Sąd Okręgowy w Opolu Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący:           SSO Magdalena Domińczyk – Trzciańska

Sędziowie:                    SSO Ryszard Kądziela, SSO Beata Hetmańczyk

po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2012 r. w Opolu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa J. M jako reprezentanta grupy (…) przeciwko (…) Spółka z o.o. w Opolu o zapłatę

postanawia:

zarządzić ogłoszenie o wszczęciu postępowania grupowego toczącego się przed Sądem Okręgowym w Opolu – Wydział I Cywilny pod sygn. akt I C 605/11

Sąd Okręgowy w Olsztynie Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący:                                   SSO Bożena Charukiewicz

Sędziowie:                                             SSO Juliusz Ciejek, SSO Przemysław Jagosz

po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2012 roku w O. na rozprawie sprawy z powództwa B.S., przeciwko (…) Sp. z o.o. w O. o zapłatę

postanawia:

1. zarządzić ogłoszenie o wszczęciu postępowania grupowego

Orzeczenie zostało uchylone postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2012 r., sygn. akt I ACz 1777/12. Tezy zakwestionowane przez Sąd Apelacyjny w Warszawie oznaczono kursywą.

1. Zawężanie pojęcia „roszczenie o ochronę konsumentów” do bardzo wąskiego zakresu nie znajduje uzasadnienia w literalnym brzmieniu ustawy. Strona powodowa wywodziła swe roszczenia z konstrukcji odpowiedzialności za nienależyte wykonanie umów, których stroną byli konsumenci, co wypełniało przesłankę art. 1 ust. 2 ustawy.
2. Postępowanie grupowe musi być dopuszczalne względem każdego członka grupy, a w sytuacji w której roszczenia niektórych osób nie mają cech właściwych grupie, sąd wydaje postanowienie o odrzuceniu pozwu na podstawie art. 10 ustawy.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:    SSO Bożena Charukiewicz

Sędziowie:              SSO Wojciech Wacław, SSO Przemysław Jagosz

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2012 r. w Olsztynie na rozprawie sprawy z powództwa B.S. przeciwko (…) o zapłatę

postanawia:

rozpoznać sprawę z powództwa B. S. jako reprezentanta grupy w skład której wchodzą: (…) przeciwko (…) o zapłatę w postępowaniu grupowym.

1. Postępowanie grupowe przewidziane w ustawie z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz. U. z 2010 r. nr 7 poz. 44) cechuje się etapowością. W pierwszym etapie takiego postępowania sąd ocenia jego dopuszczalność. Kwestie tę statuuje art. 10 u.d.p.g., zaś pozytywne orzeczenie w tym względzie stwierdza wystąpienie pozytywnych przesłanek wyspecyfikowanych w art. 1 przedmiotowej ustawy.
2. Jeśli w postępowaniu grupowym są dochodzone roszczenia pieniężne, oprócz przesłanek podmiotowych i przedmiotowych dopuszczalności powództwa zawartych w art. 1 ust. 1 i 2 u.d.p.g., dodatkowo niezbędne jest ujednolicenie wysokości roszczenia każdego członka grupy bądź podgrupy.
3. Powództwo wywiedzione w trybie postępowania grupowego może się opierać na odpowiedzialności deliktowej.
4. Elementy merytoryczne powództwa w zakresie podstawy faktycznej dochodzonego roszczenia, nie podlegają rozpoznaniu na etapie oceny dopuszczalności postępowania grupowego.

1. W postępowaniu grupowym rozpoznawane są sprawy, w których dochodzone są roszczenia jednego rodzaju, oparte na tej samej lub takiej samej podstawie faktycznej, przez co najmniej 10 osób. Postępowanie grupowe w sprawach o roszczenia pieniężne jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wysokość roszczenia każdego członka grupy została ujednolicona przy uwzględnieniu wspólnych okoliczności sprawy. Takie ujednolicenie może nastąpić w podgrupach, liczących co najmniej 2 osoby.

