Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział I Cywilny w składzie
Przewodniczący: SSO Wojciech Machnicki (spr.)
Sędziowie: SSO Halina Musiał, SSO Tomasz Sobieraj
po rozpoznaniu w dniu 6 października 2014 roku w Szczecinie na rozprawie sprawy z powództwa K.P. – reprezentanta grupy w postępowaniu grupowym przeciwko S.P. – M.S.P. o zapłatę na skutek zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 października 2015 roku, sygn. akt XXIV C 500/14,
postanawia:
rozpoznać sprawę w postępowaniu grupowym.
Powód K.P., działając jako reprezentant grupy, wniósł pozew przeciwko S.P – M.S.P. Powód domaga się:
Powód wskazuje, że roszczenia zostały ujednolicone ze względu na ilość akcji posiadanych przez powodów, a tym samym pod względem wartości dochodzonych przez członków Grupy roszczeń w poszczególnych podgrupach. Zasada ujednolicenia roszczeń polega na przyporządkowaniu Członków Grupy posiadających identyczną ilość akcji do poszczególnych podgrup. Wysokość roszczenia każdego z członków podgrupy określa spis członków Grupy. Wysokość roszczenia każdego z członków podgrupy została obliczona jako różnica pomiędzy iloczynem ilości akcji oraz wartości księgowej jednej akcji na dzień 31.12.2001 r., tj. 21,47 zł, a wartością akcji na dzień złożenia pozwu, która wynosi 0,00 zł.
Postanowieniem z 9 lipca 2013 r. Sąd Okręgowy postanowił rozpoznać sprawę w postępowaniu grupowym. Postanowieniem z 4 grudnia 2013 r. Sąd Apelacyjny uchylił ww. postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Spis członków Grupy, aktualny na dzień 30 maja 2014 r., został dołączony do pisma powoda z 30 maja 2014 r.
W piśmie z 5 marca 2014 r. powód wskazuje, że domaga się zapłaty w oparciu o następującą podstawę faktyczną: podjęcie przez osoby reprezentujące S.P. szeregu działań w okresie lat 2001 – 2002, w tym w szczególności odwołania Zarządu i aresztowania jego członków oraz zaskarżenia uchwał z dnia 7 maja 2002 r. podjętych przez Zgromadzenie Akcjonariuszy, albowiem te działania i wywołane nimi zdarzenia ostatecznie doprowadziły do utraty wartości akcji należących do powodowej Grupy.
Powód jednocześnie zaznacza, że zdarzenia z lat 1995 – 2001 stanowią jedynie tło historyczne sprawy i przedstawiają działania przedstawicieli S.P. w tym okresie, które nie wywołując bezpośrednio skutku w postaci utraty wartości akcji, potwierdzają istnienie zamiaru przejęcia majątku spółki bez względu na konsekwencje z tym związane. Ogłoszenie upadłości spółki stanowiło natomiast wynik powyższych działań i skuteczną realizację ich celu.
W uzasadnieniu pozwu powód wskazuje, że Reprezentant Grupy, działając w imieniu własnym, na rzecz wszystkich członków Grupy dochodzi od S.P. – M.S.P. należności z tytułu utraty przez akcje spółki S.S. (…) S.A. (zwaną dalej: S.A.) ich wartości na skutek podjęcia do roku 2002 włącznie, przez osoby działające w imieniu S.P., działań mających na celu przejęcie przez (…) Spółki – całego (…) (renacjonalizacja), a w sytuacji, gdy do tego nie doszło, doprowadzenie do upadłości Spółki, na skutek której akcji (…) S.A. utraciły swoją wartość.
Działalność ta była prowadzona przez S.P. na wielu płaszczyznach, zarówno jako akcjonariusza mniejszościowego (…) S.A., który podejmował działania na szkodę pozostałej części akcjonariuszy, jak i działającego w ramach posiadanego imperium. Żądanie pozwu zostało wyliczone na podstawie wartości księgowej akcji.
