Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział XVI Gospodarczy w następującym składzie:
Przewodniczący: SSO Maria Zgiet-Zawadzka
Sędziowie: SSO Jan Wawrowski, SSO Katarzyna Bartosiewicz
po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2017 roku w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa grupowego Biura Doradztwa i (…) C.A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. przeciwko (…) Towarzystwu (…) Spółce Akcyjnej w W. o odszkodowanie
postanawia:
umorzyć postępowanie.
Pismem z dnia 21 czerwca 2017 r. powódka Biuro Doradztwa i (…) C.A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. cofnęła pozew w całości. Do ww. pisma powódka dołączyła zgody więcej niż połowy członków grupy.
W piśmie procesowym z dnia 26 czerwca 2017 r. pozwana (…) Towarzystwo (…) spółka akcyjna z siedzibą w W. wyraziła zgodę na cofnięcie pozwu.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Z kolei art. 355 § 1 k.p.c. stanowi: Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Ponadto jak wynika z treści art. 19 ust. 1. o dochodzeniu roszczeń w postepowaniu grupowym cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia oraz zawarcie ugody wymaga zgody więcej niż połowy członków grupy. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia, jak też zawarcie ugody, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami albo zmierzają do obejścia prawa bądź rażąco naruszają interes członków grupy. W przedmiotowej sprawie powódka cofnęła pozew w sprawie w całości bez zrzeczenia się roszczenia. Pismem z dnia 26 czerwca 2017 r. pozwana wyraziła zgodę na cofnięcie pozwu. Sąd, uznał, iż brak jest podstaw do stwierdzenia niedopuszczalności cofnięcia pozwu. Czynność ta nie jest sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego ani nie zmierza do obejścia prawa.
Mając na uwadze powyższe na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji