK 365/19

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Dariusz Zawistowski

w sprawie z powództwa D. C.

przeciwko V. AG w W. (Niemcy)

o zapłatę,

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie I Wydział Cywilny z dnia 14 listopada 2022 r.
I ACa 600/22

  1. Właściwość i skład sądu uregulowana została w art. 3 ust. 1 i 2 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym. Stanowi on, że postępowanie grupowe należy do właściwości sądu okręgowego i sąd rozpoznaje sprawę w składzie trzech sędziów zawodowych. Podkreślenie też wymaga, iż w art. 24 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym wskazuje, iż tylko w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się i to tylko odpowiednio przepisy k.p.c., z wyłączeniem art. 8, art. 117-124, art. 194-196, art. 204, art. 205, art. 2053 2 i 5 oraz art. 425-50514.
  2. W myśl art. 47 § 3 i 31p.c. postanowienia poza rozprawą wydaje sąd w składzie jednego sędziego. Natomiast zarządzenia wydaje przewodniczący. Zakres ten nie jest odrębnie uregulowany w ustawie o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, stąd uprawnione jest działanie sądu w ww. zakresie w składzie 1 sędziego. Nie można tego jednak odnieść do orzekania w sprawie.
  3. Zgodnie z art. 15 zzs(1) ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania ostatniego z nich, w sprawach rozpoznawanych według przepisów k.p.c., w pierwszej i drugiej instancji sąd rozpoznaje sprawy w składzie jednego sędziego; prezes sądu może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie trzech sędziów, jeżeli uzna to za wskazane ze względu na szczególną zawiłość lub precedensowy charakter sprawy. Przepis ten, jako ustający inny skład sądu niż obowiązujący, poza czasem zagrożenia epidemicznego, należy bowiem wykładać w sposób wąski, tylko do sytuacji, kiedy skład sądu reguluje k.p.c. Z przypadkiem takim nie mamy jednak do czynienia w postępowaniu grupowym, jako że art. 3 ust. 2 w zw. z art. 24 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym reguluje tą kwestię odrębnie, wyłączając w tym zakresie zastosowanie przepisów k.p.c.
  4. Skoro ustawa o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym wprost przewiduje rozpoznanie sprawy przez trzyosobowy skład sądu, tym samym jednoosobowy skład sądu, nie może być uznany za właściwy, a postępowanie przeprowadzone przez niewłaściwy skład musi być uznane za dotknięte nieważnością.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Opolu I Wydział Cywilny z dnia 23 października 2019 r.
I C 1211/19

Sąd Okręgowy w Opolu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:           SSO Bogusław Kamiński

Sędziowie:                     SSO Katarzyna Waszczuk, SSO Izabela Bogusz

 

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2019 r. w Opolu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa [dane 35 członków grupy] przeciwko (…) Sp. z o.o. z siedzibą w O. o zapłatę,

Postanowienie Sądu Okręgowego w Opolu I Wydział Cywilny z dnia 14 października 2019 r.
I C 1211/19

Sąd Okręgowy w Opolu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:           SSO Bogusław Kamiński

Sędziowie:                     SSO Katarzyna Waszczuk, SSO Izabela Bogusz

 

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2019 r. na rozprawie sprawy z powództwa [dane 35 członków grupy] przeciwko (…) Sp. z o.o. z siedzibą w O. o zapłatę,

Postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie I Wydział Cywilny z dnia 28 czerwca 2013 r.
I C 138/13

Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:           SSO Kamil Grzesik

Sędziowie:                     SSO Marta Woźniak, SSR (del.) Wojciech Żukowski

 

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2013 r. na rozprawie sprawy z powództwa W.G. reprezentanta grupy złożonej z [dane 14 członków grupy] przeciwko W.N. o zapłatę

Postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie I Wydział Cywilny z dnia 5 października 2015 r.
I C 138/13

Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:           SSO Kamil Grzesik

Sędziowie:                     SSO Marta Woźniak, SSO Wojciech Żukowski

 

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2015 r. w Krakowie na rozprawie sprawy z powództwa W.G. reprezentanta grupy złożonej z [dane 14 członków grupy] przeciwko W.N. o zapłatę,

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie I Wydział Cywilny z dnia 3 grudnia 2013 r.
I ACz 2089/13

Sąd Apelacyjny w Krakowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:           SSA Barbara Górzanowska

Sędziowie:                     SSA Maria Kus-Trybek, SSA Władysław Pawlak (spr.)

 

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2013 r. w Krakowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa W.G. reprezentanta grupy złożonej z [dane 14 członków grupy] przeciwko W.N. o zapłatę

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie III Wydział Cywilny z dnia 17 lutego 2020 r.
III C 603/15

  1. 474 k.c. przewiduje to, że dłużnik odpowiada jak za własne działania lub zaniechania, z reguły więc wtedy, gdy osobom trzecim będzie można przypisać winę (domniemaną na podstawie art. 471 k.c.) polegającą na niezachowaniu należytej staranności (art. 472 k.c.). W rezultacie prowadzi to do zaostrzenia odpowiedzialności dłużnika, która ukształtowana została w przedmiotowym przepisie na zasadzie ryzyka, wskutek czego dłużnik sam nie może uchylić się od odpowiedzialności, powołując się na brak winy po swojej stronie, zwłaszcza wskazując, że dołożył należytej staranności przy wyborze osoby lub w sprawowaniu nadzoru nad wykonywaniem przez nią zobowiązania.
  2. W literaturze przedmiotu prezentowana jest wątpliwość czy pozwany zobowiązany będzie do zwrotu powodowi kosztów zastępstwa procesowego w wysokości określonej w art. 5 u.d.p.g., czy też kosztów zastępstwa procesowego w wysokości wynikającej z rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Zważywszy, iż zgodnie z art. 98 § 3 k.p.c., do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach, Sąd opowiada się za stanowiskiem, że przyjąć należy, iż granicę odpowiedzialności pozwanego wyznaczają przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Przepisy art. 5 u.d.p.g. nie zawierają bowiem „odrębnych przepisów” dotyczących zasad zwrotu kosztów procesu, a co za tym idzie nie sposób na ich podstawie zobowiązać pozwanego do zwrotu powodowi kosztów procesu tak znacząco przekraczających wysokość stawek minimalnych opłat za czynności radców prawnych.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Gdańsku I Wydział Cywilny z dnia 14 października 2019 r.
I C 1664/18

  1. Wymóg jednakowości podstawy faktycznej i prawnej żądań członków grupy uważa się za spełniony, gdy członkowie grupy wywodzą swe roszczenia z takiego samego zdarzenia – tj. z umów zawartych osobno przez każdego z członków grupy z pozwanym, w których znalazły się praktycznie identyczne zapisy dotyczące zobowiązania.
  2. Wobec identyczności zapisów dotyczących zobowiązań umownych, nie ma znaczenia, że znalazły się one częściowo w umowach przedwstępnych sprzedaży, a część z nich – w umowach deweloperskich.
1 2 3 44