Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie Wydział III Cywilny z dnia 29 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie III Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Grzegorz Chmiel

Sędziowie: SSO Joanna Bitner, SSO Ewa Jończyk

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2017 r. w Warszawie, na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa K. K. – reprezentanta grupy przeciwko pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej (…) z siedzibą w W. o zapłatę

w przedmiocie sprostowania postanowienia z dnia 24 stycznia 2017 r. w przedmiocie ustalenia składu grupy w trybie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 roku o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (k. 1483 i nast. akt)

postanawia:

sprostować oczywistą niedokładność zawartą w komparycji postanowienia w ten sposób, że w miejscu oznaczenia uczestników podgrupy nr V, zamiast słów (…) wpisać słowa (…);
sprostować oczywistą niedokładność zawartą w komparycji postanowienia w ten sposób, że w miejscu oznaczenia uczestników podgrupy nr X, zamiast słów [dane 4 członków grupy] wpisać słowa [dane 2 członków grupy];
sprostować oczywistą niedokładność zawartą w punkcie 10 sentencji postanowienia w ten sposób, że w miejscu oznaczenia uczestników podgrupy nr X, zamiast słów [dane 4 członków grupy] wpisać słowa [dane 2 członków grupy];
sprostować oczywistą niedokładność zawartą w komparycji postanowienia w ten sposób, że po miejscu oznaczenia uczestników podgrupy nr X, wpisać słowa: „podgrupa nr XI [dane 2 członków grupy]”;
sprostować oczywistą niedokładność zawartą w sentencji postanowienia w ten sposób, że po punkcie 10 sentencji postanowienia dodać punkt 11 sentencji po którym wpisać słowa: „podgrupa nr XI do której należą – [dane 2 członków grupy]”.

UZASADNIENIE

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 350 § 1 k.p.c. w związku z art. 361 k.p.c. Sąd może z urzędu sprostować w postanowieniu niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowaniu podlegają wadliwości występujące zarówno w samej sentencji postanowienia, w jego komparycji, jak i w uzasadnieniu, w jego części opisowej i rezolutywnej. Wymienione w hipotezie art. 350 k.p.c. wady orzeczenia musi charakteryzować cecha oczywistości, która stanowi jednocześnie granicę dopuszczalności sprostowania.

W postanowieniu z dnia 24 stycznia 2017 r. w przedmiocie ustalenia składu grupy w trybie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 roku o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (dalej: „u.d.p.g.”). Sąd przez oczywistą omyłkę błędnie oznaczył pierwsze imię uczestnika podgrupy nr V wpisując zamiast słów: (…) słowa (…). Nadto, Sąd przez oczywistą omyłkę zakwalifikował [dane 2 członków grupy] do podgrupy nr X, zamiast do oddzielnej podgrupy nr XI, a powyższe wynika zarówno z pozwu, jak też z ostatecznie sprecyzowanego stanowiska powoda zawartego w piśmie procesowym z dnia 09 listopada 2016 r.

Z uwagi na to, że sprostowanie nie wykracza poza granice art. 350 k.p.c. oraz nie prowadzi do zmiany merytorycznej orzeczenia, w związku z art. 361 k.p.c. oraz w związku z art. 24 ust. 1 u.d.p.g., należało orzec jak w sentencji.