W sytuacji, gdyby żądanie pozwu o zapłatę przez pozwanego na rzecz Członków Grupy odszkodowania z tytułu utraty wartości akcji okazało się z jakichkolwiek przyczyn nieuzasadnione, strona powodowa wskazuje, iż co najmniej w granicach dochodzonego przez każdego z członków Grupy roszczenia, przysługuje im prawo do żądania zasądzenia należności z tytułu utraty przez akcjonariuszy spółki S.S. (…) S.A. dywidendy za lata 2002 – 2011, która nie została akcjonariuszom wypłacona z uwagi na ogłoszenie upadłości Spółki, mającej na celu likwidacje jej majątku.
Roszczenie w tym zakresie jest zgłaszane jedynie na wypadek, gdyby roszczenie o zapłatę z tytułu utraty wartości akcji okazało się nieuzasadnione.
Na skutek podjętych przez S.P. jako akcjonariusza (…) S.A. działań, a nadto na skutek decyzji podjętych w ramach posiadanego imperium, znajdująca się w bardzo dobrej kondycji gospodarczo – ekonomicznej spółka (…) S.A. zmuszona została do otwarcia postępowania upadłościowego, a tym samym wartość księgowa posiadanych przez akcjonariuszy tej spółki akcji spadła do zera. Kwota ta stanowi zatem wysokość szkody poniesionej przez powodów, w przeliczeniu na jedną akcję.
Niezależnie od powyższego, na skutek ogłoszenia upadłości, akcjonariusze (…) S.A. utracili bezpowrotnie prawo do dywidendy za lata 2002 – 2011.
Z uwagi na różną ilość akcji, posiadaną przez poszczególnych akcjonariuszy ich roszczenia zostały ujednolicone poprzez stworzenie podgrup, w których znaleźli się członkowie Grupy posiadający poszczególne ilości akcji.
Pozwany S.P. – M.S.P., zastępowany przez P.G. S.P. wnosi o:
Uzasadniając wniosek o odrzucenie pozwu pozwany podnosi, że kwestionuje dopuszczalność przeprowadzenia postępowania grupowego, co zgodnie z art. 10 ust. 1 zd. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym powinno skutkować odrzuceniem pozwu.
Pozwany podkreśla, że strona powodowa jako okoliczności uzasadniające odpowiedzialność odszkodowawczą S.P. powołuje zdarzenia, które miały miejsce w okresie 1995 – 2002 r. Dla przyjęcia jednolitości zdarzenia faktycznego stanowiącego podstawę faktyczną powództwa, konieczne jest zatem aby te zdarzenia dotyczyły każdego z członków grupy. Tym samym każdy z członków grupy powinien być akcjonariuszem spółki w okresie 1995 – 2002 r. i obecnie. W innym wypadku nie będzie istniała możliwość uznania, iż związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniami z lat 1995 – 2002 jest taki sam dla wszystkich członków grupy.
Z dokumentów dołączonych do pozwu nie wynika, żeby spełniona była ww. okoliczność. Pozwany wskazuje, że zgodnie z 16 ust. 1 zd. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym w przypadku roszczeń pieniężnych przynależność do grupy powinna być udowodniona, a nie tylko uprawdopodobniona. Wobec braku wykazania przynależności jakiegokolwiek z osób wymienionych jako członkowie grupy zasadny staje się wniosek o odrzucenie pozwu.
W piśmie z 29 kwietnia 2014 r. pozwany podtrzymał stanowisko, że kwestionuje przynależność do Grupy wszystkich zgłoszonych osób, albowiem powód nie wskazał dowodów pozwalających na ustalenie, iż każdy z członków grupy powinien być akcjonariuszem w okresie 1995-2002 i obecnie.
Pozwany wskazał również, że postępowanie grupowe jest niedopuszczalne, ponieważ roszczenia członków grupy straciły swój jednorodny charakter na skutek konieczności indywidualnego badania przypadku każdego z członków grupy, w celu ustalenia przyczyn opóźnienia w wystąpieniu do sądu.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Przedmiotem niniejszego postanowienia jest rozstrzygnięcie o dopuszczalności postępowania grupowego. Dochodzenie roszczeń na rzecz członków grupy regulują przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (dalej jako: „u.d.p.g.”).
Powyższa ustawa reguluje sądowe postępowanie cywilne w sprawach, w których są dochodzone roszczenia jednego rodzaju, przez co najmniej 10 osób, oparte na tej samej lub takiej samej podstawie faktycznej (postępowanie grupowe). Ustawa ma zastosowanie w sprawach o roszczenia o ochronę konsumentów, z tytułu odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny oraz z tytułu czynów niedozwolonych, z wyjątkiem roszczeń o ochronę dóbr osobistych (art. 1 u.d.p.g.).
Postępowanie grupowe w sprawach o roszczenia pieniężne jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wysokość roszczenia każdego członka grupy została ujednolicona przy uwzględnieniu wspólnych okoliczności sprawy. Ujednolicenie wysokości roszczeń może nastąpić w podgrupach. W sprawach o roszczenia pieniężne powództwo może ograniczać się do żądania ustalenia odpowiedzialności pozwanego (art. 2 u.d.p.g.).
Powództwo w postępowaniu grupowym wytacza reprezentant grupy, który prowadzi postępowanie w imieniu własnym, na rzecz wszystkich członków grupy (art. 4 u.d.p.g.).
Sąd rozstrzyga na rozprawie o dopuszczalności postępowania grupowego i odrzuca pozew, jeżeli sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu grupowym. W przeciwnym razie sąd wydaje postanowienie o rozpoznaniu sprawy w postępowaniu grupowym. Na postanowienie sądu w przedmiocie rozpoznania sprawy w postępowaniu grupowym przysługuje zażalenie (art. 10 u.d.p.g.). Po uprawomocnieniu się postanowienia o rozpoznaniu sprawy w postępowaniu grupowym sąd zarządzi ogłoszenie o wszczęciu postępowania grupowego (art. 11 ust. 1 u.d.p.g.).
Powyższe przepisy precyzują, kiedy sąd może rozpoznać sprawę w postępowaniu grupowym. Postępowanie grupowe jest zatem dopuszczalne w przypadku roszczeń opartych na tej samej lub takie samej podstawie faktycznej dochodzonych przez co najmniej 10 osób.
Mogą to być wyłącznie roszczenia o ochronę konsumentów, z tytułu odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny oraz z tytułu czynów niedozwolonych, z wyjątkiem roszczeń o ochronę dóbr osobistych. Wysokość roszczeń pieniężnych powinna być taka sama dla wszystkich członków grupy lub ujednolicona w podgrupach.
Sąd uznaje, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu grupowym. Sąd badał dopuszczalność postępowania grupowego w odniesieniu do 1022 członków, których aktualny wykaz został dołączony do pisma powoda z 30 maja 2014 r. (k. 1305-1322).
