Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSA Ewa Klimowicz-Przygódzka (spr.)
Sędziowie: SSA Jerzy Paszkowski, SSA Ryszard Sarnowicz
po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa R. R. działającego jako reprezentant grupy w postępowaniu grupowym przeciwko Z. U. S. w Warszawie o ustalenie odpowiedzialności w postępowaniu grupowym
na skutek zażalenia powoda na zarządzenie Przewodniczącego w Wydziale XXV Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 2 stycznia 2012 r., w sprawie o sygn. akt XXV C 4/12
postanawia:
zmienić zaskarżone zarządzenie w ten sposób, iż ustalić opłatę tymczasową od pozwu na kwotę 4.734 zł (cztery tysiące siedemset trzydzieści cztery złote).
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący w XXV Wydziale Cywilnym Sądu Okręgowego w Warszawie ustalił opłatę tymczasową od pozwu z dnia 30 stycznia 2011 r. w postępowaniu grupowym na kwotę 10.000 zł na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
W zażaleniu powód zaskarżył zarządzenie w zakresie ustalającym opłatę tymczasową od pozwu ponad kwotę 4.734 zł i wniósł o jego zmianę poprzez ustalenie wysokości tej opłaty na poziomie przez siebie wskazanym.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie powoda uznać należało za zasadne wobec trafności podnoszonych w nim zarzutów. Określenie przez sąd I instancji wysokości opłaty tymczasowej od pozwu w sprawie ustalenia odpowiedzialności w postępowaniu grupowym, zostało oparte na błędnych przesłankach, nie znajdujących uzasadnienia w ustawie z dnia 28 VII 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 10.90.594). Wskazany w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia stopień zawiłości sprawy nie jest bowiem miernikiem wysokości wskazywanych w ustawie opłat od pozwu. Głównym kryterium którym ustawodawca kierował się przy ustalaniu wysokości opłaty od pozwu w przypadku roszczeń majątkowych jest ich wartość. Jak słusznie podnosi skarżący zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o k.s.c. opłata stosunkowa w sprawach o prawa majątkowe dochodzone w postępowaniu grupowym wynosi 2 % wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 100.000 złotych.
Problem niniejszej sprawy polega jednak na tym, że powództwo oparte na art. 2 ust. 3 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym tj. o ustalenie odpowiedzialności pozwanego aczkolwiek jak wynika z powyższego przepisu jest rodzajem roszczenia pieniężnego (W sprawach o roszczenia pieniężne powództwo może ograniczać się do żądania ustalenia odpowiedzialności pozwanego), to tym niemniej jednak na chwilę obecną nie sposób jest określić dla niego wartości przedmiotu sporu, a tym samym wysokości opłaty stosunkowej od pozwu, gdyż niemożliwym jest wyliczenie ogólnej wysokości roszczeń dochodzonych przez członków grupy, przed ustaleniem jej składu. Stanie się to dopuszczalne dopiero po wydaniu przez Sąd w oparciu o art. 17 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym postanowienia co do składu grupy.
Na chwilę obecną, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o k.s.c. należy ustalić opłatę tymczasową, jak logicznie wywodził skarżący opierając się na sumie wysokości szkód (sumie roszczeń) poniesionych przez reprezentowanych już w tym momencie członków grupy. Powód takie wyliczenie przedstawił w załączniku nr 47 do pozwu i nie zostało ono przez sąd I instancji zakwestionowane, w takiej sytuacji zasadnym było ustalenie opłaty tymczasowej od pozwu w oparciu o art. 13 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2 na poziomie 2 % ich wartości tj. na kwotę wskazywaną w zażaleniu.
Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 1 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oraz 398 k.p.c. orzekł jak w sentencji.