1. Zmiana powództwa zgłoszona przez powoda polega na zgłoszeniu nowego żądania bez zmiany podstawy faktycznej zgłoszonego roszczenia. Nie budzi przy tym wątpliwości, że nowe roszczenie (o ustalenie) zostało zgłoszone w miejsce dotychczasowego (o zapłatę). W tym stanie rzeczy bezprzedmiotowe było uznanie przez Sąd Okręgowy, iż nadal w sprawie pozostaje do rozpoznania żądanie zapłaty, skoro powód wyraźnie oświadczył, że dokonana przez niego zmiana powództwa nie stanowi ani dorozumianego ani wyraźnego cofnięcia pozwu czy zrzeczenia się dochodzonego roszczenia.
2. Brak było podstaw do wydania postanowienia co do pierwotnie zgłoszonego roszczenia o zapłatę. Jak już wskazano brak było jakichkolwiek podstaw do uznania, iż nadal pierwsze żądanie jest przedmiotem rozpoznania, a w konsekwencji – nie zachodziła potrzeba jego odrzucenia. Brak także było podstaw do umorzenia postępowania w tym zakresie. W szczególności wskazać należy na specyfikę roszczenia o ustalenie odpowiedzialności pozwanego przewidzianego w art. 2 ust. 3 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, jako zmierzającego do przesądzenia zasady odpowiedzialności pozwanych. Sytuacja, w której zarówno roszczenie o zapłatę jak i o ustalenie oparte jest na tożsamej podstawie faktycznej, przy wzajemnej relacji tych roszczeń wynikającej ze szczególnych postanowień zawartych w cyt. ustawie powoduje zbędność umorzenia postępowania w przypadku dozwolonej zmiany powództwa.

1. Na etapie badania przez Sąd dopuszczalności powództwa grupowego, powód ma – zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym – obowiązek jedynie wskazania (nie zaś wykazania) okoliczności, o których mowa w art. 1 ust. 1 tej ustawy. W przypadku roszczeń pieniężnych powód ma także obowiązek wskazania zasad ujednolicenia wysokości roszczeń członków grupy lub podgrup.

1. Uzupełnienie braków i nieścisłości w zakresie przystąpienia do grupy mogło zostać skutecznie dokonane po upływie terminu na samo przystąpienie do grupy. Przyjęcie odmiennego zapatrywania godziłoby w celowość prowadzenia postępowania grupowego, które może obejmować większą liczbę osób (członków grupy) i trudno uniknąć pewnych niedopatrzeń, czy braków zwłaszcza w zakresie zgłoszenia przystąpienia do grupy oraz konieczności zgromadzenia i drobiazgowego sprawdzenia potrzebnej dokumentacji.
2. Sama ustawa o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym zawiera autonomiczną regulację instytucji kaucji na zabezpieczenie kosztów procesu (będącej odmianą tzw. kaucji aktorycznej przewidzianej w art. 1119 k.p.c.) i nie łączy w żaden sposób możliwości zobowiązania do zapłacenia kaucji z kwestią zwolnienia od kosztów sądowych.
3. Oszacowanie potencjalnych kosztów procesu po stronie pozwanego musi uwzględniać jednolicie określoną dla wszystkich członków grupy wartość przedmiotu sporu, a nie wartość tę wyliczaną odrębnie dla każdego z nich. Na koszty procesu po stronie pozwanego mogą w przyszłości w razie całkowitego wygrania sprawy złożyć się jedynie koszty zastępstwa adwokackiego.
4. Złożenie kaucji w kwocie 43.200 zł, co ponownie należy podkreślić: wyłącznie w gotówce, będzie niewątpliwie poważnym utrudnieniem dla powoda i będzie godzić w szybkość i efektywność postępowania w sprawie. Zapewnienie efektywnej i skutecznej ochrony sądowej w sprawach rozpoznawanych w postępowaniu grupowym jest tymczasem jednym z celów wprowadzenia tego rodzaju postępowania w prawie polskim.

1. O konsumencie jako podmiocie stosunku prawnego można mówić jedynie w korelacji z przedsiębiorcą. Osoba fizyczna, by stać się konsumentem powinna nawiązać relacje prawne z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. W przypadku pojęcia konsumenta nie chodzi zatem o cechę własną osoby fizycznej a analizę stosunku zobowiązaniowego, z jakiego dochodzi ona roszczenia. Innymi słowy o tym, czy podmiot jest konsumentem, czy też nie decyduje to, z kim wchodzi w relacje i jaki mają one charakter.

1. Sąd okręgowy działa w składzie sprzecznym z przepisami prawa, jeśli w składzie sądu bierze udział więcej niż jeden sędzia innego sądu. Wskazane uchybienie sprawia, iż w zakresie czynności podjętych w niewłaściwym składzie postępowanie dotknięte jest nieważnością.

1. Stanowisko zawarte w tezie nr 1 zostało zakwestionowane przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku w postanowieniu z dnia 14 maja 2013 r., I ACz 464/13.
2. Sąd badając przesłanki warunkujące rozpoznanie sprawy w postępowaniu grupowym bada pozew pod kątem spełnienia przesłanek zawartych w art. 6. Artykuł 12 ma zaś zastosowanie w sytuacji, gdy do toczącego się postępowania przystąpią nowi uczestnicy, którzy nie zostali objęci pozwem na skutek wydania postanowienia o ogłoszeniu wszczęcia postępowania grupowego.
3. Podstawa faktyczna jest zatem taka sama, bowiem każdy z członków powołuje się na wprowadzenie w błąd i nieświadomość zawarcia umowy pomimo jej faktycznego zawarcia, przy czym nie ma znaczenia w jakiej dacie doszło do zawarcia umów, ponieważ niniejsza okoliczność nie ma wpływu na dopuszczalność rozpoznania sprawy w postępowaniu grupowym. Roszczenie każdego z członków grupy należy kwalifikować jako oparte na takiej samej podstawie, ponieważ opiera się na takiej samej umowie.
4. Na obecnym etapie brak jest wygenerowania kosztów po stronie pozwanej, które stwarzałyby przesłankę zobowiązującą stronę powodową do zabezpieczenia kosztów procesu. Samo zaś oświadczenie pozwanych, że są na etapie poszukiwania pełnomocnika nie stanowi wystarczającego asumptu do tego, aby koniecznym było zabezpieczenie kosztów procesu.

Sąd Okręgowy w Opolu Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący:           SSO Magdalena Domińczyk – Trzciańska

Sędziowie:                    SSO Ryszard Kądziela, SSO Beata Hetmańczyk

po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2012 r. w Opolu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa J. M jako reprezentanta grupy (…) przeciwko (…) Spółka z o.o. w Opolu o zapłatę

postanawia:

zarządzić ogłoszenie o wszczęciu postępowania grupowego toczącego się przed Sądem Okręgowym w Opolu – Wydział I Cywilny pod sygn. akt I C 605/11

Sąd Okręgowy w Olsztynie Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący:                                   SSO Bożena Charukiewicz

Sędziowie:                                             SSO Juliusz Ciejek, SSO Przemysław Jagosz

po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2012 roku w O. na rozprawie sprawy z powództwa B.S., przeciwko (…) Sp. z o.o. w O. o zapłatę

postanawia:

1. zarządzić ogłoszenie o wszczęciu postępowania grupowego

Orzeczenie zostało uchylone postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2012 r., sygn. akt I ACz 1777/12. Tezy zakwestionowane przez Sąd Apelacyjny w Warszawie oznaczono kursywą.

1. Zawężanie pojęcia „roszczenie o ochronę konsumentów” do bardzo wąskiego zakresu nie znajduje uzasadnienia w literalnym brzmieniu ustawy. Strona powodowa wywodziła swe roszczenia z konstrukcji odpowiedzialności za nienależyte wykonanie umów, których stroną byli konsumenci, co wypełniało przesłankę art. 1 ust. 2 ustawy.
2. Postępowanie grupowe musi być dopuszczalne względem każdego członka grupy, a w sytuacji w której roszczenia niektórych osób nie mają cech właściwych grupie, sąd wydaje postanowienie o odrzuceniu pozwu na podstawie art. 10 ustawy.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:    SSO Bożena Charukiewicz

Sędziowie:              SSO Wojciech Wacław, SSO Przemysław Jagosz

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2012 r. w Olsztynie na rozprawie sprawy z powództwa B.S. przeciwko (…) o zapłatę

postanawia:

rozpoznać sprawę z powództwa B. S. jako reprezentanta grupy w skład której wchodzą: (…) przeciwko (…) o zapłatę w postępowaniu grupowym.