Oceniając, czy powód wykazał iż wskazani członkowie posiadali akcje co najmniej na 31 grudnia 2001 r. do chwili obecnej Sąd opierał się na dokumentach dołączonych przez powoda. Podstawowymi dołączonymi dokumentami są odcinki zbiorowe akcji, czyli dokumenty inkorporujące co najmniej dwie akcje, przewidziane w art. 328 k.s.h., a wcześniej w art. 339 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy. Powód dołączył odcinki zbiorowe imienne, które pozwalają na identyfikację akcjonariusza. Datą emisji akcji jest 13 wrzesień 1991 r., co prowadzi do domniemania faktycznego w rozumieniu art. 231 k.p.c., że osoba wskazana na danym odcinku była właścicielami takiej ilości akcji jaka widnieje na danym odcinku w całym okresie późniejszym, aż do dnia dzisiejszego, o ile co innego nie wynika z pozostałego materiału dowodowego. Część akcjonariuszy wskazanych na odcinkach zbiorowych zmarła. W takich sytuacjach podstawą uznania, że osoby wskazane jako członkowie grupy są następcami prawnymi zmarłych akcjonariuszy są stwierdzenia nabycia spadku lub akty poświadczenia dziedziczenia (art. 1025 § 1 k.c.). Z dołączonego stwierdzenia nabycia spadku lub aktu poświadczenia dziedziczenia wynika domniemanie prawne, że wskazane osoby są spadkobiercami akcjonariuszy wskazanych na dołączonych odcinkach zbiorowych akcji (art. 1025 § 2 k.c.). Akcje są zbywalne (art. 337 § 1 k.s.h.). W razie zbycia akcji, dowodem zbycia są umowy. Umowa zbycia jest źródłem domniemania, że nabywca jest następcą prawnym osoby wskazanej na odcinku zbiorowym bądź jej spadkobiercy.
Roszczenia wszystkich, to jest poszczególnych, członków Grupy zostały oparte o następującą podstawę faktyczną: podjęcie przez osoby reprezentujące S.P. szeregu działań w okresie lat 2001 – 2002, w tym w szczególności odwołania Zarządu i aresztowania jego członków oraz zaskarżenia uchwał z dnia 7 maja 2002 r. podjętych przez Zgromadzenie Akcjonariuszy, albowiem te działania i wywołane nimi zdarzenia ostatecznie doprowadziły do utraty wartości akcji należących do powodowej Grupy. W takim ujęciu podstawy faktycznej Sąd przyjmuje za powodem, że zdarzenia z lat 1995 – 2001 stanowią jedynie tło historyczne sprawy i przedstawiają działania przedstawicieli S.P. w tym okresie, które nie wywołując bezpośrednio skutku w postaci utraty wartości akcji, potwierdzają istnienie zamiaru przejęcia majątku spółki bez względu na konsekwencje z tym związane. Ogłoszenie upadłości spółki stanowiło natomiast wynik powyższych działań i skuteczną realizację ich celu. Za tym, że roszczenia są oparte na tej samej podstawie faktycznej przemawia fakt, posiadania akcji w powyższym okresie, a co najmniej od 31 grudnia 2001 r. do chwili obecnej, przez członków Grupy, bądź przez ich prawnym poprzedników.
Sąd dokonał analizy wskazanych wyżej dokumentów, w tym ilości akcji wskazanych na odcinkach zbiorowych, z których wynika że roszczenia każdego członka grupy zostały prawidłowo ujednolicone, a postępowanie grupowe jest dopuszczalne w odniesieniu do każdego członka Grupy wymienionego w zestawieniu aktualnym na 30 maja 2014 r., z wyjątkiem następujących osób: K.W. (podgrupa (…) akcji) – powód dołączył oświadczenie o przystąpieniu do Grupy, ale brak jest dowodów wskazujących na posiadanie akcji;
S.T. (podgrupa akcji) – brak jest dowodów wskazujących na posiadanie akcji; w stwierdzeniu nabycia spadku po M.T zostali wskazani tylko DT., A.F. i J.T.;
M.B. (podgrupa (…) akcji) – powód nie dołączył dowodów wskazujących na posiadanie akcji;
