Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSO Izabela Baca
Sędziowie: SSO Krzysztof Rudnicki, SSO Piotr Jarmundowicz
po rozpoznaniu w 11 lipca 2014 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy z powództwa E. S. działającej jako reprezentant grupy przeciwko (…) S.A. we W. o zapłatę
postanawia:
rozpoznać sprawę w postępowaniu grupowym.
Powódka E. S., jako reprezentant grupy, wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (…) S.A. kwoty po 1.041,46 zł na rzecz każdego z członków podgrupy A: (…) oraz (…), kwoty po 2.622,98 zł na rzecz każdego z członków podgrupy B: (…), kwoty po 3.010,77 zł na rzecz każdego z członków podgrupy C: (…) oraz kwoty po 3.491,59 zł na rzecz każdego z członków podgrupy D: (…).
W piśmie przygotowawczym z dnia 10 lipca 2014 r. strona pozwana (…) S.A. podniosła zarzut niedopuszczalności postępowania grupowego w niniejszej sprawie i wniosła o odrzucenie pozwu.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, sąd rozstrzyga na rozprawie o dopuszczalności postępowania grupowego i odrzuca pozew, jeżeli sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu grupowym. W przeciwnym razie sąd wydaje postanowienie o rozpoznaniu sprawy w postępowaniu grupowym. Jak wynika z art. 1 ust. 1 powołanej ustawy, postępowanie grupowe jest dopuszczalne w sprawach, w których dochodzone jest roszczenie jednego rodzaju przez grupę osób (co najmniej dziesięciu), a nadto, gdy podstawa faktyczna zgłaszanych roszczeń jest jednakowa, to jest ta sama lub taka sama. Ustawa ma zastosowanie m. in. w sprawach o ochronę konsumentów (art. 1 ust. 2 ww. ustawy), jak ma to miejsce w niniejszym postępowaniu. Powódka wskazała bowiem, iż żądane kwoty obejmują świadczenia nienależne. Stwierdziła, iż strona pozwana otrzymała korzyść majątkową jej kosztem poprzez obciążenie kredytobiorców kosztami zawarcia przez siebie generalnej umowy ubezpieczenia niskiego wkładu w kredytach hipotecznych i wzbogaciła się bezpodstawnie o pobrane od nich składki ubezpieczeniowe.
Strona pozwana nie kwestionowała, iż w niniejszym procesie podstawa faktyczna zgłoszonych roszczeń jest jednakowa. Zarzuciła jednak, że treść oświadczeń o przystąpieniu do grupy 5 członków podgrup wskazanych w pozwie jest różna z wysokością ich roszczeń wobec banku zgłoszonych w pozwie.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym postępowanie to – w sprawach o roszczenia pieniężne – jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wysokość roszczenia każdego członka grupy została ujednolicona przy uwzględnieniu wspólnych okoliczności sprawy, przy czym w myśl ustępu 2 ww. artykułu, ujednolicenie wysokości roszczeń może nastąpić w podgrupach, liczących co najmniej 2 osoby. Nadto zgodnie z art. 12 zd. 1 powołanej ustawy w oświadczeniu o przystąpieniu do grupy uprawniony powinien określić swe żądanie oraz wskazać okoliczności uzasadniające żądanie, a także przynależność do grupy oraz przedstawić dowody. Niewątpliwie zasadniczą treścią ww. oświadczenia jest wskazanie przez uprawnionego zgłaszanego żądania. Jak wynika ze złożonych oświadczeń:
– zarówno powódka, jak i (…), wskazały w nich kwotę 1.772,56 zł, podczas gdy w ramach podgrupy A w pozwie na rzecz jej członków żądana jest kwota 1.041,46 zł,
– (…) podała kwotę 2.665,37 zł, gdy w ramach podgrupy B dochodzona jest kwota 2.622,98 zł,
– (…) wskazała zaś kwotę 3.748,05 zł, a (…) kwotę 4.140,18 zł, podczas gdy w ramach podgrupy D dochodzą oni kwoty po 3.491,59 zł.
Stwierdzić należy, iż wskazane w oświadczeniach o przystąpieniu do grupy kwoty obejmują wysokość roszczeń przysługujących poszczególnym członkom grupy wobec banku. Kwota wskazana w oświadczeniu określa więc wysokość żądań osób, które przystępują do grupy, a te następnie mogą zostać ujednolicone. Zdaniem Sądu, poszczególne osoby wyrażają zgodę na takie właśnie ujednolicenie, które jest konsekwencją przystąpienia do grupy. W przypadku dokonania ujednolicenia, wysokość dochodzonych roszczeń w ramach podgrupy niewątpliwie może być niższa od wysokości poszczególnych roszczeń przysługujących członkom danej podgrupy wobec pozwanego Banku.
Strona pozwana zarzuciła nadto, że wbrew przepisowi art. 12 zd. 2 ww. ustawy do pozwu nie dołączono wykazu osób, które przystąpiły do grupy. W ocenie Sądu wykaz taki obejmują punkty 1 do 4 petitum pozwu, dodatkowo wykaz ten został złożony również z pismem przygotowawczym powódki z dnia 13 lutego 2014 r. Wskazano w nim dodatkowo sposób wyliczenia dochodzonych roszczeń (k. 165). Nadto w toku postępowania, po zarządzeniu ogłoszenia o wszczęciu postępowania grupowego, może zajść konieczność złożenia przez powódkę kolejnego wykazu osób, które przystąpiły do grupy.
Odnośnie zarzutu, iż nie zostało wyjaśnione, czy (…) i (…) to ta sama osoba, wskazać należy, iż z zaświadczenia systemu (…) wynika, że w związku z zawarciem małżeństwa w dniu (…) r. (…) nosi obecnie nazwisko (…) (k. 180-181).
Nadto strona pozwana wskazała, że skład grupy określony w pozwie nie jest tożsamy ze składem grupy ustalonym na podstawie oświadczeń jej członków. Stwierdzić należy, że wprawdzie przedłożone zostało przez pełnomocników powódki oświadczenie o przystąpieniu do grupy (…), jednak nie został on wskazany jako członek grupy ani w pozwie, ani we wspomnianym wykazie członków grupy. Oznacza to, iż na obecnym etapie postępowania nie jest on traktowany jako osoba, która przystąpiła do grupy.
Mając powyższe na względzie, Sąd uznał, iż w sprawie spełnione zostały przesłanki, wskazane w art. 1 ust. 1 i 2 oraz art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, warunkujące rozpoznanie sprawy w tymże postępowaniu, wobec czego na podstawie art. 10 ust. 1 zd. 2 powołanej ustawy orzeczono jak w sentencji postanowienia z dnia 11 lipca 2014 r.
Zamieszczone na stronie orzeczenia Sądu Okręgowego we Wrocławiu zostały udostępnione przez Prezesa Sądu Okręgowego we Wrocławiu pismem z dnia 27.08.2019. Teksty orzeczeń zostały przetworzone przez podmiot prowadzący niniejszą stronę poprzez dodanie tez, opracowanie wizualne, usunięcie błędów interpunkcyjnych i literówek oraz wprowadzenie skrótu „u.d.p.g.”.
Organ zobowiązany do udostępnienia informacji sektora publicznego nie ponosi odpowiedzialności za jej przetworzenie, dalsze udostępnienie i wykorzystanie.