1. Dla wdrożenia postępowania grupowego wystarczające jest, aby zespół podstawowych okoliczności składających się na podstawę faktyczną żądania był taki sam w odniesieniu do wystarczającej ilości osób. Nie jest zaś bezwzględnie konieczne, aby zbieżność zachodziła co do wszystkich okoliczności tworzących podstawę faktyczną żądań poszczególnych członków grupy.
2. Dla oceny dopuszczalności pozwu nie ma znaczenia fakt, że żądania pozwu odnoszą się do postanowień zaczerpniętych z pięciu formalnie niezależnych wzorców. Zasadniczą okolicznością determinującą dopuszczalność postępowania grupowego jest bowiem identyczność mechanizmu wprowadzonego przez wszystkie te wzorce.
3. Odmienność wzorców stosowanych w stosunku do poszczególnych członków grupy, podobnie jak i odmienność warunków, w jakich mogło dochodzić do zawierania poszczególnych umów, czy też różnice w wiedzy i doświadczeniu poszczególnych członków grupy, nie mogą przemawiać przeciwko przyjęciu, że roszczenia nadają się do rozpoznania w postępowaniu grupowym. Zostały one bowiem oparte nie na tej samej, lecz na takiej samej podstawie faktycznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym.
4. Kwestia interesu prawnego z art. 189 k.p.c. ma znaczenie przy merytorycznej ocenie zasadności pozwu, stanowi przesłankę uwzględnienia powództwa, nie może być więc antycypowana na potrzeby rozstrzygnięcia o samej dopuszczalności postępowania grupowego.

Orzeczenie zostało uchylone postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku Wydział I Cywilny z 11 stycznia 2017 r., I ACz 597/16. 

1. Zadaniem reprezentanta grupy jest zebranie oświadczeń zawierających żądania poszczególnych osób, zaszeregowanie tych osób do poszczególnych podgrup na podstawie oświadczeń tych osób w których zawarte zostały konkretne roszczenia. Reprezentant grupy nie może natomiast wykreować roszczeń w oświadczeniach niezgłoszonych i nie może skutecznie wystąpić z takimi roszczeniami w postępowaniu grupowym w sytuacji gdy dane roszczenia nie zostały wyartykułowane w oświadczeniach przystępujących do grupy.
2. Konsekwencją wadliwego zaszeregowania może być oddalenie powództwa danej osoby.
3. Upoważnienie reprezentanta grupy do zmiany zaszeregowania w podgrupy nie może być interpretowane jako możliwość zgłoszenia w imieniu przystępujących do grupy roszczeń których nie wymieniono w treści ich oświadczeń o przystąpieniu.
4. To osoby nie posiadające pełnej zdolności do czynności prawnych (np. dzieci) powinny być wskazane jako członkowie grupy jeśli to im przysługuje legitymacja materialna do dochodzenia roszczeń. Członkom grupy przypisać bowiem należy zdolność do bycia we własnym imieniu uprawnionym do występowania przeciwko pozwanym z własnym roszczeniem. Osoby małoletnie powinny złożyć oświadczenie o przystąpieniu do grupy. Zaś ich przedstawiciele ustawowi (rodzice) będą ich jedynie reprezentować w procesie – nie posiadając statusu członka grupy.

1. O ile samo wprowadzenie we wzorcu umownym waloryzacji wartości lokalu nie sposób uznać za dopuszczalne, niemniej jednak to brak uprawnienia konsumenta do odstąpienia od umowy w takim przypadku niewątpliwie przesądza o abuzywności analizowanej klauzuli. Dla konsumenta nawet kilkuprocentowa podwyżka ceny albo wkładu budowlanego na poczet mieszkania może spowodować, że nie będzie on w stanie nabyć opisanego w umowie finansującej lokalu mieszkalnego.
2. Samego zubożenia nie stanowi na pewno fakt uiszczenia waloryzacji w sytuacji, gdy została ona zaliczona na świadczenie należne czyli przyszły należny wkład budowalny. Dlatego zasadnym jest w takiej sytuacji uznanie wpłat z tego tytułu za wcześniejsze spełnienie należnego świadczenia, co, zgodnie z treścią art. 411 pkt 4 k.c., wyłącza dopuszczalność żądania jego zwrotu.
3. Artykuł 13 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym w żaden sposób nie odnosi się do określenia sposobu liczenia odsetek, a jedynie statuuje skutek sprawy w toku między członkiem grupy a pozwanym.

1. W stadium certyfikacji pozwu grupowego, przesłanki dopuszczalności postępowania grupowego, które podlegają ocenie sądu, ograniczają się do kwestii zakreślonych w art. 1 ust. 1 i 2 u.d.p.g., t.j.: liczebność grupy (co najmniej 10 osób), jednorodzajowość roszczeń, istnienie tej samej lub takiej samej podstawy faktycznej, a nadto zdolność przedmiotowa roszczeń do rozpoznania w postępowaniu grupowym. Poza zakresem oceny dopuszczalności postępowania grupowego pozostaje natomiast ocena jego merytorycznej zasadności, gdyż ta odbywa się na dalszym etapie postępowania.
2. Przez sformułowanie „takiej samej podstawie faktycznej” należy rozumieć oparcie roszczeń na podobnych zdarzeniach, co zaś odpowiada pojęciu jednakowej podstawy faktycznej, stanowiącej element współuczestnictwa formalnego.
3. Odmienność wzorców stosowanych w stosunku do poszczególnych członków grupy, podobnie jak i odmienność warunków, w jakich mogło dochodzić do zawierania poszczególnych umów, nie neguje spełnienia przesłanki tej samej lub takiej samej podstawy faktycznej, gdyż, jak wskazano wyżej, zasadniczą okolicznością determinującą dopuszczalność postępowania grupowego jest deklarowana przez powoda identyczność mechanizmu wprowadzonego przez wszystkie te formalnie niezależne wzorce. Oceny tej nie zmienia również różna wysokość składek i częstotliwość ich wpłat, czy wysokość opłat wykupu obowiązująca poszczególnych członków grupy. Członkowie grupy opierają bowiem roszczenie na takiej samej podstawie, a więc klauzuli umownej, stanowiącej podstawę dla pozwanej do pobierania opłat wykupu, które według członków grupy były rażąco wygórowane, ograniczały też możliwość wypowiedzenia umowy. Zostały oparte nie na tej samej, lecz na takiej samej podstawie faktycznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.p.g.

Sąd Apelacyjny w Warszawie Wydział VI Cywilny w składzie:

Przewodniczący:                       SSA Urszula Wiercińska

Sędziowie:                                 SSA Małgorzata Borkowska (spr.), SSA Jolanta Pyźlak

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa K. K. – reprezentanta grupy przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej „(…)” w W. o zapłatę na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2015 roku sygnatura akt III C 798/15

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że wyłączyć od orzekania w sprawie prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Warszawie o sygnaturze III C 798/15 Sędziego Sądu Okręgowego (…), Sędziego Sądu Okręgowego (…) oraz Sędziego Sądu Okręgowego (…).

1. W postępowaniu grupowym o ustalenie odpowiedzialności pozwanego, powód nie musi wykazywać wystąpienia szkody ani jej wysokości u poszczególnych członków grupy, jeżeli są to okoliczności indywidualne, a nie wspólne, jednak musi określić, co jest szkodą dla wszystkich członków grupy, a więc jaki uszczerbek majątkowy uważają oni za szkodę wynikającą z czynu niedozwolonego stanowiącego podstawę roszczenia. Obowiązkiem zaś sądu jest ustalenie i ocena, czy tak określony uszczerbek majątkowy może być uznany za szkodę spowodowaną czynem niedozwolonym wskazanym w pozwie zbiorowym oraz czy jest on wspólny dla wszystkich członków grupy.
2. Przepisy prawa wspólnotowego korzystają we wspólnotowym porządku prawnym z domniemania ważności na tej samej zasadzie jak przepisy prawa krajowego w krajowym porządku prawnym. W razie zaistnienia konfliktu pomiędzy przepisami prawa krajowego a przepisami prawa wspólnotowego organ administracyjny musi kierować się zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego.
3. Nie ma podstaw prawnych, z których wynikałoby domniemanie zgodności norm prawa krajowego z prawem wspólnotowym. Organ administracji publicznej obowiązany jest oceniać zgodność przepisów krajowych z prawem wspólnotowym, a w przypadku stwierdzenia ich sprzeczności odmówić zastosowania prawa krajowego.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie

Przewodniczący:           SSO Krystyna Stawecka

Sędziowie:                     SSO Anna Błażejczyk, SSO Krystyna Dymek

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2016 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa grupowego wytoczonego przez J. K. – reprezentanta grupy przeciwko Bank (…) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę

postanawia:

1. zarządzić ogłoszenie o wszczęciu postępowania grupowego,
2. nadać ogłoszeniu o wszczęciu postępowania grupowego następującą treść

Sąd Apelacyjny w Szczecinie Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący:                       SSA Mirosława Gołuńska (spr.)

Sędziowie:                                SSA Iwona Wiszniewska, SSA Dariusz Rystał

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2016 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa K.P. jako reprezentanta grupy w postępowaniu przeciwko Skarbowi Państwa o zapłatę, wskutek zażalenia powoda i pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w S. z dnia 23 października 2015 roku, sygn. akt I C 762/12

1. Dla oceny, czy roszczenia konsumentów oparte są na takiej samej podstawie faktycznej nie ma znaczenia ewentualne zbycie przez konsumentów nabytych uprzednio biletów na rzecz innych osób. Wszystkim bowiem konsumentom wskazanym w pozwie, jako nabywcom biletów – stronom stosunku zobowiązaniowego łączącego ich z pozwanym przysługują wobec pozwanego roszczenia o zapłatę z tytułu nabytych uprzednio biletów. Podstawa faktyczna dochodzonych roszczeń jest zatem taka sama i wynika z jednego zdarzenia tj. zakupu biletów i uczestnictwa w imprezie sportowej zorganizowanej przez pozwanego.
2. Dla oceny czy dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą nie ma znaczenia, czy jest on wpisany do właściwego rejestru przedsiębiorców. Dla tej oceny nie ma również znaczenia, na co przeznaczany jest uzyskany z ww. działalności zarobek. Fakt, że pozwany działa w formie prawnej stowarzyszenia, nie wyklucza w żaden sposób możliwości prowadzenia przez niego działalności gospodarczej i to przynoszącej zyski.

Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:                                  SSA Roman Dziczek

Sędziowie:                                           SSA Przemysław Kurzawa, SSO Beata Byszewska

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016 roku w Warszawie  na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa (…) sp. z o.o. w W. przeciwko (…) Towarzystwu (…) S.A. w W. o odszkodowanie na skutek zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 6 października 2015 roku, sygn. akt XVI GC 352/15 w przedmiocie wyłączenia sędziów od orzekania w sprawie

postanawia:

1. oddalić zażalenie;
2. rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania zażaleniowego pozostawić Sądowi pierwszej instancji w orzeczeniu kończącym postępowanie.