Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział I Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSA Wojciech Kościołek
Sędziowie: SSA Władysław Pawlak, SSO Marek Bonecki (del.)
po rozpoznaniu w dniu 6 października 2011 r. w Krakowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Powiatowego Rzecznika Konsumentów Powiatu T. jako reprezentanta grupy (…) przeciwko A. S.A. w W. o nakazanie wypłacenia świadczeń na skutek zażalenia Powiatowego Rzecznika Konsumentów od zarządzenia Przewodniczącego składu Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 21 stycznia 2011 r., sygn. akt I C 977/10,
postanawia:
oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 21 stycznia 2011 r., Przewodniczący składu Sądu Okręgowego w Tarnowie zwrócił pozew zbiorowy wniesiony przez Powiatowego Rzecznika Praw Konsumentów, działającego jako reprezentant grupy, przeciwko A S.A. w W. W uzasadnieniu stwierdził, że w postępowaniu wszczętym na podstawie ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym obowiązuje zastępstwo powoda przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że powód jest adwokatem lub radcą prawnym. W niniejszej sprawie pozew został sporządzony przez osobę nie będącą adwokatem lub radcą prawnym, a sporządzenie pozwu jest elementem konstrukcyjnym tego pisma i uzupełnienie braków w tym zakresie nie jest możliwe. W związku z tym, Przewodniczący dokonał zwrotu pozwu wskazując, że art. 130 § 5 k.p.c. będzie miał zastosowanie per analogiam.
W zażaleniu na powyższe zarządzenie Powiatowy Rzecznik Praw Konsumenta w Tarnowie wniósł o jego uchylenie.
W uzasadnieniu podniósł, że ustawodawca określił rzeczników jako osoby uprawnione do reprezentowania grupy konsumentów dochodzących swoich roszczeń, a konieczność reprezentowania grupy przez adwokata lub radcę prawnego wiązałaby się z kosztami, co na tym etapie sprawy wydaje się niesłuszne. Wskazał, iż w pierwotnym projekcie ustawy brak było zapisu o przymusie adwokacko – radcowskim. Ponadto stwierdził, że w znanych mu przypadkach pomimo istnienia przymusu adwokacko – radcowskiego Sąd Najwyższy przyjął i rozpatrywał wnioski złożone przez rzeczników praw konsumentów nie będących adwokatami ani radcami prawnymi.
Sąd Apelacyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Dla rozstrzygnięcia kwestii zasadności zaskarżonego zarządzenia kluczowe znaczenie ma odpowiedź Sądu Najwyższego na pytanie prawne, przedstawione przez Sąd II instancji w toku niniejszego postępowania. Odnosząc się do zagadnienia przymusu adwokacko-radcowskiego, przewidzianego w art.4 ust.4 ustawy z dnia 17 grudnia 2009r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz. U. z 2010r. , Nr 7, poz. 44) (dalej jako: „u.d.p.g.”), Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 lipca 2011r. (III CZP 28/11) uznał, że obowiązkowe zastępstwo powoda przez adwokata lub radcę prawnego, wynikające z ww. przepisu, dotyczy także powiatowego rzecznika konsumentów, będącego reprezentantem grupy, a pozew w postępowaniu grupowym wniesiony bez zachowania obowiązkowego zastępstwa powoda przez adwokata lub radcę prawnego podlega zwrotowi bez wzywania do usunięcia braków.
W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że zaskarżone zarządzenie jest prawidłowe. W rozpatrywanym przypadku pozew w postępowaniu grupowym został wniesiony przez powiatowego rzecznika praw konsumentów, nie będącego adwokatem lub radcą prawnym, a zatem przez osobę nie spełniającą wymogu z art.4 ust.4 u.d.p.g. Przewodniczący w Sądzie Okręgowym w Tarnowie podjął właściwą decyzję procesową. Do pozwu wniesionego w postępowaniu grupowym w rozważanej w niniejszej sprawie sytuacji procesowej ma odpowiednie zastosowanie przepis art.130 §5 k.p.c., co oznacza, że podlega zwrotowi bez wzywania do usunięcia braków. Słusznie zatem Przewodniczący w Sądzie I instancji dokonał zwrotu pozwu wniesionego w postępowaniu grupowym przez Powiatowego Rzecznika Praw Konsumentów w T.
Z powyższych względów, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art.398 k.p.c. Sąd Apelacyjny orzekł, jak w sentencji.