Sąd Okręgowy w Warszawie III Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSO Agnieszka Rafałko
Sędziowie: SSO Joanna Zielińska, SSR (del.) Andrzej Lipiński
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2013 r. w W. sprawy z powództwa Miejskiego Rzecznika Konsumentów Urzędu Miasta Stołecznego W. reprezentanta grupy (…) przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (…) z siedzibą w W. o zapłatę
postanawia:
rozpoznać sprawę w postępowaniu grupowym.
Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz. U. z 2010 r., nr 7, póz. 44) sąd rozstrzyga na rozprawie o dopuszczalności postępowania grupowego i odrzuca pozew, jeżeli sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu grupowym. W przeciwnym razie sąd wydaje postanowienie o rozpoznaniu sprawy w postępowaniu grupowym. Przesłanki dopuszczalności postępowania grupowego uregulowane zostały w art. 1 ust. 1 i 2 cyt. ustawy, a w przypadku roszczeń pieniężnych dodatkowo w art. 2 ust. 1 ustawy. Przywołane przepisy wskazują, że postępowanie grupowe może być prowadzone wówczas, gdy grupa co najmniej 10 osób, dochodzi roszczenia jednego rodzaju, opartego na jednakowej (tej samej lub takiej samej) podstawie faktycznej. Przy czym roszczenie to wiąże się z ochroną konsumentów, z tytułu odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny lub z tytułu czynów niedozwolonych, z wyjątkiem roszczeń o ochronę dóbr osobistych. Ponadto w sprawach o roszczenia pieniężne konieczne jest, aby wysokość roszczenia każdego członka grupy została ujednolicona przy uwzględnieniu wspólnych okoliczności sprawy. Należy także pamiętać, że ujednolicenie wysokości roszczeń może nastąpić w podgrupach, liczących co najmniej dwie osoby.
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należało dojść do konstatacji, iż powództwo skierowane do tut. Sądu przez Miejskiego Rzecznika Konsumentów w W., jako reprezentanta grupy, spełnia wszystkie wyżej wskazane warunki. Po pierwsze przedmiotowe powództwo dotyczy roszczeń grupy 25 osób. Po drugie niewątpliwa jest, zdaniem Sądu, jednorodność tych żądań. Wszyscy bowiem członkowie grupy dochodzą roszczeń o zapłatę, mającą charakter odszkodowawczy, w zakresie odsetek za bezprawnie pobraną kwotę waloryzacji oraz z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia w stosunku do osób, które uiściły odsetki karne za nieterminowe uiszczenie wskazanej kwoty waloryzacji. Podkreślenia wymaga także, że żądania wszystkich oraz podział na podgrupy (…) Ponadto w pkt 6 oświadczeń o przystąpieniu do grupy wszyscy członkowie grupy wyrazili zgodę na ryczałtowe określenie należnego im odszkodowania, wnosząc o zasądzenie ujednoliconych kwot ustalonych w podgrupach.
Mając powyższe na uwadze należało stwierdzić, że wszystkie warunki rozpoznania niniejszej sprawy w postępowaniu grupowym zostały spełnione, a zatem zasadne było orzeczenie jak w sentencji postanowienia z dnia 28 lutego 2013 r.