1. Zarzut przedawnienia roszczeń wykracza poza ramy badania wstępnego, zmierzającego do oceny dopuszczalności postępowania grupowego, stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy. Kwestia przedawnienia roszczeń jest zarzutem prawa materialnego i podlegać może rozpoznaniu dopiero w postępowaniu rozpoznawczym, nie stanowi natomiast formalnej przeszkody uzasadniającej odrzucenie pozwu. Także przewidywania Sądu Okręgowego, że być może niektóre powiaty w ogóle nie poniosły szkody, nie stanowią okoliczności uzasadniającej odrzucenie pozwu, lecz – gdyby się potwierdziły – mogą wpłynąć na treść merytorycznego rozstrzygnięcia.
2. Nie można natomiast zgodzić się z poglądem, iż powaga rzeczy osądzonej wobec dwóch członków grupy uzasadnia odrzucenie pozwu w całości. Tak byłoby w istocie w przypadku, gdyby liczba pozostałych członków grupy nie sięgała 10 osób. Pozew należało odrzucić jedynie wobec osób objętych powagą rzeczy osądzonej, a podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia stanowi art. 199 § 1 pkt. 2 k.p.c., który to przepis ma zastosowanie także w przypadku postępowania grupowego (vide art. 24 ust. 1 ustawy).
3. Wstępne badanie dopuszczalności postępowania grupowego ogranicza się do kwestii formalnych określonych w art. 1 i 2 ustawy. Stwierdzenie dopuszczalności nie obejmuje natomiast merytorycznej oceny żądania i nie przesądza zatem w żadnym wypadku o zasadności dochodzonego roszczenia.

Orzeczenie zostało uchylone postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2012 r., sygn. akt I Acz 1298/12.

1. Kosztami procesu są koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Kwota, która może być wydatkowana na oświadczenia powoda w związku z ewentualnym stwierdzeniem oczywistej bezzasadności powództwa, nie jest kosztem procesu. Wniosek pozwanego o zobowiązanie powoda do złożenia kaucji na zabezpieczenie kosztów procesu w zakresie tej kwoty jest całkowicie nieusprawiedliwiony. 

Orzeczenie zostało częściowo (w zakresie pkt. 1) uchylone postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 17 września 2012 r., sygn. akt I ACz 1324/12. Teza zakwestionowana przez Sąd Apelacyjny została oznaczona kursywą.

1. Zmiana powództwa, która polega na wystąpieniu z nowym roszczeniem zamiast roszczenia pierwotnego, zawiera dorozumiane cofnięcie pierwotnego roszczenia. Zgłoszenie przez powoda żądania o ustalenie odpowiedzialności nie stanowi ograniczenia pierwotnego żądania o zapłatę a jego zmianę. Oba żądania mają samoistny charakter, mają inną treść i zmierzają do osiągnięcia innego celu.
2. W założeniu żądanie ustalenia odpowiedzialności w sprawach, w których w przyszłości członkowie grupy będą dochodzić zapłaty od pozwanego winno być wytaczane wówczas, gdy roszczenia pieniężne członków grupy nie nadają się do ujednolicenia co do wysokości z uwagi na zróżnicowanie okoliczności dotyczących poszczególnych członków grupy. Trudności z ujednoliceniem roszczeń pieniężnych członków grupy w ramach pierwotnego pozwu o zapłatę skłoniły powoda do zmiany powództwa na ustalenie. Dokonanie tej zmiany przez powoda na etapie rozstrzygania o dopuszczalności rozpoznania sprawy w postępowaniu grupowym wydaje się najwłaściwszym momentem. Brak przepisów prawnych które ograniczałyby dopuszczalność dokonania zmiany powództwa w zależności od etapu postępowania w pierwszej instancji, również w postępowaniu grupowym.
3. Po zmianie powództwa członkowie grupy dochodzą swych roszczeń w tej samej rodzajowo formie ochrony prawnej – o ustalenie – zatem roszczenia są jednorodzajowe w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy. Warto jedynie podkreślić, że ustawa w art. 1 ust. 1 posługuje się roszczeniem w znaczeniu procesowym.
4. Zdarzenie będące źródłem roszczenia w przypadku każdego członka grupy jest takie samo – jest nim czyn niedozwolony pozwanych wyżej opisany i to czyn niedozwolony złożony. Przy czym wymóg tożsamej czy jednakowej podstawy faktycznej nie oznacza wymogu aby wszystkie elementy stanu faktycznego w przypadku każdego z roszczeń były tożsame czy jednakowe. Wystarczy, że będzie istniał element wspólny w zakresie okoliczności faktycznych stanowiących podstawę roszczeń członków grupy tj. zdarzenie wyrządzające szkodę.

Sąd Okręgowy w Opolu Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący:           SSO Katarzyna Sieheń

Sędziowie:                     SSO Ryszard Kądziela, SSO Izabela Bogusz

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2012 roku w O. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa K.K. – reprezentanta grupy mieszkańców ul. (…) i ul. (…) w K. oraz miejscowości K. przeciwko Gminie K. – Prezydentowi Miasta K. i Powiatowi K. – Staroście K. o ustalenie

postanawia:

na postawie art. 17 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz.U.2010.7.44) ustalić, iż w skład grupy wchodzą następujące osoby: [dane 133 osób].