1. Każdy z małżonków występujących w poszczególnych podgrupach może być uznany za jedną osobę, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym. Ocena, czy sposób sformułowania dochodzonego przez każdego z małżonków roszczenia odpowiada treści rzeczywiście przysługujących im roszczeń, nie może mieć wpływu na określenie liczebności osób występujących w postępowaniu dla potrzeb stwierdzenia dopuszczalności postępowania grupowego, a winna być przedmiotem rozważań Sądu przy orzekaniu co do istoty sprawy.
2. W postępowaniu grupowym powód nie ma obowiązku wykazywania interesu prawnego także wówczas, gdy pozew ogranicza się do żądania ustalenia przy dochodzeniu roszczeń pieniężnych. Powód został z tego obowiązku zwolniony poprzez treść art. 2 ust. 3 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym.
3. Wymóg wskazania zasad ujednolicenia wysokości roszczeń stanowi wymóg formalny pozwu w postępowaniu grupowym, a nie przesłankę dopuszczalności takiego postępowania. Ewentualne uchybienie temu wymogowi (w przypadku niewykonania zobowiązania do usunięcia braków pozwu) skutkować winno zatem nie odrzuceniem pozwu, ale zwrotem pozwu.
4. Niedołączenie do pozwu umowy reprezentanta grupy z pełnomocnikiem może być kwalifikowane wyłącznie jako brak formalny pozwu, którego nieusunięcie skutkuje zwrotem pozwu, a nie odrzuceniem pozwu.

Sąd Okręgowy w Warszawie III Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:           SSO Joanna Kruczkowska

Sędziowie:                     SSO Joanna Bitner

                                         SSR del. Andrzej Lipiński

po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2015 roku w Warszawie na rozprawie sprawy z powództwa: reprezentanta grupy E. D. przeciwko (…) Bank (…) S.A. w W. o zapłatę,

1. Decyzja sądu w przedmiocie dopuszczalności postępowania grupowego nie ma charakteru uznaniowego. Jeżeli dana sprawa spełnia przesłanki postępowania grupowego (określone w art. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postepowaniu grupowym), sąd nie może odmówić rozpoznania tej sprawy w postępowaniu grupowym.
2. Postanowienie w przedmiocie ustalenia składu grupy ma konstytutywny charakter i to właśnie ono ostatecznie kształtuje skład grupy w postępowaniu grupowym. Po uprawomocnieniu się postanowienia oświadczenie o wystąpieniu z grupy jest bezskuteczne. Następuje zamknięcie drugiego etapu postępowania grupowego – czyli tzw. podmiotowego.
3. Skład grupy jest – zgodnie z art. 16 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postepowaniu grupowym – przedmiotem badania przez Sąd i nie jest możliwe oparcie się na samych oświadczeniach reprezentanta grupy i domniemanych członków. Ciężar udowodnienia przynależności do grupy spoczywa na powodzie (czyli na reprezentancie grupy). W przypadku roszczeń pieniężnych niewystarczające jest samo uprawdopodobnienie, konieczne jest udowodnienie przez reprezentanta składu grupy.
4. Do postępowania grupowego, w zakresie badania stanu grupy, stosuje się przepisy k.p.c zawarte w art. 227 – 315. W postępowaniu grupowym konieczne jest wykazanie podstawy dochodzonego roszczenia poszczególnych członków grupy, aby możliwe było stwierdzenie, że są członkami.
5. Członkowie grupy nie są uprawnieni do występowania w procesie, wyłączną legitymację posiada powód, który jest reprezentantem grupy. Członek grupy posiada natomiast legitymację materialnoprawną, a więc członek grupy ma jedynie takie uprawnienia, które wyraźnie wynikają z ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział I Cywilny w składzie

Przewodniczący:           SSO Barbara Smolska

Sędziowie:                      SSO Agnieszka Skrzypiec, SSO Tomasz Cegłowski

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2023 r. w S. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa B.D. – reprezentanta grupy w postępowaniu grupowym przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (…) w S. o zapłatę postanawia:

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:           SSO Katarzyna Jelewska – Sterczała

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2023 r. w Poznaniu w postępowaniu grupowym na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa J. P. – reprezentant Grupy przeciwko (…) Towarzystwu Funduszy Inwestycyjnych Spółce Akcyjnej z siedzibą w P. o ustalenie w przedmiocie zagadnienia dotyczącego składu Grupy postanawia:

ustalić skład grupy, do której zaliczyć następujące osoby: B. K., G. P., M. W., A. W., J. Pł., A. C., E. N., D. O., B. D., S. M., S. B., S. M., P. C., E. C., B. B., S. B., P. M., J. K., M. K., A. W., A. S., J. G., R. D., J. S., D. M., D. K., J. M., M. M., J. M., A. S., D. B..

