Kredyty frankowe - Strona 2 z 6

Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie Wydział I Cywilny z dnia 14 stycznia 2019 r.

Posted on 14 stycznia 2019 at 12:03.

Postanowienie zostało zmienione postanowieniem Sadu Apelacyjnego w Warszawie Wydział I Cywilny z 27 sierpnia 2019 r., I ACz 618/19.

Oświadczenie o przystąpieniu do grupy nie może zostać złożone przez członka grupy bezpośrednio sądowi z pominięciem reprezentanta grupy.
Okoliczność dokonywania spłaty raty kredytu bezpośrednio w walucie CHF nie może mieć wpływu na możliwość udziału w postępowaniu osób, które dokonywały spłaty w taki właśnie sposób. Podstawa faktyczna ich roszczeń jest bowiem taka sama, jak podstawa faktyczna pozostałych członków grupy, a fakt dokonywania spłaty bezpośrednio w walucie CHF może mieć znaczenie jedynie dla wysokości roszczenia o zapłatę kwot pobranych jako nienależne świadczenie pieniężne w związku ze stosowaniem przez bank w umowach kredytu klauzul waloryzacyjnych sformułowanych przez bank w sposób nieuczciwy.
Nie sposób jest twierdzić, że z żądaniem, którego podstawą jest art. 189 k.p.c., nie może wystąpić każdy ze współkredytobiorców, niezależnie od stosunku łączącego go z drugim bądź kolejnym zobowiązanym z umowy kredytu.

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Andrzej Kuryłek

Sędziowie: SSO Jacek Bajak; SSR (del.) Tadeusz Bulanda

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2019 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Miejskiego Rzecznika Konsumentów w O. przeciwko Bank (…) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o ustalenie,

postanawia:

na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym ustalić, że w skład grupy reprezentowanej przez Miejskiego Rzecznika Konsumentów w O. wchodzą następujące osoby: [dane 5358 osób],
odmówić statusu członka grupy następującym osobom: [dane 3 osób].

UZASADNIENIE

Pozwem z 13 czerwca 2014 r. Miejski Rzecznik Konsumentów w O., działając jako Reprezentant Grupy, domagał się ustalenia, że pozwana Bank (…) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. ponosi odpowiedzialność wobec Członków Grupy z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia, wynikającą z zawartych z Członkami Grupy umów o kredyt hipoteczny, zawierających bezpośrednio lub za pośrednictwem wzorca umownego znajdującego zastosowanie do tych umów (regulaminu, cennika, aneksu lub pełnomocnictwa) niedozwolone postanowienia umowne dotyczące indeksacji kwoty udzielonego kredytu do kursu franka szwajcarskiego według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku (…) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. oraz niedozwolone postanowienia umowne dotyczące indeksacji rat spłaty kredytu do kursu franka szwajcarskiego według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku (…) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., w których to umowach ani we wzorcach umownych mających zastosowanie do tych umów nie określono sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego w Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku (…) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

(pozew – k. 7-31)

Wraz z pozwem w niniejszej sprawie powód złożył wykaz Członków Grupy, którzy złożyli wobec Reprezentanta Grupy oświadczenia o przystąpieniu do Grupy przed dniem złożenia pozwu i przed dniem złożenia pozwu przedstawili Reprezentantowi Grupy komplet dokumentów niezbędnych do przedłożenia w Sądzie wraz z oświadczeniem o przystąpieniu do Grupy (Członkowie Grupy Tury I).

(okoliczność bezsporna)

W odpowiedzi na pozew z 31 grudnia 2014 r. strona pozwana wniosła w pierwszej kolejności o odrzucenie pozwu z uwagi na niedopuszczalność rozpoznania sprawy w postępowaniu grupowym. W przypadku prawomocnego rozstrzygnięcia o rozpoznaniu sprawy w postępowaniu grupowym strona pozwana wnosiła o oddalenie powództwa w całości.

(odpowiedź na pozew – k. 14891-14979)

W dniu 5 marca 2015 r. powód – Reprezentant Grupy – przedstawił Sądowi oświadczenia o przystąpieniu do Grupy kolejnych uprawnionych (Członkowie Grupy Tury II) wraz z dokumentacją kredytową nowych Członków Grupy i wykazem nowych Członków Grupy.

(pismo procesowe powoda z 5 marca 2015 r. – k. 26769-26771)

Postanowieniem z 28 maja 2015 r. Sąd Okręgowy w Warszawie odrzucił pozew powoda o ustalenie, że pozwana Bank (…) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. ponosi odpowiedzialność wobec członków grupy z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia, wynikającą z zawartych z członkami grupy umów o kredyt hipoteczny oraz o rozpoznanie sprawy w postępowaniu grupowym.

(postanowienie – k. 39610-39623)

Postanowieniem z 21 września 2015 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie zmienił zaskarżone postanowienie Sądu Okręgowego w ten sposób, iż odmówił odrzucenia pozwu.

(postanowienie – k. 39734-39742v.)

Kolejni nowi Członkowie Grupy zostali zgłoszeni do akt sprawy w dniu 17 lutego 2016 r. (Członkowie Grupy Tury III).

(pismo procesowe powoda z 17 lutego 2016 r. – k. 39781-39782)

Postanowieniem z 12 sierpnia 2016 r. wydanym na posiedzeniu niejawnym Sąd Okręgowy w Warszawie postanowił rozpoznać przedmiotową sprawę w postępowaniu grupowym. W zażaleniu na powyższe rozstrzygnięcie pozwany zaskarżył je w całości. Sądowi Okręgowemu w Warszawie zarzucił nieważność postępowania i pozbawienie możliwości obrony swych praw wskutek naruszenia art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz.U. z 2010 r. Nr 7, poz. 44, dalej jako: „u.d.p.g.”).

(postanowienie – k. 48672-48672v.)

Postanowieniem z 16 grudnia 2016 r. Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżone postanowienie i wniosek o rozpoznanie sprawy w postępowaniu grupowym przekazał Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

(postanowienie – k. 48779-48783)

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 15 marca 2017 r. Sąd Okręgowy w Warszawie postanowił rozpoznać przedmiotową sprawę w postępowaniu grupowym.

(postanowienie z 15 marca 2017 r. – k. 48861)

Oświadczenia kolejnych nowych Członków Grupy zostały przedstawione przez Reprezentanta Grupy Sądowi w dniu 30 czerwca 2017 r. (Członkowie Grupy Tury IV).

(pismo procesowe powoda z 30 czerwca 2017 r.)

Postanowieniem z 20 listopada 2017 r. Sąd Okręgowy w Warszawie zarządził zamieszczenie w dzienniku „(…)” ogłoszenia o wszczęciu postępowania grupowego, o treści:

„Przed Sądem Okręgowym w Warszawie, I Wydział Cywilny, sygn. akt I C 1281/15, toczy się postępowanie z powództwa Miejskiego Rzecznika Konsumentów w O. przeciwko Bankowi (…) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o ustalenie. W toku przedmiotowej sprawy Miejski Rzecznik Konsumentów w O. jako reprezentant grupy, na podstawie art. 385¹ § 1 k.p.c., art. 405 k.c. i art. 410 § 1 i 2 k.c., domaga się ustalenia, że pozwany Bank (…) S. A. ponosi odpowiedzialność z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia względem Członków Grupy, wynikającą z zawartych z tymi osobami umów o kredyt hipoteczny, zawierających bezpośrednio lub za pośrednictwem wzorca umownego znajdującego zastosowanie do tych umów (regulaminu, cennika, aneksu lub pełnomocnictwa) niedozwolone postanowienia umowne dotyczące indeksacji kwoty udzielonego kredytu do kursu franka szwajcarskiego według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku (…) S. A. oraz niedozwolone postanowienia umowne dotyczące rat spłaty kredytu do kursu franka szwajcarskiego według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku (…) S. A., w których to umowach ani we wzorcach umownych mających zastosowanie do tych umów nie określono sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego w Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku (…) S. A., przy czym nienależne świadczenie polegało na tym, że pozwany Bank pobierał od Członków Grupy wyższe kwoty tytułem spłaty kredytu niż pobierałby, gdyby nie stosował niedozwolonych postanowień umownych dotyczących indeksacji walutowej, co doprowadziło do powstania bezpodstawnego wzbogacenia Banku kosztem każdego z Członków Grupy w części odpowiadającej różnicy pomiędzy pobranymi przez Bank (…) S. A. od każdego z Członków Grupy kwotami tytułem spłaty kredytu wyliczonymi z zastosowanie niedozwolonych postanowień umownych dotyczących indeksacji wysokości świadczeń kredytobiorcy do waluty obcej a należnymi Bankowi (…) S. A. od każdego Członka Grupy tytułem spłaty kredytu kwotami obliczonymi bez indeksacji wysokości świadczeń kredytobiorcy.

