1. Pozwany w zarzutach co do członkostwa w grupie powinien skupić się na wykazaniu, że określona osoba nie może uzyskać statusu członka grupy. Zarzuty powinny wskazywać, że roszczenie określonej osoby nie wykazuje cech określonej grupy lub roszczenie określonej osoby (osób) nie wykazuje związku faktycznego z roszczeniami innych osób bądź też że roszczenie określonej osoby nie jest tego samego rodzaju co roszczenie grupowe. Co przy tym istotne, twierdzenia strony pozwanej, zgodnie z ogólnie obowiązującymi zasadami procesowymi, winny zostać w należyty sposób wykazane przez przedłożenie stosownego materiału dowodowego.
2. Współuczestnictwo konieczne występuje w sytuacji, w której żądaniem pozwu jest objęte roszczenie o ustalenie nieważności umowy i wtedy wymagany jest udział wszystkich kredytobiorców. Z uwagi bowiem na to, że roszczenie o ustalenie nieważności czynności prawnej jest roszczeniem niepodzielnym w tym zakresie w sprawie powinni wystąpić wszyscy kredytobiorcy. W niniejszej sprawie roszczenie dotyczy ustalenia odpowiedzialności pozwanego za stosowanie w umowie postanowień niedozwolonych. Fakt ustalenia, iż w umowie postanowienia takie się znajdują nie będzie rzutował na sytuację pozostałych kredytobiorców. Okoliczność ta nie będzie ich pozbawiać możliwości wystąpienia z własnym powództwem. To samo dotyczy osób, którym Sąd odmówił uczestnictwa w grupie a pozostają jednocześnie współkredytobiorcami co do osób, które są członkami w grupie.

1. Przepisy art. 5 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postepowaniu grupowym nie zawierają „odrębnych przepisów” dotyczących zasad zwrotu kosztów procesu, a co za tym idzie nie sposób na ich podstawie zobowiązać pozwanego do zwrotu powodowi kosztów procesu tak znacząco przekraczających wysokość stawek minimalnych opłat za czynności adwokackie i radców prawnych. Ewentualne przyjęcie koncepcji odmiennej skutkować musiałoby naruszeniem zasady równości stron, gdyż w razie oddalenia powództwa pozwany pozostawałby bowiem uprawniony do zwrotu kosztów zastępstwa procesowego jedynie w wysokości wynikającej z obowiązujących stawek minimalnych opłat za czynności adwokatów i radców prawnych.

1. Naprawienie szkody przez osobę czerpiącą korzyść może nastąpić zarówno przez przywrócenie stanu poprzedniego, jak i przez zapłatę sumy pieniężnej. W każdym wypadku górną granicą odpowiedzialności tej osoby jest jednak wartość uzyskanej korzyści, którą należy wycenić według stanu z jej osiągnięcia i według cen z daty wyrokowania (argument z art. 363 § 2 k.c.). Takie ograniczenie odpowiedzialności wynika z brzmienia art. 422 k.c., który nakłada odpowiedzialność tylko na tego, kto po dokonaniu deliktu uzyskał z niego korzyść. Tym samym, jeśli ktoś pomógł sprawcy po popełnieniu czynu niedozwolonego, ale uczynił to nieodpłatnie i nie osiągnął z tego tytułu żadnych korzyści, nie poniesie odpowiedzialności odszkodowawczej.
2. Od razu wskazać należy, na subsydiarny charakter samego dowodu z zeznań członków grupy, traktowanych w tym aspekcie jak powód oraz na brak przepisów „dyscyplinujących” w sytuacji odmowy złożenia zeznań czy odpowiedzi na poszczególne pytania.
3. Granicą odpowiedzialności strony pozwanej wobec poszczególnych osób jest wysokość kwot faktycznie uzyskanych w momencie zawierania umów pożyczek, a więc bez uwzględnienia kwot uiszczonych przez pożyczkobiorców na podatek od czynności cywilnoprawnych.
4. Oceniając działania strony pozwanej, zmierzające najpierw do zabezpieczenia własnej wierzytelności a następnie do uzyskania zaspokojenia własnej wierzytelności kosztem innych wierzycieli o pozycji zdecydowanie słabszej niż pozycja strony pozwanej należy ocenić jako nadużycie prawa podmiotowego.
5. Na rzecz członków grupy pozostających w związku małżeńskim, zasądzono przyznane kwoty łącznie, zgodnie z orzecznictwem dotyczącym roszczeń dochodzonych przez osoby pozostające w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej.

1. Brak realizacji wypoczynku spowodował krzywdę powodów w rozumieniu art. 445 k.c. i art. 50 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych.
2. Żądana przez powodów wysokość zadośćuczynienia była zbyt wygórowana, gdyż przekraczała koszty, które powodowie ponieśli na zakup wycieczki.
3. Ustalając wysokość odszkodowania, Sąd posiłkował się tzw. Tabelą frankfurcką. Dokument ten nie ma w polskim porządku prawnym waloru aktu prawnego, jest jednak powszechnie przyjęte posiłkowanie się ustalonymi tam stawkami w ustalaniu wysokości świadczeń.

1. Brak zaliczki na koszty ogłoszenia prasowego uniemożliwia nadanie sprawie dalszego biegu.
2. Zgodnie z treścią przepisu art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli na skutek niewykonania przez powoda zarządzeń w wyznaczonym terminie nie można nadać sprawie dalszego biegu.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:           SSO Dominika Romanowska

Sędziowie:                     SSO Rafał Cieszyński, SSO Marcin Śmigiel

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 6 marca 2020 r. we Wrocławiu sprawy z powództwa M. G. działającego jako reprezentant grupy przeciwko (…) sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w I. o zapłatę,

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:           SSO Dominika Romanowska

Sędziowie:                     SSO Rafał Cieszyński, SSO Marcin Śmigiel

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 3 sierpnia 2020 r. we Wrocławiu sprawy z powództwa M. G. przeciwko (…) sp. z o.o. s.k. z siedzibą w I. o zapłatę,

Sąd Okręgowy w Katowicach, Wydział I Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:           SSO Krzysztof Żyłka

Sędziowie:                     SSO Jolanta Polko, SSR del. Katarzyna Zadora

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa W. S. przeciwko (…) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w M. o zapłatę,

Sąd Okręgowy w Katowicach, Wydział I Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:           SSO Jolanta Polko

Sędziowie:                     SSO Krzysztof Żyłka, SSO Piotr Semper

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2015 r. w Katowicach na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa W. S. przeciwko (…) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w M. o zapłatę,

1. Czynnością niecierpiącą zwłoki jest czynność, której niedokonanie – przed przewidywanym terminem ustanowienia dla strony przedstawiciela ustawowego lub powołania organu właściwego do jej reprezentowania – groziłoby stronie wnoszącej o ustanowienie kuratora niepowetowaną szkodą. Może to być, w zasadzie, czynność każdego rodzaju; musi być ona jednak skonkretyzowana i wymagająca pilnego podjęcia. Okoliczność tę powinna uprawdopodobnić strona składająca wniosek o ustanowienie kuratora.