Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 października 2016 r.
III APz 16/16

Sąd Apelacyjny w Warszawie Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący:            SSA Renata Szelhaus (spr.)

Sędziowie:                      SSA Anna Kubasiak; SSA Genowefa Glińska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy R. L. jako reprezentanta grupy obejmującej: (…) przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Spraw Wewnętrznych w Warszawie o zapłatę na skutek wniosku Skarbu Państwa – Ministra Spraw Wewnętrznych w Warszawie zastępowanego przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa w Warszawie o uzupełnienie postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 sierpnia 2016 roku, sygn. akt III APz 16/16

postanawia:

uzupełnić postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 sierpnia 2016 roku w ten sposób, że orzeczeniu zawartemu w ww. postanowieniu nadaje oznaczenie pkt 1. i uzupełnia ww. postanowienie o pkt 2. o treści „Nie obciążyć powoda R. L. jako reprezentanta grupy kosztami zastępstwa prawnego Skarbu Państwa – Ministra Spraw Wewnętrznych w Warszawie w postępowaniu zażaleniowym.

 

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2016 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił zażalenie wniesione przez Roberta Lisa jako reprezentanta grupy na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie XXI Wydział Pracy z 21 października 2015 roku odrzucające pozew o odszkodowanie skierowany przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Spraw Wewnętrznych w Warszawie.

W piśmie z dnia 9 września 2016 roku pozwany Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra Spraw Wewnętrznych zastępowanego przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa wniósł o uzupełnienie ww. postanowienia Sądu Apelacyjnego o orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego objętych wnioskiem zawartym w odpowiedzi na zażalenie.

 

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Wniosek o uzupełnienie postanowienia jest zasadny, bowiem w istocie postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2016 roku nie zawierało rozstrzygnięcia co do zgłoszonego w odpowiedzi na zażalenie wniosku o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego na rzecz Skarbu Państwa  – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.

Rozpoznając wniosek o uzupełnienie postanowienia i zawarte w nim żądanie zasądzenia od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych Sąd Apelacyjny zważył, że w utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się stosowanie art. 102 k.p.c., gdy: sprawa ma wątpliwy i dyskusyjny charakter (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 1971 r., I PZ 17/71, OSNCP 1971, Nr 12, poz. 222); dochodzone roszczenie powoda wynika z niejasno sformułowanych przepisów (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 1973 r., I PR 456/73, OSNCP 1974, Nr 9, poz. 154); strona przegrywająca znajduje się w wyjątkowo trudnej sytuacji majątkowej, a wytaczając powództwo była subiektywnie przeświadczona o słuszności dochodzonego roszczenia, natomiast strona wygrywająca korzystała ze stałej obsługi prawnej i nie poniosła dodatkowych nakładów na prowadzenie procesu (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 17 listopada 1972 r., I PR 423/72, OSNCP 1973, nr 7 – 8, poz. 138). W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu Apelacyjnego zachodzą  powyżej wspomniane okoliczności przemawiające za zastosowaniem art. 102 k.p.c. Niniejsza sprawa wynika z niejasno sformułowanych przepisów i ma charakter złożony, a przy tym precedensowy. W Sądzie Okręgowym w Warszawie XXI Wydziale Pracy oraz Sądzie Apelacyjnym w Warszawie III Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych była już rozpoznawana sprawa z pozwu złożonego w postępowaniu grupowym (przywołana w postanowieniu z 19 sierpnia 2016 roku) i zapadło w niej odmienne niż w niniejszej sprawie rozstrzygnięcie na analogicznym etapie postępowania. Ocena zatem, czy podobnie sformułowany pozew spełnia wymogi stawiane pismu inicjującemu proces w postępowaniu grupowym może być dyskusyjna i budzić kontrowersje. Problematyka konstrukcji pozwu składanego w postępowaniu grupowym i roszczeń o zasądzenie zgłaszanych w nim kwot nie ma jeszcze na gruncie orzecznictwa w sprawach z zakresu prawa pracy ugruntowanej wykładni.   Stąd obciążanie strony powodowej kosztami zastępstwa prawnego strony pozwanej w postępowaniu zażaleniowym w takiej sprawie już w początkowej fazie  postępowania byłoby, w ocenie Sądu Apelacyjnego, sprzeczne z powszechnym odczuciem sprawiedliwości i zasadami współżycia społecznego.

Mając to na względzie, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 351 k.p.c. oraz 102 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i 397 k.p.c. orzekł jak w postanowieniu.