Sąd Apelacyjny w Warszawie Wydział I Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSA Maciej Dobrzyński
Sędziowie: SSA Marzanna Góral, SSO (del.) Agnieszka Wachowicz – Mazur (spr.)
po rozpoznaniu w dniu 28 września 2017 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa (…) w O. przeciwko (…) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o ustalenie,
na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15 marca 2017 r., sygn. akt I C 1281/15
postanawia:
oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z 15 marca 2017 r. Sąd Okręgowy w Warszawie postanowił rozpoznać sprawę w postępowaniu grupowym. Sąd Okręgowy odwołując się do postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 września 2015 r. wydanego w sprawie I ACz 1648/15, którym zmieniono postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie w ten sposób, że odmówiono odrzucenia pozwu uznał, że spełnione zostały przesłanki dopuszczalności pozwu w postępowaniu grupowym z art. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz. U. z 2010 r. Nr 7 poz. 44 ze zm., dalej jako: „u.d.p.g.”).
Zażalenie na powyższe rozstrzygnięcie wniósł pozwany, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Skarżący zarzucił naruszenie:
– art. 10 ust. 1 u.d.p.g. w zw. z art. 365 § 1 k.p.c. i art. 386 § 6 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 24 ust. 1 u.d.p.g., poprzez nieuzasadnione uznanie, że postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 września 2015 r. przesądza o dopuszczalności postępowania grupowego w niniejszej sprawie i wiąże w tym zakresie Sąd Okręgowy, w konsekwencji zwalnia Sąd Okręgowy z oceny przesłanek dopuszczalności postępowania grupowego, podczas gdy brak jest podstaw do takiego wniosku, co miało istotny wpływ na wynik sprawy i skutkowało nierozpoznaniem istoty sprawy;
– art. 10 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 1 i 2 u.d.p.g., poprzez zaniechanie oceny przesłanek dopuszczalności postępowania grupowego, co miało istotny wpływ na wynik sprawy i skutkowało nierozpoznaniem istoty sprawy;
– art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. oraz art. 24 ust. 1 u.d.p.g., poprzez zaniechanie uzasadnienia zaskarżonego postanowienia, w szczególności zaniechanie uzasadnienia spełnienia przesłanek dopuszczalności postępowania grupowego zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 u.d.p.g., co uniemożliwia ustalenie, jakie motywy zadecydowały o uznaniu dopuszczalności postępowania grupowego w niniejszej sprawie.
W odpowiedzi na zażalenie strona powodowa wniosła o oddalenie zażalenia.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Skarżący odwołał się do szczególnej podstawy odrzucenia pozwu, jaka przewidziana została w art. 10 u.d.p.g. Stosownie do tego przepisu sąd odrzuci pozew, jeśli sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu grupowym.
Słusznie Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, iż badanie dopuszczalności prowadzenia sprawy w postępowaniu grupowym miało już miejsce i zostało prawomocnie rozstrzygnięte postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia z dnia 21 września 2015 r. w sprawie I ACz 1648/15, przy uwzględnieniu ówczesnej liczebności grupy, jednorodzajowości roszczeń oraz istnienia takiej samej podstawy faktycznej, wyznaczonej zbieżnym mechanizmem wprowadzonym wzorcami umów ubezpieczenia, stosowanymi w relacjach z konsumentami – klientami pozwanego. W tej kwestii w całości należy podzielić argumentację składu orzekającego zawartą w pisemnym uzasadnieniu postanowienia bez konieczności jej ponownego przytaczania.
Jednocześnie skarżący nie zauważa, iż Sąd Apelacyjny w powyższej sprawie szczegółowo wyjaśnił, dlaczego zmieniając orzeczenie Sądu Okręgowego, nie orzekł o dopuszczalności rozpoznania sprawy w postępowaniu grupowym. Nie wynikało to z faktu braku przesłanek do takiego orzeczenia, tylko zakresu żądania pozwanego, albowiem to na jego wniosek zostało wydane orzeczenie.
Podkreślić należy, że z punktu widzenia rozstrzygnięcia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 u.d.p.g., istotne jest przede wszystkim to, czy może być w danej sprawie prowadzone postępowanie grupowe. Chodzi o wyeliminowanie konieczności prowadzenia szeregu indywidualnych procesów. Kwestie dotyczące określenia składu grupy i następnie zasadności roszczeń nie stanowią przesłanek dopuszczalności postępowania grupowego. Określenie składu grupy dokonywane jest w kontekście szerszego materiału procesowego zgromadzonego z inicjatywy stron. Dopiero na jego podstawie Sąd Okręgowy wyjaśni, czy podany na uzasadnienie żądania schemat faktyczny odnosi się do poszczególnych członków grupy. Osoby, które nie będą spełniać tych warunków, powinny zostać pominięte przy ustalaniu składu grupy, z odrębną kontrolą instancyjną (art. 17 ust. 2 u.d.p.g.).
Ponieważ do kodeksowych podstaw odrzucenia pozwu, wskazanych w art. 199 § 1 k.p.c. oraz art. 1165 § 1 k.p.c. (w związku z art. 24 ust. 1 u.d.p.g.), jak i podstawy wymienionej w art. 8 ust. 5 u.d.p.g. argumentacja strony skarżącej nie nawiązywała, prowadzenie rozważań w tym kierunku jest bezprzedmiotowe.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji postanowienia.