K.H. (podgrupa (…)akcji) – powód dołączył oświadczenie o przystąpieniu do Grupy, ale brak jest dowodów wskazujących na posiadanie akcji;
J.S. (podgrupa (…) akcji) – powód nie dołączył dowodów wskazujących na posiadanie akcji;
R.N. (podgrupa (…) akcji) – powód nie dołączył dowodów wskazujących na posiadanie akcji, w szczególności brak jest postanowienia o stwierdzeniu nabyciu spadku; są tylko adnotacje odręczne Samodzielnego Pracownika ds. obrotu akcjami na odcinkach zbiorowych;
M.S. (podgrupa (…) akcji) – każda z nich domaga się zapłaty podwójnej kwoty w stosunku do udziału w spadku po J.S. wynoszącego po V części, który wynika ze stwierdzenia nabycia spadku;
J.B. (podgrupa (…) akcji) – powód dołączył oświadczenie o przystąpieniu do Grupy, ale brak jest dowodów wskazujących na posiadanie akcji;
K.J. (podgrupa (…) akcji) – powód dołączył oświadczenie o przystąpieniu do Grupy, ale brak jest dowodów wskazujących na posiadanie akcji;
H.K. (podgrupa (… )akcji) – brak jest dowodów wskazujących na posiadanie akcji;
L.J. (podgrupa (…) akcji) – brzmienie nazwiska na odcinkach zbiorowych akcji, na liście i umowie jest inne; w rezultacie należy uznać, że powód nie wykazał posiadania akcji przez konkretną osobę;
Z.M. (podgrupa (…) akcji) – brak jest dowodów wskazujących na posiadanie akcji; powód dołączył jedynie zgłoszenie wierzytelności w postępowaniu upadłościowym;
Z.M. (podgrupa (…) akcji) – powód nie dołączył dowodów wskazujących na posiadanie akcji;
W.W. (podgrupa akcji) – brak jest dowodów wskazujących na posiadanie akcji, powód dołączył jedynie oświadczenie o przystąpieniu do grupy;
A.W. (podgrupa (…) akcji) – powód dołączył dwa odcinki zbiorowe akcji, z których wynika że ww. członek jest posiadaczem tylko (…) akcji.
Sąd nie znalazł podstaw do ustalenia członkostwa w oparciu od dołączone przez powoda do pozwu tzw. księgi akcyjne. Dołączone dokumenty to w istocie dwie listy akcjonariuszy posiadających akcje imienne (A-Ł oraz M-Ż) uprawnionych do uczestniczenia w nadzwyczajnym walnym zgromadzeniu akcjonariuszy S.S. (…) w dniu 12 stycznia 2012 r, sporządzone na 9 stycznia 2012 r. Przy każdym nazwisku została wskazana liczba akcji, ale brak jest odniesienia do konkretnych dokumentów pozwalających na potwierdzenie faktu ich posiadania. Dołączone listy nie spełniają zatem wymagań z art. 341 § 1 k.s.h. do nazywania ich księgą akcyjną, ze względu na brak oznaczenia wysokości dokonanych wpłat oraz wpisów o przeniesieniu akcji. W rezultacie nie potwierdzają posiadania akcji przez konkretne osoby na dzień 9 stycznia 2012 r. ani tym bardziej posiadania ich w okresie od 31 grudnia 2001 r. lub wcześniej.
Sąd ma na uwadze, że powód dochodzi zapłaty na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych. Podstawą faktyczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.p.g. są zatem okoliczności faktyczne składające się na czyn niedozwolony, szkodę oraz wskazujące na istnienie związku przyczynowego. Analiza stanowiska powoda prowadzi do wniosku, że czynem sprawcy (podstawą faktyczną roszczenia) są podejmowane przez osoby reprezentujące S.P. szeregu działań w latach 2001 – 2002 (odwołanie zarządu, aresztowanie jego członków, zaskarżenie uchwał Zgromadzenia Akcjonariuszy z dnia 7 maja 2002 r.).
Elementem podstawy faktycznej dochodzonego roszczenia (zapłaty) jest również szkoda. W uzasadnieniu pozwu powód wskazuje jednak na dwie szkody. Pierwszą jest utrata wartości akcji, drugą utrata prawa do dywidendy.
