Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział II Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSO Sylwia Urbańska
Sędziowie: SSO Katarzyna Waseńczuk, SSO Tomasz Wojciechowski
po rozpoznaniu po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2016 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa reprezentanta grupy K. S. działającego na rzecz [dane członków grupy] przeciwko (…) Zakładowi (…) na (…) S.A. w W. o zapłatę w przedmiocie zawieszenia postępowania postanawia:
na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. zawiesić postępowanie w sprawie.
W pozwie z dnia 14 czerwca 2011 r. K. S., jako reprezentant grupy wniósł o zasądzenie od pozwanego (…) S.A. (…) w W. na rzecz członków grup kwot mających stanowić świadczenie pozwanego wynikające z umów ubezpieczenia grupowego na wypadek ciężkiej choroby.
Pozew w sprawie został złożony w trybie ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz.U. z 2010 r., nr 7, poz. 44, dalej jako: „u.d.p.g.”) przez profesjonalnego pełnomocnika – adwokata.
W piśmie złożonym w dniu 12 stycznia 2016 r. pełnomocnik reprezentanta grupy poinformował o wygaśnięciu pełnomocnictwa.
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.p.g., powództwo w postępowaniu grupowym wytacza reprezentant grupy. W postępowaniu tym obowiązuje zastępstwo powoda przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że powód jest adwokatem lub radcą prawnym (art. 4 ust. 4 u.d.p.g.). Ustanowiony w ten sposób przymus adwokacko-radcowski oznacza, że zdolność postulacyjną – zdolność do podejmowania w procesie czynności ma jedynie pełnomocnik reprezentanta grupy będący adwokatem lub radcą prawnym. Przymus adwokacko-radcowski w tym wypadku ma charakter bezwzględny, co oznacza, że reprezentant grupy nie może w postępowaniu działać osobiście, a wyłącznie za pośrednictwem zawodowego pełnomocnika. Czynności podejmowane przez stronę byłyby bezskuteczne.
Zauważyć należy, że ani u.d.p.g., ani przepisy k.p.c., stosowane na podstawie art. 24 ust. 1 u.d.p.g., nie zawierają regulacji odnoszącej się wprost do takiej sytuacji, jaka zaistniała w niniejszej sprawie. Na gruncie art. 871 § 1 k.p.c., dotyczącego także przymusu adwokacko-radcowskiego w postępowaniu przed Sądem Najwyższym, wskazuje się, że zastępstwo obejmuje nie tylko konieczność sporządzenia danego środka prawnego, który ma uruchomić postępowanie przed Sądem Najwyższym przez adwokata lub radcę prawnego, lecz także podejmowanie wszystkich czynności procesowych i występowanie w imieniu strony na ewentualnym posiedzeniu. Czynności dokonane bezpośrednio przez stronę są bezskuteczne (tak: postanowienie SN z dnia 7 stycznia 2014 r., II PZ 30/13). Pisma procesowe sporządzone z naruszeniem art. 871 k.p.c. podlegają zwrotowi bez wzywania do usunięcia braków, a środki zaskarżenia – odrzuceniu (tak: Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 30 stycznia 2007 r., IV CZ 116/06).
Reprezentant grupy został zobowiązany do wskazania osoby nowego pełnomocnika. W zakreślonym terminie taka osoba nie została wskazana. W tej sytuacji sprawie nie można nadać dalszego biegu, co uzasadnia zawieszenie postępowania na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c.
Z tych względów, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.