Sąd Apelacyjny w Poznaniu I Wydział Cywilny i Własności Intelektualnej w następującym składzie:

Przewodniczący:           SSA Mariola Głowacka

Sędziowie:                      SSA Małgorzata Kaźmierczak, SSA Jerzy Geisler

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2021r. w Poznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa J. P. przeciwko (…) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Spółce Akcyjnej z siedzibą w P. o ustalenie na skutek zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 8 grudnia 2020 r. sygn. akt I C 1987/19 postanawia:

1. Postępowanie grupowe w sprawach o roszczenia pieniężne jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wysokość roszczenia każdego członka grupy została ujednolicona poprzez zrównanie wysokości roszczenia dochodzonego przez członków grupy lub podgrupy. Ujednolicenie roszczeń członków może nastąpić w podgrupach liczących co najmniej 2 osoby.
2. Sąd rozstrzyga o dopuszczalności postępowania grupowego i odrzuca pozew, jeżeli sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu grupowym. W przeciwnym razie Sąd wydaje postanowienie o rozpoznaniu sprawy w postępowaniu grupowym.

Sąd Najwyższy w składzie:

Przewodniczący:           SSN Krzysztof Strzelczyk

Sędziowie:                      SSN Władysław Pawlak, SSN Roman Trzaskowski (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa D. D. jako reprezentanta grupy przeciwko V. AG w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 maja 2022 r., skargi kasacyjnej powoda od postanowienia Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 2 października 2018 r., sygn. akt VI ACz […],

uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w […] do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

1. W przypadku postępowań wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności – prawomocność postanowień o rozpoznaniu sprawy w postępowaniu grupowym nie wyklucza możliwości kontroli przez Sąd Najwyższy, czy żądane roszczenia rzeczywiście mogą być dochodzone w tym postępowaniu; na przeszkodzie takiemu badaniu nie stoi art. 10a u.d.r.p.g. – unormowanie to zaczęło bowiem obowiązywać dopiero 1 czerwca 2017 r., a zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności, stosuje się je do postępowań wszczętych od dnia wejścia w życie wspomnianej ustawy.
2. O jednorodzajowości roszczeń dochodzonych w postępowaniu grupowym oraz oparciu ich na tej samej lub takiej samej podstawie faktycznej świadczy sama treść żądania i zbieżność lub tożsamość faktów wskazanych na jego poparcie; w art. 1 ust. 1 u.d.r.p.g. mowa bowiem o roszczeniu procesowym, a nie o roszczeniu w rozumieniu prawa materialnego.

1. W przypadku postępowań wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności – prawomocność postanowień o rozpoznaniu sprawy w postępowaniu grupowym nie wyklucza możliwości kontroli przez Sąd Najwyższy, czy żądane roszczenia rzeczywiście mogą być dochodzone w tym postępowaniu; na przeszkodzie takiemu badaniu nie stoi art. 10a u.d.r.p.g. – unormowanie to zaczęło bowiem obowiązywać dopiero 1 czerwca 2017 r., a zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności, stosuje się je do postępowań wszczętych od dnia wejścia w życie wspomnianej ustawy.
2. O jednorodzajowości roszczeń dochodzonych w postępowaniu grupowym oraz oparciu ich na tej samej lub takiej samej podstawie faktycznej świadczy sama treść żądania i zbieżność lub tożsamość faktów wskazanych na jego poparcie; w art. 1 ust. 1 u.d.r.p.g. mowa bowiem o roszczeniu procesowym, a nie o roszczeniu w rozumieniu prawa materialnego.