Powód przedstawia prawo do dywidendy jako podstawę faktyczną ewentualną, w tym znaczeniu, że jeżeli Sąd uzna, że dochodzonej kwoty nie można zasądzić ze względu na utratę wartości akcji, to Sąd powinien ją zasadzić ze względu na utratę prawa do dywidendy. Rzecz jednak w tym, że pozew o zapłatę w postępowaniu grupowym powinien spełnić dodatkową przesłankę dopuszczalności, mianowicie wysokość roszczenia każdego członka grupy powinna zostać ujednolicona w grupach bądź podgrupach (art. 2 ust. 1 i 2 u.d.p.g.). Powód dokonał takiego ujednolicenia – ale w odniesieniu do utraty wartości akcji, a nie utraconego prawa do dywidendy. Podstawą ujednolicenia jest bowiem iloczyn liczby akcji posiadanych przez każdego członka grupy i ich poprzedniej wartości (tj. 21,47 zł).
W rezultacie powstała sytuacja, w której podstawa faktyczna w postaci utraty prawa do dywidendy (art. 1 ust. 1 u.d.p.g.) nie ma związku z tak ujednoliconym roszczeniem (art. 2 ust. 1 i 2 u.g.p.g.). Inaczej mówiąc, wysokość roszczenia o naprawienie szkody z tytułu utraty prawa do dywidendy nie została ujednolicona, co w sposób oczywisty narusza art. 2 ust. 1 i 2 u.d.p.g..
Brak jednak podstaw do odrzucenia pozwu, ponieważ w następstwie dokonanego ujednolicenia powód jednoznacznie wskazuje, że dochodzi zapłaty konkretnych kwot wynikających z ilości posiadanych akcji z tytułu utraty ich wartości – a nie utraty prawa do dywidendy. Wynika to wprost przede wszystkim z 4 kolumny na liście Członków Grupy. Należy wyraźnie odróżnić żądanie pozwu (zapłaty konkretnej kwoty) od uzasadnienia pozwu. Roszczenie z tytułu utraty prawa do dywidendy powód wyartykułował w uzasadnieniu pozwu, ale nie zrobił tego w treści żądania zapłaty.
W rezultacie ujednolicenia roszczenia okoliczność faktyczna w postaci utraty prawa do dywidendy nie ma zatem przełożenia na wysokość dochodzonych kwot. W takiej sytuacji odrzucenie pozwu wydaje się bezprzedmiotowe, niemniej utrata prawa do dywidendy nie będzie mogła być traktowana jako podstawa faktyczna do zasądzenia w niniejszym postępowaniu jakiejkolwiek kwoty – ponieważ powód dokonał ujednolicenia roszczenia według innego kryterium. Tym samym, zdaniem Sądu na etapie badania dopuszczalności rozpoznania sprawy w postępowaniu grupowym brak jest podstaw do wydawania w tym zakresie dodatkowego rozstrzygnięcia.
Podstawą odrzucenia pozwu nie może być zarzut przedawnienia roszczenia, ponieważ zgodnie ze stanowiskiem Sądu Apelacyjnego kwestia przedawnienia stanowi kwestię merytoryczną, która podlega badaniu dopiero po stwierdzeniu, że postępowanie grupowe jest dopuszczalne. O zasadności dochodzonych roszczeń zadecyduje Sąd dopiero podczas trzeciej, merytorycznej fazy postępowania grupowego. Gdyby wówczas okazało się, że roszczenia pewnych członków grupy uległy przedawnieniu, to w odniesieniu do tych osób i w oparciu o te indywidualne okoliczności Sąd wyda orzeczenie merytoryczne.
W uzasadnieniu postanowienia z 4 grudnia 2013 r. Sąd Apelacyjny wskazał, że warunkiem wszczęcia postępowania grupowego w sprawach o roszczenia pieniężne jest otrzymanie przez sąd zgody wszystkich członków grupy na ryczałtowe odszkodowanie. W związku z tym, Sąd zobowiązał powoda do dołączenia takich oświadczeń. W odpowiedzi (k. 925-926) powód wskazał, że zgodnie z poglądem części doktryny takie oświadczenie nie ma charakteru materialno-prawnego a procesowy, co oznacza, że wystarczające jest złożenie takiego oświadczenia przez Reprezentanta Grupy (vide: M. Rejdak, P. Pietkiewicz, Ustawa o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym. Komentarz, wyd. 1, Warszawa 2011, s. 73 i nast.). Z tej przyczyny powód przełożył oświadczenie Reprezentanta Grupy o wyrażeniu w imieniu członków zgody na ryczałtowe odszkodowanie (k. 929) i niezależnie od tego dołączył oświadczenia poszczególnych członków. W związku jednak z wiążącym charakterem oceny prawnej i wskazań Sądu Apelacyjnego Sąd w niniejszym postępowaniu uznaje, że przesłanką wszczęcia postępowania grupowego jest otrzymanie takiej zgody od każdego z członków, a nie Reprezentanta Grupy działającego w ich imieniu. Gdyby bowiem przyjąć, że takie oświadczenie może złożyć Reprezentant Grupy, to wówczas nie byłoby przeszkód w uznaniu, że zostało ono inkorporowane w treści pozwu i pozostałych pism procesowych wskazujących wysokość dochodzonych kwot, bez konieczności sporządzania osobnego dokumentu.
Członkowie grupy wyrażali zgodę na ryczałtowe odszkodowanie bądź w osobnych oświadczeniach bądź składając swój podpis w odpowiedniej rubryce spisu członków Grupy. W oparciu o analizę dołączonych dokumentów Sąd stwierdza, że powód nie dołączył oświadczeń o wyrażeniu zgody na ryczałtowe odszkodowanie następujących osób: H. B., A.S., Z.C., L.L., J.S. G.B.. Powyższe osoby nie mogą zatem zostać uznane, za wchodzące w skład Grupy.
W rezultacie Sąd uznaje, że postępowanie grupowe jest dopuszczalne wobec Grupy liczącej 1000 członków. Członkami tej Grupy są osoby wymienione w spisie członków aktualnym na 30 maja 2014 r., z wyjątkiem wskazanych wyżej 15 osób, które nie wykazały posiadania akcji oraz 7 osób, które nie dołączyły oświadczeń o wyrażeniu zgody na ryczałtowe odszkodowanie. Zdaniem Sądu obowiązujące przepisy nie dają podstaw do odrzucenia pozwu, z tego względu, że w odniesieniu do kilku członków grupy powód nie zdołał wykazać posiadania przez nich akcji lub którzy nie dołączyli oświadczeń o wyrażeniu zgody na ryczałtowe dochodzenie odszkodowania. Nawet bowiem po pomniejszeniu spisu o 22 osoby liczba pozostałych członków znaczenie przekracza 10 osób, co oznacza, że postępowanie grupowe jako takie jest dopuszczalne.
Rozpoznanie sprawy w postępowaniu grupowym jest dopuszczalne, ponieważ dochodzone roszczenia mają charakter pieniężny, dochodzone są przez więcej niż 10 osób i zostały oparte na takiej samej podstawie postawie faktycznej. Ujednolicone roszczenia poszczególnych członków Grupy dotyczą naprawienia szkody powstałej na skutek utraty wartości akcji posiadanych przez akcjonariuszy tj. roszczeń z tytułu czynów niedozwolonych w rozumieniu art. 415 kodeksu cywilnego. Wysokość roszczeń została ujednolicona w ramach poszczególnych podgrup wg. ilości posiadanych akcji, wskazanych na dołączonych przez powoda odcinkach zbiorowych. Okoliczności sprawy są wspólne dla wszystkich członków grupy.
Z powyższych względów Sąd postanowił rozpoznać sprawę w postępowaniu grupowym.