Każda osoba, której roszczenie może być objęte powództwem grupowym (roszczenie tego samego rodzaju co wskazane powyżej, oparte na tej samej lub takiej samej podstawie faktycznej) może przystąpić do sprawy, składając pisemne oświadczenie o przystąpieniu do grupy w nieprzekraczalnym terminie trzech miesięcy od daty ukazania się tego ogłoszenia i przekazując je reprezentantowi grupy – Miejskiemu Rzecznikowi Konsumentów w O., za pośrednictwem jednego z reprezentujących go pełnomocników w osobach adw. Z. D. (4), adw. M. S. (28), adw. K. W. (14) (adres do doręczeń: Kancelaria (…), (…) Sp. k., ul. (…), (…)-(…) W., e-mail: (…) ).

Na wynagrodzenie pełnomocnika składa się podstawowa opłata za obsługę prawną w wysokości 250 zł brutto od każdego Członka Grupy, przy czym szczegółowe warunki wynagrodzenia określa umowa zawarta pomiędzy Członkiem Grupy a (…), (…) Sp. k. z siedzibą w W.

Wyrok prawomocny ma skutek wiążący wobec wszystkich Członków Grupy, tj. osób, które przed upływem terminu wskazanego w tym ogłoszeniu przekażą reprezentantowi grupy podpisane oświadczenie o przystąpieniu do grupy i zostaną uwzględnione w postanowieniu Sądu określającym skład grupy.”

(postanowienie z 20 listopada 2017 r.)

Ostateczny termin na złożenie do rąk Reprezentanta Grupy oświadczeń nowych Członków Grupy o przystąpieniu do Grupy upływał w dniu 23 kwietnia 2018 r. W przypisanym do tego terminie strona powodowa złożyła do akt sprawy oświadczenia nowych Członków Grupy (Członkowie Grupy Tury V).

Pismem procesowym z 28 sierpnia 2018 r. pozwany podtrzymał wcześniejsze twierdzenia i zarzuty zgłoszone w odpowiedzi na pozew oraz w dalszych pismach procesowych i rozszerzył te zarzuty również na Członków Grupy IV i V Tury.

(pismo procesowe pozwanego z 28 sierpnia 2018 r. – k. 63739-63747)

W odpowiedzi na powyższe, pismem z 28 grudnia 2018 r. powód wniósł o oddalenie wszystkich zarzutów pozwanego odnośnie składu Grupy i wydanie postanowienia o ustaleniu, że w skład Grupy w niniejszym postępowaniu wchodzą osoby wymienione w załączniku nr 1 do ww. pisma.

(pismo procesowe powoda z 28 grudnia 2018 r. – k. 69702-69741)

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 u.d.p.g. po upływie wyznaczonego przez sąd terminu, nie krótszego niż miesiąc od dnia doręczenia powodowi zarzutów co do członkostwa, sąd wydaje postanowienie co do składu grupy. Sąd może wydać postanowienie na posiedzeniu niejawnym.

Stosownie natomiast do dyspozycji przepisu art. 11 ust. 1 u.d.p.g. po uprawomocnieniu się postanowienia o rozpoznaniu sprawy w postępowaniu grupowym sąd zarządzi ogłoszenie o wszczęciu postępowania grupowego. W myśl ust. 2 punktu 3 tego artykułu ogłoszenie powinno zawierać m. in. informacje o możliwości przystąpienia do grupy przez osoby, których roszczenia mogą być objęte powództwem grupowym poprzez złożenie reprezentantowi grupy, w oznaczonym terminie, nie krótszym niż jeden, a nie dłuższym niż trzy miesiące od daty ogłoszenia, pisemnego oświadczenia o przystąpieniu do grupy. Jednocześnie w oświadczeniu o przystąpieniu do grupy uprawniony powinien określić swe żądanie oraz wskazać okoliczności uzasadniające żądanie, a także przynależność do grupy oraz przedstawić dowody (art. 12 ust. 1 u.d.p.g.).

Na gruncie niniejszej sprawy Sąd wyznaczył trzymiesięczny termin na złożenie oświadczeń o przystąpieniu do grupy, a zarządzone ogłoszenia ukazały się w dzienniku „(…)” w dniu 23 stycznia 2018 r. Tym samym termin na składanie oświadczeń o przystąpieniu do grupy upływał ostatecznie w dniu 23 kwietnia 2018 r.

W przypisanym do tego terminie strona powodowa złożyła do akt sprawy oświadczenia nowych Członków Grupy oraz wykaz wszystkich Członków Grupy, którzy jak dotąd złożyli oświadczenia o przystąpieniu do Grupy.

W odpowiedzi na powyższe, w piśmie procesowym z 28 sierpnia 2018 r., pozwany ostatecznie podniósł i ujednolicił swoje zarzuty odnośnie członkostwa zgłoszonych przez powoda osób w Grupie.

Pozwany w pierwszej kolejności podniósł zarzut niedopuszczalności przystępowania nowych osób do Grupy przed dniem ogłoszenia o wszczęciu postępowania grupowego. Zarzut ten dotyczył wszystkich Członków Grupy, których oświadczenia o przystąpieniu do Grupy zostały złożone do akt sprawy w dniach od 5 marca 2015 r. do 30 czerwca 2017 r. Nie dotyczył on Członków Grupy Tury I, których oświadczenia o przystąpieniu do Grupy złożono do akt sprawy wraz z pozwem oraz Członków Grupy Tury V. Sąd w składzie orzekającym zarzutu powyższego nie podzielił. W ocenie Sądu, za dopuszczalne uznać należy możliwość złożenia oświadczenia o przystąpieniu do Grupy również przed publikacją ogłoszenia o wszczęciu postępowania grupowego. Oświadczenie takie nie może jedynie zostać złożone przez Członka Grupy bezpośrednio Sądowi z pominięciem Reprezentanta Grupy. W niniejszej sprawie wszystkie oświadczenia o przystąpieniu do Grupy zostały przekazane przez Członków Grupy na ręce Reprezentanta Grupy, który następnie złożył je do akt sprawy. Stąd też wymogi formalne dla skutecznego złożenia tych oświadczeń zostały zachowane.

Kolejny zarzut dotyczył braku statusu konsumenta niektórych Członków Grupy, gdzie brak statusu konsumenta miał wynikać według pozwanego Banku m.in. z faktu wykonywania przez Członka Grupy działalności gospodarczej, rodzaju wykonywanego przez niektórych Członków Grupy zawodu, posiadanego wykształcenia, a także posiadanych wcześniej innych kredytów.

Wbrew zarzutom pozwanego, żadna z umów kredytowych złożonych do akt niniejszej sprawy nie została zawarta przez pozwany Bank z przedsiębiorcą. Wszyscy kredytobiorcy, którzy przystąpili do niniejszego postępowania jako Członkowie Grupy, występują w relacji z pozwanym Bankiem jako konsumenci. Status Członków Grupy jako konsumentów wynika z samej treści umów, które są przedmiotem niniejszego sporu oraz ze złożonych przez pozwanego do akt sprawy wniosków kredytowych Członków Grupy.

Analizując przedłożone przez powoda dokumenty, jak również twierdzenia pozwu, nie było podstaw do podważania statusu konsumentów Członków Grupy. Zgodnie z treścią art. 22¹ k.c., konsumentem jest osoba fizyczna, która dokonuje czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Na gruncie powołanego przepisu istotny jest cel działania podmiotu prawa cywilnego, który nie ma aspektu gospodarczego lub zawodowego. Za konsumenta należy zatem uznać również osobę, która, działając jako potencjalny nabywca towaru lub usługi, wstępuje w stosunek prawny pozostający w bezpośrednim związku z działaniem przedsiębiorcy jako producenta lub sprzedawcy towarów albo świadczącego usługi (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 maca 2000 r., I CKN 1325/99, OSNC 2000, nr 9, poz. 1690).

Cel umów kredytu wskazany w każdej z umów związany był z nabyciem nieruchomości zaspokajającej potrzeby mieszkaniowe kredytobiorców bądź spłatą wcześniejszych zobowiązań związanych z nabyciem takiej nieruchomości, co zostało wskazane w umowach o kredyt hipoteczny i w umowach o kredyt konsolidacyjny, złożonych do akt niniejszej sprawy wraz z oświadczeniami kredytobiorców o przystąpieniu do Grupy.

