Sąd Okręgowy w Krakowie w I Wydziale Cywilnym w składzie:
Przewodniczący: SSO Izabella Dyka
Sędziowie: SSO Elżbieta Bednarczuk, SSO Kamil Grzesik
po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2017 r. w Krakowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa D. N. – reprezentanta grupy złożonej z: [dane 55 osób], przeciwko (…) z siedzibą w N. o zapłatę
postanawia:
zmienić pkt I postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 24 lutego 2016 r., sygn. akt I C 862/12, w ten sposób, iż w miejsce T. J., jako członka przedmiotowej grupy wskazać A. L..
Powód D. N. – w piśmie wniesionym w dniu 8 marca 2017 r. – wniósł o zmianę postanowienia z dnia 24 lutego 2016 r. w przedmiocie ustalenia składu grupy w ten sposób, że jako członka przedmiotowej grupy w miejsce T. J. wskazać A. L., która została wyłącznym dysponentem wierzytelności dochodzonej wobec strony pozwanej przez T. J., który zmarł 27 grudnia 2014 r., o czym pełnomocnik powoda powziął informację dopiero w styczniu 2017 r. Zdaniem powoda korekta składu grupy w trybie art. 359 § 1 k.p.c. może mieć miejsce aż do wydania wyroku.
Strona pozwana nie sprzeciwiła się zmianie postanowienia z dnia 24 lutego 2016 r. i wskazanie jako członka grupy spadkobierczyni T. A. L..
Sąd ustalił:
Prawomocnym postanowieniem z dnia 28 listopada 2013 r. tut. Sąd zdecydował o rozpoznaniu przedmiotowej sprawy w postępowaniu grupowym.
Prawomocnym postanowieniem z dnia 24 lutego 2016 r. Sąd Okręgowy w Krakowie ustalił skład grupy, do której zaliczył następujące osoby: [dane 55 osób] (k. 2504-2510).
Postanowieniem z 22 września 2016 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie, sygn. akt III ACz 1067/16, oddalił zażalenie strony pozwanej od powyższego postanowienia (k. 2548-2550).
T. J. zmarł 27 grudnia 2014 r., a spadek po nim nabyli żona E. J. oraz dzieci A. L. i R. L., wprost po 1/3 części (wypis aktu poświadczenia dziedziczenia objęty aktem notarialnym z dnia 27 maja 2015 roku, sporządzonym w Kancelarii Notarialnej w K. przy ulicy (…) przed notariuszem J. U., (…)/2015, k. 2581-2582).
Spadkobiercy zawarli w dniu 24 stycznia 2017 r. umowę darowizny udziałów w prawach i obowiązkach z umowy pożyczki z dnia 8 sierpnia 2008 r., na mocy której wyłącznym dysponentem powyższej wierzytelności (dochodzonej w niniejszym postępowaniu grupowym przez dotychczasowego członka grupy T. J.) stała się A. L. (umowa z 24.01.2017 r., k. 2583-2584).
Sąd, stosownie do art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz. U. z 2010 r., nr 7, poz. 44), wydaje postanowienie co do składu grupy.
Postanowienie z dnia 24 lutego 2016 r. w przedmiocie składu grupy nie kończyło postępowania w niniejszej sprawie, mogło być zatem zmienione stosownie do wniosku powoda (art. 359 § 1 k.p.c.). Warunkiem dopuszczalności tej zmiany postanowienia była zmiana okoliczności sprawy w stosunku do tych, jakie istniały w dacie wydania postanowienia z dnia 24 lutego 2016 r. Zmiana okoliczności sprawy dotyczyła sfery faktycznej i wiązała się ze śmiercią członka grupy. W tej sytuacji uzasadniona była zmiana postanowienia z dnia 24 lutego 2016 r., gdyż w związku ze śmiercią członka grupa T. J. (w dniu 27 grudnia 2014 r.) wyłącznym dysponentem wierzytelności wobec strony pozwanej – dochodzonej w niniejszym postępowaniu grupowym przez dotychczasowego członka grupy – na podstawie przedłożonych dokumentów w postaci aktu poświadczenia dziedziczenia z 27 maja 2015 r. i umowy darowizny z 24 stycznia 2017 r. – stała się A. L.. W tym kontekście zauważyć należy, iż zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 ustawy o post. grupowym, w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego, który w odniesieniu do stron postępowania przyjmuje jako zasadę następstwo procesowe (por. w szczególności art. 180 § 1 k.p.c.) i tę zasadę – zdaniem Sądu – należy stosować także do członków grupy w postępowaniu grupowym. W ocenie Sądu, status członka grupy w postępowaniu grupowym jest w istotny sposób zbliżony do strony procesowej: po pierwsze bowiem powództwo w postępowaniu grupowym wytacza wprawdzie reprezentant grupy w imieniu własnym, ale na rzecz wszystkich członków grupy (art. 4 ust. 1 i ust. 3 ustawy), po drugie pomiędzy członkiem grupy i pozwanym dochodzi do zawisłości sporu (por. art. 13 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 ustawy w zw. z art. 192 pkt 1 k.p.c.), a po trzecie sąd wydając wyrok po przeprowadzeniu postępowania grupowego orzeka w odniesieniu do każdego z poszczególnych członków grupy, a nie jedynie jej reprezentanta (członek grupy jest więc stroną w znaczeniu materialnoprawnym). Odpowiednie stosowanie art. 180 § 1 k.p.c. w toku postępowania grupowego można uzasadnić również faktem, iż żaden przepis ustawy o post. grupowym nie wyłącza wprost następstwa procesowego zmarłych członków grupy, w szczególności zaś art. 24 ustawy nie zakazuje stosowania w/w przepisu art. 180 § 1 k.p.c. (jak czyni to wyraźnie choćby w zakresie przepisów dotyczących kosztów postępowania – vide: art. 24 ust. 2 ustawy).
Z przytoczonych wyżej względów orzeczono jak w sentencji na mocy powołanych przepisów.