Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSA Ksenia Sobolewska- Filcek
Sędziowie: SSA Krzysztof Tucharz (spr.), SSA Urszula Wiercińska
po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2015 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Miejskiego Rzecznika Konsumentów m.st. W. – reprezentanta grupy, w skład której wchodzą: (…) przeciwko pozwanej (…) o zapłatę na skutek zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt III C 976/12
postanawia:
Postanowieniem z dnia 17 lutego 2015 r. Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił skład grupy w następujący sposób:
Zdaniem Sądu Okręgowego zarzuty pozwanej co do członkostwa określonych osób w grupach lub podgrupach nie zasługują na uwzględnienie.
Odwołując się do postanowienia z dnia 28 lutego 2013 r. o rozpoznaniu przedmiotowej sprawy o zapłatę kwoty z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia w postępowaniu grupowym, które uprawomocniło się z dniem 13 sierpnia 2013 r. na skutek oddalenia zażalenia pozwanej przez Sąd Apelacyjny w Warszawie postanowieniem z tej daty (sygn. akt VI ACz 1699/13) sąd pierwszej instancji wskazał, że zarzut braku przymiotu konsumentów po stronie wszystkich członków grupy jest bezpodstawny.
Sąd Okręgowy nie podzielił zarzutu pozwanej dotyczącego nieistnienia jednolitej podstawy faktycznej dla roszczeń dochodzonych wspólnie przez małżonków, w przypadku roszczeń dochodzonych za zgodą drugiego współmałżonka, gdy tylko jeden z małżonków dokonywał jakichkolwiek wpłat z tytułu waloryzacji oraz z tytułu odsetek karnych, jako nie znajdującego oparcia w obowiązujących przepisach prawnych. Kwestia zarządu majątkiem wspólnym uregulowana została w ustawie Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Zgodnie z treścią art. 23 k.r.o. w zw. z art. 36 § 1 k.r.o. powyższej ustawy małżonkowie zobowiązani są do współdziałania w zarządzie majątkiem wspólnym, a ich równe prawa i obowiązki w tym zakresie związane są z egalitarnym charakterem małżeństwa. W przedmiotowej sprawie umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz jego sprzedaży w formie aktu notarialnego zawierali oboje małżonkowie. Lokale mieszkalne stanowiły przedmioty majątkowe zaliczane do majątku wspólnego małżonków dlatego też czynność dokonywana przez jednego z małżonków wywiera skutek względem drugiego małżonka. W związku z tym uiszczenie należności z tytułu waloryzacji bądź tez z odsetek karnych za nieterminowe jej uregulowanie miało na celu zachowanie majątku wspólnego w postaci lokalu mieszkalnego mogło być wykonywane samodzielnie przez jednego z małżonków.
Zarzut w postaci niewskazania w dokumentach księgowych kto i w jakim terminie dokonywał wpłat z tytułu waloryzacji i odsetek karnych również nie zasługiwał na uwzględnienie. (…) i (…) poprzez wyrażenie zgody na dochodzenie roszczeń w postępowaniu grupowym zaakceptowały fakt dochodzenia odsetek za okres przyjęty w ramach niniejszego postępowania grupowego, a nie od dnia kiedy faktycznie odsetki powinny zostać naliczone. Należy także podkreślić, że (…) darowała (…) cały przysługujący jej udział wynoszący w części nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego nr (…) przy ul. (…) nr (…) w W., jednocześnie na mocy zawartej umowy cesji przeniosła na (…) przysługujące jej roszczenia przeciwko (…).
Bez znaczenia pozostawiał także, w ocenie Sądu Okręgowego, zarzut nabycia odnoszący się do nabycia odrębnej własności lokalu przez (…), nie w drodze umowy zawartej bezpośrednio ze (…), a w drodze zbycia ekspektatywy przez (…). W tym zakresie sąd I instancji wskazał, że ekspektatywa przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Nabywcy ekspektatwy stali się więc członkami (…) i ich roszczenia oparte są na takiej samej podstawie faktycznej jak nabywców odrębnego własnościowego prawa do lokalu bezpośrednio od (…).
Zażalenie na powyższe postanowienie w całości wniosła pozwana.
Zarzuty pozwanej sprowadzały się do kwestionowania statusu konsumenta po stronie wszystkich członków grupy, braku jednolitej podstawy roszczeń dochodzonych przez poszczególnych członków grupy, po pierwsze – z powodu braku informacji w dokumentacji księgowej kto dokonywał wpłat z tytułu waloryzacji a po drugie – z uwagi na dokonywanie wpłat tytułem waloryzacji przez inne osoby niż dochodzące roszczeń w niniejszym postępowaniu.
W konsekwencji skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez odmówienie statusu członka grupy wszystkim osobom, które wystąpiły z roszczeniem, ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I instancji oraz zasądzenie od powoda kosztów postępowania zażaleniowego zgodnie z obowiązującymi przepisami.
W odpowiedzi na zażalenie, powód wniósł o oddalenie zażalenia i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 6-krotności stawki minimalnej.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie podlegało oddaleniu.
Z tych też przyczyn Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w pkt. 1 sentencji.
Rozstrzygnięcie zawarte w pkt. 2 sentencji uzasadnia treść art. 108 k.p.c.