W ocenie składu orzekającego pozwany nie wykazał, jakoby poszczególni Członkowie Grupy prowadzili działalność gospodarczą, dla której zakup mieszkania był typowym przejawem działalności profesjonalnej oraz że konkretna umowa została zawarta w ramach tejże działalności. Z dokumentów przedłożonych przez pozwanego wynika tylko tyle, że jeśli nawet niektórzy Członkowie Grupy prowadzą działalność gospodarczą albo prowadzili taką działalność w przeszłości, to działalność ta pozostaje przedmiotowo bez żadnego związku z zawartą przez nich umową kredytową.

Kolejny zarzut strony pozwanej koncentrował się wokół kwestii związanej z przedmiotem umów zawartych pomiędzy pozwany Bankiem, a Członkami Grupy. Zgodnie z treścią umów kredytowych załączonych do pozwu, przedmiotem tych umów były każdorazowo kredyt hipoteczny, pożyczka hipoteczna, ew. kredyt konsolidacyjny. W ocenie strony pozwanej, już sama okoliczność, iż umowy kredytowe dotyczyły różnych produktów i zostały zawarte w różnych celach i na różnych zasadach wyklucza przyjęcie, że fakty uzasadniające istnienie określonych stosunków prawnych są jednakowe w odniesieniu do wszystkich Członków Grupy.

Skład orzekający podziela w tym względzie argumentację strony powodowej, która wskazuje, iż kredyt hipoteczny, pożyczka hipoteczna i kredyt konsolidacyjny stanowią podgrupy jednego produktu w postaci kredytu hipotecznego, co wynika wprost z treści regulaminów kredytowania stosowanych przez pozwany Bank, zgodnie z którymi przez kredyt należy rozumieć każdą transakcję obciążoną ryzykiem kredytowym, w tym kredyt mieszkaniowy, pożyczkę hipoteczną czy kredyt konsolidacyjny, zaś przez umowę kredytową rozumie się każdą umowę obejmującą którąś z wymienionych transakcji. Ponadto, nie może stanowić skutecznego zarzutu odnośnie udziału konkretnego kredytobiorcy w tym postępowaniu fakt, że zawarł on z Bankiem umowę o kredyt konsolidacyjny albo umowę o pożyczkę hipoteczną, gdyż osoby, które takie umowy z Bankiem zawarły, mieszczą się we wzorcu roszczenia określonym w postanowieniu o rozpoznaniu niniejszej sprawy w postępowaniu grupowym.

W dalszej kolejności pozwany podnosił zarzut zawarcia przez część Członków Grupy pierwotnie umowy o kredyt złotowy, a następnie wprowadzenie spornych klauzul do umów kredytowych niektórych Członków Grupy. Wbrew temu co twierdzi pozwany, wśród Członków Grupy nie ma kredytobiorcy, któremu udzielono kredytu we frankach szwajcarskich. Wszyscy Członkowie Grupy otrzymali od Banku kredyt w walucie polskiej. Każda umowa kredytowa złożona do akt niniejszego postępowania określa kwotę kredytu w walucie polskiej i w każdym przypadku kredyt został udostępniony (wypłacony) kredytobiorcom w walucie polskiej. Innej możliwości wypłaty kredytu Bank nie przewidywał, co wynika zarówno z treści umów kredytowych, jak i z treści regulaminów kredytowania mających do tych umów zastosowanie. W ocenie Sądu, fakt, że kwestionowane w niniejszym postępowaniu walutowe klauzule waloryzacyjne zostały wprowadzone do umów kredytowych kilku Członków Grupy mocą aneksów do tych umów, nie stanowi przeszkody w zaliczeniu kredytobiorców, których ta sytuacja dotyczy, w poczet Członków Grupy. Warunkiem zaliczenia w poczet Członków Grupy jest wykazanie, że do treści stosunku zobowiązaniowego łączącego danego kredytobiorcę z pozwanym Bankiem wprowadzone zostały sporne walutowe klauzule waloryzacyjne. Bez znaczenia jest przy tym, czy wprowadzono je do treści umowy kredytowej w dniu jej zawarcia, czy też w dacie późniejszej (np. w drodze aneksu do umowy kredytowej). Z tego też względu zarzut strony pozwanej jako nieuzasadniony nie mógł się ostać.

Pozwany wskazywał ponadto, że określona przez niego część Członków Grupy nie powinna znaleźć się w postanowieniu tut. Sądu dotyczącego określenia jej składu albowiem dokonywała ona spłat kredytu bezpośrednio w walucie CHF na podstawie postanowień kredytowych albo na podstawie ustawy/aneksu, a ewentualnie dlatego, iż zawarła aneksy do przedmiotowych umów kredytu dotyczące zasad ustalania kursów walut.

Sąd w niniejszym składzie wskazuje, iż okoliczność dokonywania spłaty raty kredytu bezpośrednio w walucie CHF nie może mieć wpływu na możliwość udziału w postępowaniu osób, które dokonywały spłaty w taki właśnie sposób.

Podstawa faktyczna ich roszczeń jest bowiem taka sama, jak podstawa faktyczna pozostałych Członków Grupy, a fakt dokonywania spłaty bezpośrednio w walucie CHF może mieć znaczenie jedynie dla wysokości roszczenia o zapłatę kwot pobranych jako nienależne świadczenie pieniężne w związku ze stosowaniem przez Bank w umowach kredytu klauzul waloryzacyjnych sformułowanych przez Bank w sposób nieuczciwy. Wobec powyższego należało przyjąć, iż w niniejszej sprawie fakt dokonywania spłat kredytu bezpośrednio w walucie CHF nie powodował braku możliwości udziału w postępowaniu, ponieważ podstawa faktyczna roszczeń również w tym przypadku pozostawała jednakowa dla wszystkich Członków Grupy.

Pozwany podnosił również zarzut, w myśl którego brak jest w aktach przedmiotowej sprawy oświadczeń o przystąpieniu do Grupy wszystkich współkredytobiorców w ramach umów kredytowych, podczas gdy zachodzi pomiędzy nimi współuczestnictwo konieczne. W ocenie składu orzekającego pozwany nie wykazał, że pomiędzy wskazanymi przez niego współkredytobiorcami zachodzi tego rodzaju współuczestnictwo procesowe. Pozwany przede wszystkim nie wskazał argumentów natury prawnej, które przemawiałyby za uznaniem, że z uwagi na charakter dochodzonego roszczenia, po stronie osób przez niego wskazanych mamy do czynienia z tego rodzaju współuczestnictwem. Współuczestnictwo konieczne musi wynikać wprost z jednoznacznie brzmiącego przepisu prawa bądź z charakteru stosunku prawnego, którego emanacją na gruncie sprawy procesowej jest dochodzone roszczenie.

Zważywszy zatem na charakter żądania, którego podstawą jest (wbrew temu co twierdzi strona powodowa) przepis art. 189 k.p.c., nie sposób jest stwierdzić, że z takim oto roszczeniem o ustalenie nie może wystąpić każdy ze współkredytobiorców, niezależnie od stosunku łączącego go z drugim bądź kolejnym zobowiązanym z umowy kredytu.

Kolejny zarzut pozwanego dotyczył braku oświadczenia o przystąpieniu do Grupy konkretnych jej członków pomimo ujęcia ich w wykazie Członków Grupy.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wskazał, że do akt sprawy nie zostały złożone oświadczenia o przystąpieniu do Grupy Członków Grupy wymienionym w pierwszym wykazie, tj. E. A. (13) i A. A. Po analizie akt sprawy okazuje się, że stosowne oświadczenia obojga ww. Członków Grupy znajdują się w aktach sprawy (k. 267-270). Z uwagi na powyższe zarzut pozwanego okazał się bezzasadny i nie zasługiwał na uwzględnienie.

Na uwzględnienie nie zasługiwał również zarzut pozwanego odnoszący się do braku oświadczenia i przystąpieniu do Grupy jednego z kredytobiorców, tj. M. B. (28). Należy wskazać, iż z dniem złożenia pozwu do Grupy przystąpił jedynie R. B. (7). Jednocześnie powód odrębnym pismem procesowym z 28 kwietnia 2015 r. rozszerzył listę Członków Grupy o M. B. (26), której stosowne oświadczenie znajduje się na w aktach sprawy na kartach 33939-33941.

W dalszej kolejności pozwany Bank podnosił brak oświadczeń o przystąpieniu do Grupy M. K. (43), D. K. (20), K. K. (240) oraz Ł. Ś. Powyższe również nie zasługiwało na uwzględnienie. Oświadczenia ww. osób znajdują się w aktach sprawy, odpowiednio na kartach: 33915-33917 (M. K. (43)), 33918-33920 (D. K. (20)), 33925-33926 (K. K. (240)) oraz 33932-33934 (Ł. Ś.).

Pozwany wskazywał również, że w aktach sprawy brak jest oświadczenia o przystąpieniu do Grupy G. W. (9). Jej oświadczenie znajduje się w aktach sprawy na kartach 33935-33937.

W piśmie procesowym z 8 maja 2015 r. pozwany wskazywał, że kredytobiorcy A. T. (7) i K. T. (14) złożyli oświadczenie o przystąpieniu do Grupy, które nie obejmowało swoim zakresem umowy kredytowej będącej przedmiotem sporu w niniejszej sprawie. Wyjaśniając powyższe należy wskazać, że kredytobiorcy A. T. (7) i K. T. (14) tego samego dnia zawarli z pozwanym Bankiem wspólnie (jako współkredytobiorcy) dwie umowy kredytowe – Umowę o kredyt hipoteczny nr (…)/ (…) – k. 32910-32915 oraz Umowę o kredyt hipoteczny nr (…)/ (…) – k. 32917-32922).

Każdy z ww. współkredytobiorców wskazał w treści oświadczenia o przystąpieniu do Grupy (odpowiednio k. 32904-32906 oraz k. 32907-32909) wspólną dla obu umów kredytowych datę ich zawarcia, a także wymienił obie umowy kredytowe jako załączniki do oświadczenia o przystąpieniu do Grupy i przedstawił je jako dowody do akt sprawy.

Zarzut Banku wobec tych Członków Grupy jest więc bezpodstawny.

W dalszej kolejności pozwany Bank podnosił zarzut podpisania oświadczenia o przystąpieniu do Grupy w imieniu Członka Grupy przez osobę trzecią.

Oświadczenie o przystąpieniu do Grupy kredytobiorcy D. G. (9) (k. 3287-3290) zostało złożone w oparciu o umocowanie ustne przez jego małżonkę K. G. (8). Dokument zawierający pisemne potwierdzenie faktu udzielonego pełnomocnictwa został przedłożony do akt sprawy w dniu 17 lutego 2016 r. wraz z pismem procesowym strony powodowej stanowiącym rozszerzenie powództwa w związku z przystąpieniem do sprawy nowych uprawnionych (k. 39785). W związku z powyższym, Sąd nie dopatrzył się w tym przypadku uchybień związanych czy to ze złożeniem oświadczenia o przystąpieniu do Grupy, jak również z potwierdzeniem tej czynności przez mocodawcę.

W dalszej kolejności pozwany Bank podnosił, jakoby oświadczenie o przystąpieniu do Grupy A. K. (20) zostało złożone przez osobę do tego nieumocowaną. W ocenie Sądu i ten zarzut nie zasługiwał na uwzględnienie, albowiem w aktach sprawy widnieje zarówno pełnomocnictwo udzielone z dniem 20 kwietnia 2014 r. przez A. K. (20) na rzecz M. K. (44) (k. 33922v.), jak również oświadczenie A. K. (20) potwierdzające umocowanie M. K. (44) do dalszego działania w jego imieniu w niniejszej sprawie (k. 33921).

Podobny zarzut pozwany zgłosił do oświadczenia o przystąpieniu do Grupy P. K. (20). Jak wynika zaś z akt sprawy, powód przedłożył wraz z repliką na odpowiedź na pozew zarówno oświadczenie P. K. (20) potwierdzające umocowanie M. K. do złożenia w jej imieniu oświadczenia o przystąpieniu do Grupy (k. 33923), jak i stosowne pełnomocnictwo do dalszego reprezentowania P. K. (20) przez M. K. (k. 33924v.).

Pozwany podnosił również, że oświadczenie D. P. (8) podpisał jedynie D. P. (9). Po analizie akt sprawy Sąd w niniejszym składzie stwierdził, że ww. oświadczenie zostało podpisane zarówno przez D. P. (8), jak i przez D. P. (9) (k. 31338-31339).

Jako zasadny należało natomiast ocenić zarzut strony pozwanej odnoszący się do kredytobiorców I. G. (3) i P. G. (12). Sąd w niniejszym składzie odmówił ww. osobom statusu Członka Grupy, albowiem oświadczenie I. G. (3) o przystąpieniu do Grupy zostało podpisane przez P. G. (12), zaś oświadczenie P. G. (12) zostało podpisane przez I. G. (3) (k. 28583 i n.).

W piśmie procesowym z 28 sierpnia 2018 r. zarzut braku podpisania oświadczenia o przystąpieniu do Grupy podniesiony został w stosunku do T. S. (7), który złożył oświadczenie o przystąpieniu do Grupy wspólnie z E. S. (5), a pod oświadczeniem widniał jedynie podpis T. S. (7), a także w stosunku do P. W. (11). Sąd uznał za zasadny zarzut strony pozwanej odnoszący się do oświadczenia małżonków T. i E. S. (5). W ocenie Sądu decydujące znaczenie miał w tym wypadku fakt złożenia podpisu pod stosownym oświadczeniem jedynie przez jednego z małżonków, tj. T. S. (7), co powodowało, iż brak było podstaw do uwzględnienia E. S. (5) w składzie Grupy. W odniesieniu zaś do podpisu złożonego pod oświadczeniem P. W. (11) (k. 59925-59927) Sąd wskazuje, że co prawda podpis ten jest mało czytelny, jednakże jest zbieżny z podpisem złożonym przez ww. kredytobiorcę pod umową kredytu hipotecznego (k. 59928-59933), w związku z czym Sąd przyjął, że P. W. (11) osobiście podpisała złożone przez siebie oświadczenie o przystąpieniu do Grupy.

Ostatni zarzut strony pozwanej dotyczył wystąpienia przez niektórych z kredytobiorców z indywidualnym powództwem przeciwko Bankowi przed złożeniem oświadczeń o przystąpieniu do Grupy. Zarzut ten dotyczy czterech kredytobiorców, tj. A. S. (15) i T. S. (8) (nr umowy (…)/ (…)) oraz B. T. (7) i P. T. (13) (nr umowy (…)/ (…)).

Jeśli chodzi o B. T. (7) i P. T. (13) Sąd wskazuje, że konsumenci Ci złożyli w dniu 3 października 2018 r. (k. 69661) oświadczenie o wystąpieniu z Grupy bez zrzeczenia się roszczeń wobec Banku (…) S.A. Skuteczność wystąpienia z Grupy B. i P. T. (13) powoduje, że zarzut wobec nich uczyniony nie jest już aktualny.

W kontekście zaś A. S. (15) i T. S. (8), którzy przed złożeniem oświadczeń o przystąpieniu do Grupy, wystąpili z indywidualnymi powództwami przeciwko Bankowi (…) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., Sąd nie podziela argumentacji strony pozwanej, zgodnie z którą wystąpienie przez wyżej wymienionych z powództwem o zapłatę wyklucza możliwość przystąpienia przez nich do postępowania, w którym dochodzone jest ustalenie odpowiedzialności Banku z tytułu stosowanych w umowach kredytu Członków Grupy niedozwolonych postanowień umownych regulujących waloryzację walutową świadczeń kredytobiorców. Sąd wskazuje, że art. 13 u.d.p.g. wprost przewiduje, iż w sytuacji w której osoba, przed dniem wszczęcia postępowania grupowego, wytoczyła przeciwko pozwanemu powództwo o roszczenie, które może być objęte postępowaniem grupowym, nie później niż do dnia zakończenia postępowania w pierwszej instancji, może złożyć oświadczenie o przystąpieniu do grupy. Z uwagi na spełnienie przez wyżej wymienionych A. i T. S. (8) ustawowego warunku w postaci złożenia stosownych oświadczeń przed dniem zakończenia ich indywidualnego postępowania w sprawie o zapłatę, brak było podstaw do odmówienia im statusu Członków Grupy.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

Wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu Wydział XII Cywilny z dnia 8 listopada 2018 r.

Posted on 8 listopada 2018 at 10:50.

Written by Alicja Leginowicz-Krzywda

Wyrok został częściowo zmieniony wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 4 listopada 2019 r., I ACa 239/19.

Świadczenia spełnione na podstawie niedozwolonej klauzuli ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, niewiążące członków grupy, stanowią świadczenia nienależne i jako takie na podstawie art. 410 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 405 k.c. podlegają zwrotowi.
Roszczenia dochodzone z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia (art. 405 k.c. i n.), a w szczególności na podstawie art. 410 k.c. stanowiącym o świadczeniu nienależnym, nie stają się wymagalne bez wezwania do zapłaty (art. 476 k.c.).

Sąd Okręgowy we Wrocławiu XII Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Radosław Nawrocki

Sędziowie: SSO Krzysztof Rudnicki; SSO Ewa Rudkowska-Ząbczyk

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2018 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy z powództwa E. S., K. S. (1), G. S., A. P., M. E., M. W. (1), P. P., M. K. (1), K. S. (2), R. S., T. T., M. M., K. Ś., M. O., B. K., J. S., B. S., M. K. (2), A. K. (1), M. F. (1), B. F., A. S. (1), M. Ś., Z. Ś., M. S. (1), K. S. (3), M. C. (1), D. C., J. C., M. C. (2), E. C., K. B., M. B. (1), A. S. (2), M. S. (2), M. I., G. R., B. R., K. I., K. F., J. F., D. B., I. B., A. B. (1), S. A., M. A. (1), M. C. (3), M. F. (2), A. B. (2), M. B. (2), A. K. (2), W. K. i M. A. (2) przeciwko (…) Bank (…) S. A. we W. o zapłatę

zasądza od strony pozwanej na rzecz K. S. (1) 675,00 zł (sześćset siedemdziesiąt pięć zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz G. S. 675,00 zł (sześćset siedemdziesiąt pięć zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz A. P. 733,97 zł (siedemset trzydzieści trzy 97/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz E. S. 1.042,50 zł (tysiąc czterdzieści dwa 50/100 zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 17 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. E. 1.042,50 zł (tysiąc czterdzieści dwa 50/100 zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 17 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. W. (1) 78,68 zł (siedemdziesiąt osiem 68/100 zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 7 listopada 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz P. P. 1.131,60 zł (tysiąc sto trzydzieści jeden 60/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. K. (1) 899,27 zł (osiemset dziewięćdziesiąt dziewięć 27/100 zł) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lipca 2017 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz K. S. (2) 1.553,84 zł (tysiąc pięćset pięćdziesiąt trzy 84/100 zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 17 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz R. S. 1.553,84 zł (tysiąc pięćset pięćdziesiąt trzy 84/100 zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 17 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz T. T. 1.742,91 zł (tysiąc siedemset czterdzieści dwa 91/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. M. 1.804,00 zł (tysiąc osiemset cztery zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz K. Ś. 1.763,86 zł (tysiąc siedemset sześćdziesiąt trzy 86/100 zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 22 grudnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. O. 1.763,86 zł (tysiąc siedemset sześćdziesiąt trzy 86/100 zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 22 grudnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz B. K. 2.066,40 zł (dwa tysiące sześćdziesiąt sześć 40/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz J. S. 2.148,40 zł (dwa tysiące sto czterdzieści osiem 40/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz B. S. 2.148,40 zł (dwa tysiące sto czterdzieści osiem 40/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. K. (2) 2.212,50 zł (dwa tysiące dwieście dwanaście 50/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz A. K. (1) 2.212,50 zł (dwa tysiące dwieście dwanaście 50/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. F. (1) 2.070,09 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz B. F. 2.070,09 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz A. S. (1) 2.024,25 zł (dwa tysiące dwadzieścia cztery 25/100 zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 17 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. Ś. 399,86 zł (trzysta dziewięćdziesiąt dziewięć 86/100 zł) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lipca 2017 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz Z. Ś. 399,86 zł (trzysta dziewięćdziesiąt dziewięć 86/100 zł) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lipca 2017 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. S. (1) 635,50 zł (sześćset trzydzieści pięć 50/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz K. S. (3) 635,50 zł (sześćset trzydzieści pięć 50/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. C. (1) 746,72 zł (siedemset czterdzieści sześć 72/100 zł) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lipca 2017 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz D. C. 746,72 zł (siedemset czterdzieści sześć 72/100 zł) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lipca 2017 r.;
zasądza od strony pozwanej na rzecz J. C. 731,03 zł (siedemset trzydzieści jeden 3/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. C. (2) 731,03 zł (siedemset trzydzieści jeden 3/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz E. C. 731,03 zł (siedemset trzydzieści jeden 3/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz K. B. 806,25 zł (osiemset sześć 25/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. B. (1) 806,25 zł (osiemset sześć 25/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz A. S. (2) 658,91 zł (sześćset pięćdziesiąt osiem 91/100 zł) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lipca 2017 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. S. (2) 658,91 zł (sześćset pięćdziesiąt osiem 91/100 zł) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lipca 2017 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. I. 913,50 zł (dziewięćset trzynaście 50/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz G. R. 913,07 zł (dziewięćset trzynaście 7/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz B. R. 913,07 zł (dziewięćset trzynaście 7/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz K. I. 975,80 zł (dziewięćset siedemdziesiąt pięć 80/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz K. F. 1.145,56 zł (tysiąc sto czterdzieści pięć 56/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz J. F. 1.145,56 zł (tysiąc sto czterdzieści pięć 56/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz D. B. 1.298,00 zł (tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt osiem zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz I. B. 1.298,00 zł (tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt osiem zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz A. B. (1) 1.298,00 zł (tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt osiem zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. K. (1) 1.435,00 zł (tysiąc czterysta trzydzieści pięć zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz S. A. 1.345,66 zł (tysiąc trzysta czterdzieści pięć 66/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. A. (1) 1.345,66 zł (tysiąc trzysta czterdzieści pięć 66/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. C. (3) 1.394,00 zł (tysiąc trzysta dziewięćdziesiąt cztery zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. F. (2) 1.451,40 zł (tysiąc czterysta pięćdziesiąt jeden 40/100 zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 17 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty;
zasądza od strony pozwanej na rzecz A. B. (2) 2.301,92 zł (dwa tysiące trzysta jeden 92/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. B. (2) 2.301,92 zł (dwa tysiące trzysta jeden 92/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz A. K. (2) 2.385,90 zł (dwa tysiące trzysta osiemdziesiąt pięć 90/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz W. K. 5.543,20 zł (pięć tysięcy pięćset czterdzieści trzy 20/100 zł);
zasądza od strony pozwanej na rzecz M. A. (2) 3.122,54 zł (trzy tysiące sto dwadzieścia dwa 54/100 zł);
dalej idące powództwo oddala;
zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki E. S. 5.234,71 zł kosztów procesu;
nakazuje powódce E. S. uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu 759,72 zł brakującej opłaty sądowej od pozwu;
nakazuje stronie pozwanej uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego we Wrocławiu 1.188,28 zł brakującej opłaty sądowej od pozwu.

UZASADNIENIE

Powódka E. S., działając jako reprezentant grupy, wniosła w dniu 26 listopada 2013 r. pozew o zapłatę w postępowaniu grupowym, domagając się zasądzenia od pozwanego (…) Bank (…) S. A. na rzecz każdego z członków podgrupy A tj. E. S., M. K. (3), M. W. (1) kwoty 1041,46 zł; na rzecz każdego z członków podgrupy B tj. M. F. (2), K. S. (2), R. S. kwoty 2.622,98 zł (kwota sprostowana w piśmie z dnia 17 lutego 2014 r.); na rzecz każdego z członków podgrupy C tj. K. Ś., M. O. kwoty 3.010,775 zł; na rzecz każdego z członków podgrupy D tj. M. F. (1), B. F., A. S. (1) kwoty 3.491,59 zł – wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Postanowieniem z dnia 11 lipca 2014 r. Sąd orzekł o rozpoznaniu niniejszej sprawy w postępowaniu grupowym.

Postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2016 r. Sąd ustalił w punkcie I postanowienia osoby wchodzące w skład grupy, które zostały wymienione w pozwie. Sąd uwzględnił przy tym zmianę nazwiska przez powódkę M. E. (w pozwie wskazaną jako M. K. (3)), co wynika z danych ujętych w wyciągu z bazy PESEL odnoszącego się do tej osoby, złożonego do akt.

Postanowieniem z dnia 12 lipca 2017 r. Sąd ustalił, iż w skład grupy nie wchodzą M. W. (2) i E. M.

Ostatecznie w piśmie z 28 lipca 2017 r. (vide tabela zawierająca żądania, k. 1247) powódka wskazała, iż w skład grupy wchodzą z uwzględnieniem podziału na podgrupy:

w ramach podgrupy A: K. S. (1), G. S., A. P., E. S., M. E., M. W. (1), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.041,46 zł;
w ramach podgrupy B: P. P., M. K. (1), K. S. (2), R. S., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 2.103,04 zł;
w ramach podgrupy C: T. T., M. M., K. Ś., M. O., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 3.010,77 zł;
w ramach podgrupy D: B. K., J. S., B. S., M. K. (2), A. K. (1), M. F. (1), B. F., A. S. (1), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 3.491,59 zł;
w ramach podgrupy E: M. Ś., Z. Ś., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.002,60 zł;
w ramach podgrupy F: M. S. (1), K. S. (3), M. C. (1), D. C., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.200,45 zł;
w ramach podgrupy G: J. C., M. C. (2), E. C., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.306,04 zł;
w ramach podgrupy H: K. B., M. B. (1), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.343,44 zł;
w ramach podgrupy I: A. S. (3), M. S. (2), M. I., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.475,94 zł;
w ramach podgrupy J: G. R., B. R., K. I., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.792,10 zł;
w ramach podgrupy K: K. F., J. F., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 2.025,36 zł;
w ramach podgrupy L: D. B., I. B., A. B. (1), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 2.270,38 zł;
w ramach podgrupy M: M. K. (1), S. A., M. A. (1), M. C. (3), M. F. (2), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 2.502,80 zł;
w ramach podgrupy N: A. B. (2), M. B. (2), A. K. (2), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 4.046,22 zł;
w ramach podgrupy O: W. K., M. A. (2), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 5.763,78 zł.

Postanowieniem z dnia 5 października 2017 r. Sąd na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (dalej: „u.d.p.g.”) ostatecznie ustalił, że w skład grupy wchodzą następujące osoby:

w ramach podgrupy A: K. S. (1), G. S., A. P., E. S., M. E., M. W. (1);
w ramach podgrupy B: P. P., M. K. (1), K. S. (2), R. S.;
w ramach podgrupy C: T. T., M. M., K. Ś., M. O.;
w ramach podgrupy D: B. K., J. S., B. S., M. K. (2), A. K. (1), M. F. (1), B. F., A. S. (1);
w ramach podgrupy E: M. Ś., Z. Ś.;
w ramach podgrupy F: M. S. (1), K. S. (3), M. C. (1), D. C.;
w ramach podgrupy G: J. C., M. C. (2), E. C.;
w ramach podgrupy H: K. B., M. B. (1);
w ramach podgrupy I: A. S. (3), M. S. (2), M. I.;
w ramach podgrupy J: G. R., B. R., K. I.;
w ramach podgrupy K: K. F., J. F.;
w ramach podgrupy L: D. B., I. B., A. B. (1);
w ramach podgrupy M: M. K. (1), S. A., M. A. (1), M. C. (3), M. F. (2);
w ramach podgrupy N: A. B. (2), M. B. (2), A. K. (2);
w ramach podgrupy O: W. K., M. A. (2).

Uzasadniając żądanie pozwu powódka wskazała, iż strona pozwana działająca do 23 września 2011 r. pod (…) Bank S. A. oferowała konsumentom kredyty mieszkaniowe i zawierała z konsumentami umowy kredytu mieszkaniowego według wzoru (…) zawierające dodatkowe zabezpieczenie niskiego wkładu własnego o treści: „przystąpienie do Generalnej Umowy Ubezpieczenia niskiego wkładu kredytów mieszkaniowych w (…) S.A. Okres ubezpieczenia wyniósł [36/60] miesięcy. Składka ubezpieczeniowa w kwocie [kwota] płatna była z góry za cały okres ubezpieczenia i nie podlegała zwrotowi”, przy czym do dnia 9 kwietnia 2009 r. usunięto słowa „i nie podlega zwrotowi”. Powódka wskazała, iż postanowienie to nie stanowiło przedmiotu indywidualnego uzgodnienia, nie podlegało też negocjacjom, klauzula ta wyłączała możliwość zwrotu konsumentowi składki ubezpieczeniowej, składka była płatna z góry, konsument nie miał wpływu na długość okresu ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, wysokość składki ubezpieczeniowej oraz wybór ubezpieczyciela. Powódka podkreśliła, iż powyższa klauzula stanowi niedozwolone postanowienie umowne w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c.

Powódka wskazała, iż pozwem z 20 maja 2009 r. w sprawie XVII AmC 624/09, złożonym do Sądu Okręgowego w Warszawie — Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wniósł o uznanie za niedozwolone i zakazanie wykorzystywania przez (…) Bank S. A. tożsamej klauzuli, w odpowiedzi na pozew (…) Bank S. A. uznał powództwo, a wyrokiem z 6 sierpnia 2009 r. Sąd w powyższej sprawie uznał za niedozwolone i zakazał wykorzystywania w obrocie z konsumentami postanowień wzorca umownego o treści: „Kredytobiorca zobowiązuje się do ustanowienia następujących zabezpieczeń kredytu/zabezpieczenia docelowe: Przystąpienie do Generalnej Umowy Ubezpieczenia niskiego wkładu kredytów mieszkaniowych w (…) S. A. Okres ubezpieczenia wynosi [36/60] miesięcy. Składka ubezpieczeniowa w kwocie [kwota] płatna jest z góry za cały okres ubezpieczenia i nie podlegała zwrotowi”.

Powódka podkreśliła, że Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w uzasadnieniu powyższego wyroku wskazał, iż celem zobowiązania konsumenta do zwrotu kosztu składki jest zrekompensowanie bankowi kosztów ubezpieczenia chroniącego bank przed ryzykiem związanym z brakiem spłaty kwoty wymaganego wkładu własnego, a podstawą zakwestionowania wskazanego postanowienia jest nierównomierne rozłożenie praw i obowiązków wynikających z umowy pomiędzy bankiem, a kredytobiorcą, zaś zakwestionowane postanowienie naraża konsumenta na koszty, które nie wynikają z wykonywania umowy, a powodowane są wyłącznie brakiem staranności i lojalności w wykonywaniu zobowiązania przez bank, ponadto klauzula taka rażąco narusza interes ekonomiczny konsumenta, nie zachodzi bowiem ekwiwalentność i proporcjonalność pomiędzy ponoszonym przez kredytobiorcę kosztem, a celem dla którego konsument koszt taki ponosi.

Powódka podniosła, iż zgodnie z powołanym art. 385¹ § 1 k.c. powyższe postanowienie umowne uznane za niedozwolone staje się bezskuteczne ex tunc, a zatem członkowie grupy spełnili na rzecz strony pozwanej świadczenie nienależne w rozumieniu art. 410 § 2 k.c. wpłacając pobierane przez stronę pozwaną składki ubezpieczeniowe. Powódka wskazała, iż członkowie grupy nie stali się stronami umowy ubezpieczeniowej, bowiem stronami umów był pozwany bank i ubezpieczyciel, nie stali się także uposażonymi ze względu na fakt, iż umowa ubezpieczenia niskiego wkładu zaspokajała jedynie interesy strony pozwanej, a strona pozwana przeniosła na powoda koszty zmniejszenia ryzyka prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Powódka wskazała także, iż na roszczenia poszczególnych członków grupy składają się kwota uiszczonej składki ubezpieczeniowej i skapitalizowane odsetki ustawowe naliczone od dat uiszczenia przez poszczególnych członków grupy składek do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu (25 listopada 2013 r.). Szczegółowe wyliczenie należności powódka przedstawiła w tabeli wyliczeń wysokości roszczeń członków grupy na k. 165 akt sprawy oraz w tabeli na k. 303 akt sprawy.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew z 18 marca 2016 r. wniosła o oddalenie powództwa zarzucając, iż powód nie przedstawił szczegółowego wyliczenia dochodzonych przez siebie roszczeń w zakresie wyliczenia i kapitalizacji odsetek, a jedynym elementem zakwestionowanym w powyższym wyroku przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów było pobieranie opłaty za okres po zakończeniu ochrony ubezpieczeniowej, a zatem nie zakwestionował możliwości obciążania klienta kosztami ubezpieczenia niskiego wkładu własnego. Strona pozwana wskazała, iż intencją powyższego wyroku było wyeliminowanie abuzywności klauzuli w zakresie braku możliwości zwrotu opłaty za niewykorzystany okres ubezpieczenia. Strona pozwana podkreśliła, iż dokonuje zwrotu nadpłaconych składek w ramach procedury reklamacyjnej.

Strona pozwana zarzuciła, iż w wypadku umów kredytu ustaloną zasadą jest, że to kredytobiorca ponosi koszty ustanowienia zabezpieczenia kredytu, ubezpieczenie niskiego wkładu własnego jest zaś jednym z zabezpieczeń kredytu. Jak wskazała strona pozwana, banki nie udzielają kredytu w wysokości odpowiadającej pełnej wartości nieruchomości, ale jedynie na część tej wartości (tzw. wskaźnik LtV, czyli wartości kredytu do wartości nieruchomości jest niższy, niż 100%), a różnica między wartością nieruchomości, a kwotą finansowania jest wkładem własnym. Strona pozwana podkreśliła, że ubezpieczenie to ma zabezpieczyć banki przed sytuacją, w której w przypadku zaprzestania spłaty kredytu przez kredytobiorcę wartość nieruchomości okaże się niewystarczająca dla spłaty kredytu i jest to powszechną praktyką banków. Strona pozwana wskazała, iż umowa ubezpieczenia niskiego wkładu własnego łączy zawsze bank z ubezpieczycielem, przy czym zarówno ubezpieczającym, jak i ubezpieczonym jest bank, a klient jedynie refinansuje koszty ubezpieczenia na zasadach wynikających z umowy łączącej go z bankiem. Zdaniem strony pozwanej to, że klient nie jest ani ubezpieczonym, ani uposażonym z umowy ubezpieczenia nie może być podstawą negatywnej oceny ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, zaś ekwiwalentem świadczenia kredytobiorcy jest możliwość uzyskania wyższej kwoty kredytu i zrealizowanie swoich potrzeb.

W piśmie z 24 maja 2018 r. (k. 1418 i n.) powódka przyznała, iż po wytoczeniu powództwa strona pozwana zwróciła następującym osobom wskazane niżej kwoty:

– M. O. – 117,59 zł,

– K. Ś. – 117,59 zł,

– M. S. (2) – 200,54 zł,

– A. S. (2) – 200,53 zł,

– M. C. (1) – 12,66 zł,

– D. C. – 12,66 zł,

– Z. Ś. – 145,44 zł,

– M. Ś. – 145,44 zł,

– M. K. (1) – 248,73 zł,

– M. W. (1) – 574,81 zł.

W związku z powyższym powódka oświadczyła nieprecyzyjnie, iż „strona powodowa cofa powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczeń w/w powodów w zakresie odsetek ustawowych” oraz że obecnie domaga się zasądzenia na rzecz:

– M. O. kwoty 3.010,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16 marca 2014 r. do dnia zapłaty,

– K. Ś. kwoty 3.010,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16 marca 2014 r. do dnia zapłaty,

– M. S. (2) kwoty 1.475,94 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty,

– A. S. (2) kwoty 1.475,94 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty,

– M. C. (1) kwoty 1.200,45 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty,

– D. C. kwoty 1.200,45 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty,

– Z. Ś. kwoty 1.002,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty,

– M. Ś. kwoty 1.002,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty,

– M. K. (1) kwoty 2.065,37 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 listopada 2014 r. do dnia zapłaty,

– M. W. (1) kwoty 684,87 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 7 listopada 2015 r. do dnia zapłaty.

Powódka na rozprawie 25 października 2018 r. (k. 1437) oświadczyła, iż odnośnie powyższych osób, co do których strona pozwana dokonała powyższych wpłat, powódka w pierwszej kolejności kwoty wpłat zaliczyła na poczet odsetek ustawowych biegnących od daty wniesienia pozwu do dat dokonania poszczególnych wpłat, w dalszej kolejności na poczet skapitalizowanych odsetek ustawowych i w ostatniej kolejności na poczet niezwróconych składek.

Na rozprawie 25 października 2018 r. (k. 1437) strony oświadczyły, iż niesporne w sprawie jest, że w odniesieniu do każdej z umów zawartych przez członków grupy, składki ubezpieczeniowe zostały uiszczone przez członków grupy w wysokościach wskazanych w tabelach stanowiących załączniki do poszczególnych umów.

Powódka na rozprawie 25 października 2018 r. (k. 1438) oświadczyła, iż potwierdza, że wszystkie wpłaty z tytułu zwrotu części składek ubezpieczeniowych wskazane w tabeli na k. 1374-1376 akt sprawy zostały dokonane przez stronę pozwaną w datach, o jakich mowa w tej tabeli.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Członkowie grupy, jako kredytobiorcy zawarli w latach 2006-2008 z (…) Bankiem S. A. umowy kredytów mieszkaniowych, w ramach których w załącznikach nr (…) do umów zawarto następujące postanowienia mające stanowić zabezpieczenie kredytu: „Przystąpienie do Generalnej Umowy Ubezpieczenia niskiego wkładu kredytów mieszkaniowych w (…) S. A. Okres ubezpieczenia wynosi 60 miesięcy. Składka ubezpieczeniowa płatna jest z góry za cały okres ubezpieczenia i nie podlega zwrotowi.”

Członkowie grupy wpłacili składki z tytułu powyższego tzw. ubezpieczenia niskiego wkładu w następujących kwotach:

1) K. S. (1) i G. S. – łącznie 1.041,46 zł,

2) A. P. – 733,97 zł,

3) E. S. i M. E. – łącznie 2.085,00 zł,

4) M. W. (3) – 574,81 zł,

5) P. P. – 1.131,60 zł,

6) M. K. (1) na podstawie umowy kredytu nr (…) z 25 października 2006 r. – 1.148 zł,

7) K. S. (2) i R. S. – łącznie 3.107,68 zł,

8) T. T. – 1.742,91 zł,

9) M. M. – 1.804 zł,

10) K. Ś. i M. O. – łącznie 3.527,73 zł,

11) B. K. – 2.066,40 zł,

12) J. S. i B. S. – łącznie 4.296,80 zł,

13) M. K. (2) i A. K. (1) – łącznie 4.425,00 zł,

14) M. F. (1) i B. F. – łącznie 4.140,18 zł,

15) A. S. (1) – 2.024,25 zł,

16) M. Ś. i Z. Ś. – łącznie 1.090,60 zł,

17) M. S. (1) i K. S. (3) – łącznie 1.271,00 zł,

18) M. C. (1) i D. C. – łącznie 1.518,75 zł,

19) J. C., M. C. (2) i E. C. – łącznie 2.193,08 zł,

20) K. B. i M. B. (1) – łącznie 1.612,50 zł,

21) A. S. (2) i M. S. (2) – łącznie 1.718,89 zł,

22) M. I. – 913,50 zł,

23) G. R. i B. R. – 1.826,14 zł,

24) K. I. – 975,80 zł,

25) K. F. i J. F. – łącznie 2.291,13 zł,

26) D. B., I. B. i A. B. (1) – łącznie 3.894 zł,

27) M. K. (1) na podstawie umowy kredytu nr (…) z 23 października 2006 r. – 1.435 zł,

28) S. A. i M. A. (1) – łącznie 2.691,32 zł,

29) M. C. (3) – 1.394 zł,

30) M. F. (2) – 1.451,40 zł,

31) A. B. (2) i M. B. (2) – łącznie 4.603,85 zł,

32) A. K. (2) – 2.385,90 zł,

33) W. K. – 5.543,20 zł,

34) M. A. (2) – 3.122,54 zł.

Dowód: umowy kredytów wraz z potwierdzeniami wpłat składek ubezpieczeniowych, k. 50-122, 166-174 oraz 396-880.

Strona pozwana od 9 października 2015 r. do 6 listopada 2015 r. sporządziła skierowane do K. B., M. B. (1), K. I., W. K., B. S., J. S., G. S., K. S. (1), M. O., K. Ś., A. S. (2), M. S. (2), M. C. (1), D. C., M. K. (1) i M. W. (1) pisma informujące o dokonanym zwrocie opłaty za niewykorzystany okres ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, bądź informujące o zamiarze zwrotu opłaty za niewykorzystany okres ubezpieczenia niskiego wkładu własnego ze wskazaniem, iż należność ta zostanie zwrócona niezwłocznie po otrzymaniu numeru rachunku bankowego, na który miałby zostać dokonany zwrot.

Dowód: pisma strony pozwanej sporządzone w okresie od 9 października 2015 r. do 6 listopada 2015 r., k. 1378-1410.

Strona pozwana dokonała zwrotu z tytułu uiszczonych składek ubezpieczenia niskiego wkładu własnego członkom grupy następujących kwot:

1) M. W. (1) w dniu 6 listopada 2015 r. – kwoty 574,81 zł,

2) M. K. (1) w dniu 9 października 2015 r. – kwoty 248,73 zł,

3) K. Ś. i M. O. w dniu 6 listopada 2015 r. – łącznie kwoty 235,18 zł,

4) M. Ś. i Z. Ś. w dniu 2 kwietnia 2015 r. – łącznie kwoty 290,88 zł,

5) D. C. i M. C. (1) w dniu 9 października 2015 r. – łącznie kwoty 25,31 zł,

6) A. S. (2) i M. S. (2) w dniu 23 października 2015 r. – łącznie kwoty 401,07 zł.

Bezsporne: oświadczenia stron na rozprawie 25 października 2015 r., a nadto dowód: tabela zawierająca dane w zakresie zwracanych kwot, k. 1375-1376.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w sprawie XVII AmC 624/09, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przeciwko (…) Bank S. A. we W. wyrokiem z dnia 6 sierpnia 2009 r. uznał za niedozwolone i zakazał wykorzystywania w obrocie z konsumentami postanowień wzorca umownego o treści: „Kredytobiorca zobowiązuje się do ustanowienia następujących zabezpieczeń kredytu/zabezpieczenia docelowe: Przystąpienie do Generalnej Umowy Ubezpieczenia niskiego wkładu kredytów mieszkaniowych w (…) S. A. Okres ubezpieczenia wynosi [36/60] miesięcy. Składka ubezpieczeniowa w kwocie [kwota] zł płatna jest z góry za cały okres ubezpieczenia i nie podlegała zwrotowi”.

Dowód: wyrok z dnia 6 sierpnia 2009 r. Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w sprawie XVII AmC 624/09, k. 140-141 załączonych akt XVII AmC 624/09 Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

W ramach zabezpieczenia kredytu w formie ubezpieczenia niskiego wkładu własnego kredytobiorca nie mógł wybrać towarzystwa ubezpieczeniowego, nie mógł negocjować umowy, umowa ubezpieczenia łączyła Towarzystwo (…) S. A. z pozwanym bankiem, a kredytobiorca wyłącznie opłacał składki ubezpieczeniowe. Ubezpieczającym i ubezpieczonym w ramach tej umowy był pozwany bank. Kredytobiorca nie miał możliwości w celu zabezpieczenia spłaty kredytu zawarcia poza pozwanym bankiem umowy ubezpieczenia niskiego wkładu własnego. Strona pozwana zwracała część składki ubezpieczeniowej wyłącznie na wniosek danego kredytobiorcy w sytuacji, kiedy wskaźnik LtV (stosunek kwoty kredytu do wartości nieruchomości) w odniesieniu do danego kredytobiorcy spadł poniżej 80%. Strona pozwana przez pewien okres zrezygnowała z zabezpieczenia kredytów w postaci ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, a obecnie od grudnia 2017 r. powraca do tego produktu.

Dowód: zeznania świadka M. P. na rozprawie 12 kwietnia 2018 r.; generalna umowa ubezpieczenia niskiego wkładu kredytów mieszkaniowych, k. 1338-1349 wraz z aneksami k. 1351-1373.

Członkowie grupy: M. F. (2) nosiła uprzednio nazwisko K. ujęte w umowie kredytu, M. E. nosiła uprzednio nazwisko K. ujęte w umowie kredytu, A. S. (2) nosiła uprzednio nazwisko S. ujęte w umowie kredytu, M. I. nosiła uprzednio nazwisko B. ujęte w umowie kredytu oraz M. A. (2) nosiła uprzednio nazwisko B. ujęte w umowie kredytu.

Dowód: zaświadczenia z systemu PESEL, k. 1324 i 1325; odpis zupełny aktu małżeństwa, k. 1415.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w części zasługiwało na uwzględnienie.

Ostatecznie w piśmie z 28 lipca 2017 r. (vide tabela zawierająca żądania, k. 1247) powódka wskazała, iż w skład grupy wchodzą z uwzględnieniem podziału na podgrupy:

w ramach podgrupy A: K. S. (1), G. S., A. P., E. S., M. E., M. W. (1), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.041,46 zł, przy czym z wymienionych osób uprzednio w pozwie E. S., M. E. i M. W. (3) zażądały zasądzenia również odsetek ustawowych od dochodzonej kwoty od dnia wniesienia pozwu;
w ramach podgrupy B: P. P., M. K. (1), K. S. (2), R. S., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 2.103,04 zł, przy czym z wymienionych osób uprzednio w pozwie K. S. (2) i R. S. zażądali zasądzenia również odsetek ustawowych od dochodzonej kwoty od dnia wniesienia pozwu;
w ramach podgrupy C: T. T., M. M., K. Ś., M. O., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 3.010,77 zł, przy czym z wymienionych osób uprzednio w pozwie K. Ś. i M. O. zażądali zasądzenia również odsetek ustawowych od dochodzonej kwoty od dnia wniesienia pozwu;
w ramach podgrupy D: B. K., J. S., B. S., M. K. (2), A. K. (1), M. F. (1), B. F., A. S. (1), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 3.491,59 zł, przy czym z wymienionych osób uprzednio w pozwie M. F. (1), B. F. i A. S. (1) zażądali zasądzenia również odsetek ustawowych od dochodzonej kwoty od dnia wniesienia pozwu;
w ramach podgrupy E: M. Ś., Z. Ś., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.002,60 zł;
w ramach podgrupy F: M. S. (1), K. S. (3), M. C. (1), D. C., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.200,45 zł;
w ramach podgrupy G: J. C., M. C. (2), E. C., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.306,04 zł;
w ramach podgrupy H: K. B., M. B. (1), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.343,44 zł;
w ramach podgrupy I: A. S. (3), M. S. (2), M. I., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.475,94 zł;
w ramach podgrupy J: G. R., B. R., K. I., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 1.792,10 zł;
w ramach podgrupy K: K. F., J. F., żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 2.025,36 zł;
w ramach podgrupy L: D. B., I. B., A. B. (1), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 2.270,38 zł;
w ramach podgrupy M: M. K. (1), S. A., M. A. (1), M. C. (3), M. F. (2), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 2.502,80 zł, przy czym z wymienionych osób uprzednio w pozwie M. F. (2) zażądała zasądzenia również odsetek ustawowych od dochodzonej kwoty od dnia wniesienia pozwu;
w ramach podgrupy N: A. B. (2), M. B. (2), A. K. (2), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 4.046,22 zł;
w ramach podgrupy O: W. K., M. A. (2), żądając zasądzenia od strony pozwanej na rzecz każdej z powyższych osób ujednoliconego roszczenia w wysokości 5.763,78 zł.

Należy wskazać, iż ostatecznie postanowieniem z dnia 5 października 2017 r. Sąd na podstawie art. 17 ust. u.d.p.g. ostatecznie ustalił, że w skład grupy wchodzą następujące osoby:

w ramach podgrupy A: K. S. (1), G. S., A. P., E. S., M. E., M. W. (3);
w ramach podgrupy B: P. P., M. K. (1), K. S. (2), R. S.;
w ramach podgrupy C: T. T., M. M., K. Ś., M. O.;
w ramach podgrupy D: B. K., J. S., B. S., M. K. (2), A. K. (1), M. F. (1), B. F., A. S. (1);
w ramach podgrupy E: M. Ś., Z. Ś.;
w ramach podgrupy F: M. S. (1), K. S. (3), M. C. (1), D. C.;
w ramach podgrupy G: J. C., M. C. (2), E. C.;
w ramach podgrupy H: K. B., M. B. (1);
w ramach podgrupy I: A. S. (3), M. S. (2), M. I.;
w ramach podgrupy J: G. R., B. R., K. I.;
w ramach podgrupy K: K. F., J. F.;
w ramach podgrupy L: D. B., I. B., A. B. (1);
w ramach podgrupy M: M. K. (1), S. A., M. A. (1), M. C. (3), M. F. (2);
w ramach podgrupy N: A. B. (2), M. B. (2), A. K. (2);
w ramach podgrupy O: W. K., M. A. (2).

W piśmie z 24 maja 2018 r. (k. 1418 i n.) powódka wskazała, że po dokonaniu zwrotu przez stronę powodową niektórym członkom grupy kwot uiszczonej części składki ubezpieczenia niskiego wkładu własnego domaga się ostatecznie w odniesieniu do niżej wymienionych członków grupy zasądzenia na rzecz: