Sąd okręgowy - Strona 7 z 32

Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie I Wydział Cywilny z dnia 23 października 2012 r.

Posted on 23 stycznia 2024 at 15:23.

Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Alicja Fronczyk

Sędziowie: SSO Bożena Jaskuła

SSO Jacek Bajak

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2012 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa B. C. – reprezentanta grupy działającego na rzecz [dane 41 członków grupy] przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Zdrowia o ustalenie,

postanawia:

zarządzić ogłoszenie w gazecie (…) o wszczęciu postępowania grupowego, następującej treści: „Przed Sądem Okręgowym w Warszawie, Wydział I Cywilny toczy się postępowanie z powództwa B. C. jako reprezentanta grupy, w skład której wchodzą: [dane 41 członków grupy] przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Zdrowia, którego przedmiotem jest ustalenie odpowiedzialności pozwanego za szkodę, wyrządzoną członkom grupy czynem niedozwolonym, polegającym na uchwaleniu niezgodnych z prawem aktów normatywnych rangi podstawowej, w postaci Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 lutego 2009 roku w sprawie kryteriów klasyfikacji produktów leczniczych, które mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych w brzmieniu ustalonym przez Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 11 września 2009 roku oraz Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2009 roku w sprawie wykazu produktów leczniczych, które mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych- tj. w okresie od dnia 21 września 2009 roku do dnia utraty mocy obowiązującej wymienionych aktów normatywnych. Szkoda polega na zmniejszeniu dochodów z działalności gospodarczej, będącego wynikiem zawężenia listy leków, które mogły być przedmiotem obrotu w punktach aptecznych w porównaniu z okresem sprzed wprowadzenia wskazanych rozporządzeń. Podstawą prawną żądania są przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks Cywilny (Dz.U.1964.16.93 z późn. zm.) normujące odpowiedzialność Skarbu Państwa z tytułu czynów niedozwolonych (art. 417 (1) § 1 k.c.).
Do grupy mogą przystąpić osoby, które chcą dochodzić roszczenia tego samego rodzaju co wskazane powyżej, opartego na tej samej lub takiej samej podstawie faktycznej, poprzez złożenie reprezentantowi grupy, w terminie trzech miesięcy od daty ogłoszenia, pisemnego oświadczenia o przystąpieniu do grupy. Wynagrodzenie należne pełnomocnikowi obejmuje: 1) kwotę 600 zł od każdego członka grupy, która przekazywana jest mu przez Izbę Gospodarczą (…) z kwoty 1 500 zł, którą obowiązana jest uiścić temu podmiotowi każda osoba zamierzająca przystąpić do grupy, tytułem płatnego z góry wynagrodzenia za przygotowanie pozwu zbiorowego i prowadzenie postępowania grupowego, 2) dodatkowe wynagrodzenie finansowe, z kosztów postępowania, których zwrot zostanie prawomocny zasądzony dla strony powodowej, w granicach tego zasądzenia, nie więcej jednak niż 900 zł od każdego członka grupy. Wynagrodzenie pełnomocnika obejmuje prowadzenie postępowania głównego oraz wszelkich postępowań wpadkowych w ramach jednego pełnego biegu instancji (jedno postępowanie główne i związane z nim postępowania wpadkowe w I instancji, jedno postępowanie główne i związane z nim postępowania wpadkowe w II instancji oraz jedno postępowanie główne i związane z nim postępowania wpadkowe przed Sądem Najwyższym). Jeżeli postępowanie wykroczy poza ww. ramy, strony odrębnie ustalą wysokość dodatkowego wynagrodzenia stosownie do przewidywanego nakładu pracy. Pełnomocnik nie podejmuje się uiszczania ani nie ponosi żadnej odpowiedzialności za uiszczanie jakichkolwiek kosztów związanych z postępowaniem i nie ponosi odpowiedzialności za negatywne skutki nieuiszczenia kosztów sądowych w terminie. Wyrok prawomocny ma skutek wiążący wobec wszystkich członków grupy. Osoby, które chcąc przystąpić do przedmiotowego postępowania proszone są o wysłanie zgłoszenia do reprezentanta grupy za pośrednictwem jego pełnomocnika, tj. na adres: radca prawny T. J., S.D. O. Kancelaria Prawnicza Sp. k., (…), (…)-(…) W.”;

wezwać powódkę do uiszczenia (do Kasy Sądu Okręgowego w Warszawie) kwoty 3 000 zł (trzy tysiące złotych), tytułem zaliczki na poczet kosztów ogłoszenia o wszczęciu postępowania grupowego, w terminie 2 tygodni.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie XXV Wydział Cywilny z dnia 25 maja 2018 r.

Posted on 29 grudnia 2023 at 10:15.

Written by Alicja Leginowicz-Krzywda

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Błażejczyk

Sędziowie: SSO Dorota Kalata

SSO Paweł Duda

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2018 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa grupowego wytoczonego przez Powiatowego Rzecznika Ochrony Konsumentów w S. przeciwko (…) S.A. z siedzibą w W. o ustalenie,

postanawia:

zarządzić ogłoszenie o wszczęciu postępowania grupowego w niniejszej sprawie w dzienniku „(…)” o następującej treści:

„Przed Sądem Okręgowym w Warszawie XXV Wydziałem Cywilnym w sprawie o sygn. akt XXV C 884/18 wszczęte zostało postępowanie grupowe w trybie ustawy z dnia 17 grudnia 2009 roku o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz.U. z 2010 Nr 7, poz. 44) z powództwa Powiatowego Rzecznika Ochrony Konsumentów w S. jako reprezentanta grupy przeciwko (…) S.A. z siedzibą w W..

Powiatowy Rzecznik Ochrony Konsumentów w S. jako reprezentant grupy wniósł o ustalenie odpowiedzialności pozwanej (…) S.A. z siedzibą w W. w zakresie szkód poniesionych przez członków grupy z tytułu stosowania przez pozwaną praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów poprzez:

nieudzielenie konsumentom zainteresowanym zakupem nieruchomości w inwestycji budowy hotelu (…) w O. oferowanej za pośrednictwem (…) S.A., rzetelnej i pełnej informacji w zakresie ryzyka związanego z inwestowaniem środków pieniężnych w ramach opisanego produktu oraz eksponowania jedynie korzyści wynikających z inwestowania w zakup przedmiotowych nieruchomości;
wprowadzenie konsumentów w błąd co do dostępności lokali w przedmiotowej inwestycji informując, iż na sprzedaż pozostało zaledwie kilka lokali podczas gdy w rzeczywistości ilość dostępnych lokali była znacznie większa powodując tym samym presję na konsumencie i wymuszając od niego podjęcie szybkiej decyzji, której w przeciwnym wypadku nie podjąłby;
zatajenie lub nieprzekazanie w sposób jednoznaczny informacji dotyczących oferowanego produktu w zakresie aktualnego stanu inwestycji oraz wszelkich ryzyk związanych z zakupem produktu powodujące lub mogące powodować podjęcie przez konsumenta decyzji, której inaczej by nie podjął,
twierdzenie, że przedmiotowy produkt będzie dostępny jedynie przez bardzo ograniczony czas lub że będzie on dostępny na określonych warunkach przez bardzo ograniczony czas podczas gdy było to niezgodne z prawdą i miało na celu nakłonienie konsumenta do podjęcia natychmiastowej decyzji dotyczącej zakupu produktu i pozbawienie go możliwości świadomego wyboru produktu.

Każda osoba, której roszczenie może być objęte tym powództwem grupowym może przystąpić do niniejszej sprawy poprzez złożenie pisemnego oświadczenia o przystąpieniu do grupy w nieprzekraczalnym terminie trzech miesięcy od daty ukazania się tego ogłoszenia i przesłanie go do reprezentanta grupy – Powiatowego Rzecznika Ochrony Konsumentów w S. (adres do doręczeń: radca prawny A. B., Kancelaria Radcy Prawnego, ul. (…), (…)-(…) G.).

Przystąpienie do grupy po upływie powyższego terminu jest niedopuszczalne.

Złożenie oświadczenia o przystąpieniu do grupy jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na pełnienie funkcji reprezentanta grupy przez Powiatowego Rzecznika Ochrony Konsumentów w S. oraz na zasady wynagradzania pełnomocnika strony powodowej.

Zasady wynagrodzenia pełnomocnika strony powodowej zostały ustalone następująco:

Wynagrodzenie z tytułu czynności podejmowanych przez pełnomocnika przed sądem I instancji, prokuraturą i Urzędem Ochrony Konkurencji i Konsumentów określona zostaje w kwocie uzależnionej od wysokości roszczenia poszczególnego członka grupy zgodnie z poniższym schematem:

przy wysokości roszczenia do 100.000 zł- 7.200 zł netto + 23% VAT- łącznie 8.856 zł brutto;
przy wysokości roszczenia od 100.001,00 zł do 200.000 zł- 14.400 zł netto + 23% VAT- łącznie 17.712 zł brutto;
przy wysokości roszczenia od 200.001 zł do 300.000 zł- 21.600 zł netto + 23% VAT- łącznie 26.568 zł brutto;
przy wysokości roszczenia od 300.001 zł do 400.000 zł- 28.800 zł netto + 23% VAT- łącznie 35.424 zł brutto

wynagrodzenie ulegnie zwiększeniu o 7.200 zł netto + 23% VAT- łącznie 8.856 zł brutto za każde 100.000 zł roszczenia przewyższających kwotę 400.000 zł.

Kancelaria oraz członek grupy przewidują możliwość określenia dodatkowego wynagrodzenia w formie premii za sukces w kwocie nie wyższej niż 20% wysokości roszczenia członka grupy.

Prawomocny wyrok ma skutek wobec wszystkich członków grupy, to jest osób, które przed upływem terminu wskazanego w tym ogłoszeniu prześlą podpisane oświadczenie o przystąpieniu do grupy i zostaną uwzględnione w postanowieniu sądu określającym skład grupy”.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Elblągu I Wydział Cywilny z dnia 24 marca 2022 r.

Posted on 29 grudnia 2023 at 10:10.

Written by Alicja Leginowicz-Krzywda

Sąd Okręgowy w Elblągu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Arkadiusz Kuta

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa G. R. – reprezentanta grupy przeciwko (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (…) z siedzibą w O. o zapłatę,

postanawia:

ustalić, że w skład grupy dochodzącej roszczeń przeciwko (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (…) z siedzibą w O. o zapłatę wchodzą, z podziałem na podgrupy:

o zapłatę kwoty 5.045,00 zł (pięć tysięcy czterdzieści pięć złotych):

– M. P.,

– J. W. i M. W.,

o zapłatę kwoty 6.000,00 zł (sześć tysięcy złotych):

– G. R.,

– K. Z.,

o zapłatę kwoty 6.456,00 zł (sześć tysięcy czterysta pięćdziesiąt sześć złotych):

– M. Z. (1) i M. Z. (2),

– K. W.,

o zapłatę kwoty 6.874,00 zł (sześć tysięcy osiemset siedemdziesiąt cztery złote):

– I.E. (…),

– D. K. (1) i K. K.,

o zapłatę kwoty 7.216,00 zł (siedem tysięcy dwieście szesnaście złotych):

– P. B.,

– M. K. (1),

– M. M.,

– D. K. (2)

– M. K. (2).

Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie I Wydział Cywilny z dnia 14 maja 2014 r.

Posted on 29 grudnia 2023 at 09:58.

Written by Alicja Leginowicz-Krzywda

Osoby wyrażające chęć przystąpienia do grupy (zainteresowane nim) mogą złożyć oświadczenie o przystąpieniu do grupy w ustawowym terminie. Przekroczenie tego terminu wywołuje określone konsekwencje, gdyż ustawa wyklucza możliwość przywrócenia terminu na złożenie oświadczenia. Niezłożenie oświadczenia w ustawowym terminie powoduje tym samym jego bezskuteczność. Termin na przystąpienie do grupy jest zawity, zatem chcący skorzystać z przyznanego prawa wstąpienia do grupy tylko w jego trakcie winien uczynić to w terminie, a złożenie oświadczenia uprawdopodobnić. Przystąpienie do grupy po upływie wskazanego terminu ustawowego uznać zatem należy za bezskuteczne, czyli nie wywołujące skutków prawnych, jakie ustawa wiąże z przystąpieniem do grupy.
Niepodanie choćby daty złożenia oświadczenia przy przedstawieniu go w postępowaniu po upływie terminu zakreślonego przez Sąd w ogłoszeniu prasowym wyklucza możliwość przyjęcia za uprawdopodobnione złożenie go w wymaganym terminie.
Sąd już na etapie badania składu grupy powinien ustalić, czy roszczenia poszczególnych członków grupy, o ile istnieją, nie są przedawnione. Celem ustalenia składu grupy jest zweryfikowanie, czy dochodzone roszczenia są jednego rodzaju, oparte na jednakowej podstawie faktycznej. Zatem to na wstępnym etapie postępowania rolą Sądu jest określenie przesłanek dopuszczalności żądania indywidualnie definiujących sytuację członka grupy, tak aby na kolejnym jego etapie możliwe było rozstrzygnięcie co do istoty sprawy w zakresie przesłanek wspólnych. W przeciwnym razie merytoryczne rozstrzyganie sprawy w niczym nie różniłoby się od postępowania prowadzonego w zwykłym trybie z udziałem wielu powodów z pominięciem przepisów ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, a Sąd indywidualnie musiałby rozważać, czy w stosunku do poszczególnych członków grupy nie doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia, lub czy nie doszło do nadużycia prawa przez pozwanego w związku z podniesieniem zarzutu przedawnienia.
Żądanie ustalenia odpowiedzialności pozwanego w postępowaniu grupowym nie podlega przedawnieniu.

Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Alicja Fronczyk

Sędziowie: SSO Bożena Jaskuła

SSO Jacek Bajak

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2014 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa B. C. – reprezentanta grupy, w skład której wchodzą [dane 48 osób] przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Zdrowia o ustalenie,

postanawia:

ustalić, że w skład grupy wchodzą: [dane 43 członków grupy].

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 lutego 2012 r. B. C. jako reprezentant grupy, wniosła o ustalenie odpowiedzialności Skarbu Państwa – Ministra Zdrowia za szkodę wyrządzoną członkom grupy wydaniem niezgodnych z prawem aktów normatywnych rangi podustawowej w postaci Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 lutego 2009 r. w sprawie kryteriów klasyfikacji produktów leczniczych, które mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych ustalonym przez Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 11 września 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kryteriów klasyfikacji produktów leczniczych, które mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych (Dz. U. nr155, poz. 1234) oraz Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2009 r. w sprawie wykazu produktów leczniczych, które mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu aptecznego oraz punktach aptecznych (Dz. U. nr 171, poz. 1335), to jest w okresie od 21 września 2009 r. do dnia utraty mocy obowiązującej wymienionych aktów normatywnych oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (pozew k. 2-29).

W piśmie procesowym z dnia 24 grudnia 2013 r. pozwany Skarb Państwa – Minister Zdrowia wniósł o ustalenie, że w skład grupy nie wchodzą S. M., U. G., D. Z., L. L. (1), A. K. (2), H. Ł. (1), M. P. (2), G. J. (2) i M. B. (2) oraz o oddalenie powództwa w całości podnosząc zarzut przedawnienia względem roszczeń zgłoszonych przez S. M., U. G., D. Z., L. L. (1), A. K. (2), H. Ł. (1), M. P. (2). W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany wskazał, że członkiem grupy może zostać tylko osoba, która najpóźniej w terminie wskazanym w ogłoszeniu o wszczęciu postępowania grupowego złoży pisemne oświadczenie o przystąpieniu do grupy. W ocenie pozwanego terminy te zostały przekroczone przez S. M., U. G., D. Z., L. L. (1), A. K. (2), H. Ł. (1), M. P. (2), ponieważ osoby te zgłoszone zostały w pismach procesowych z dnia 23 i 30 lipca 2013 r., a w pismach tych brak było chociażby wzmianki o tym, że dołączenie do grupy nastąpiło przed 19 czerwca 2013 r. (termin do zgłoszenia upłynął 18 czerwca 2013 r.). W stosunku do G. J. (1) pozwany wskazał, że nie złożyła ona oświadczenia o jej przystąpieniu do grupy – a oświadczenie złożone przez M. B. (2) jako pełnomocnika spółki cywilnej nie może zostać uznane za skuteczne i wystarczające. Z uwagi na fakt, że G. J. (1) i M. B. (2) są wspólnikami spółki cywilnej, to roszczeń powinny dochodzić razem, a wobec braku oświadczenia przez G. J. (1) o przystąpieniu do grupy uznać należy, że M. B. (2) również utraciła legitymację w tym procesie. Pozwany wskazał również, że roszczenia S. M., U. G., D. Z., L. L. (1), A. K. (2), H. Ł. (1) i M. P. (2) uległy przedawnieniu, bowiem przedmiotem żądania pozwu jest ustalenie odpowiedzialności pozwanego od dnia 21 września 2009 r. i od tej właśnie daty rozpoczął się bieg trzyletniego terminu przedawnienia. Oświadczenia przez wyżej wymienione osoby zostały złożone w 2013 roku, a więc roszczenia z tego tytułu uległy przedawnieniu (pismo k. 653- 667).

W piśmie procesowym z 27 lutego 2014 r. strona powodowa ustosunkowała się do zarzutów pozwanego dotyczących składu grupy. W jej ocenie S. M. i U. G. wchodzą w skład grupy, ponieważ oświadczenia o przystąpieniu do grupy złożone zostały przed 18 czerwca 2013 r. (odpowiednio 24 kwietnia 2013 r. i 5 czerwca 2013 r.). Odnośnie D. Z., L. L. (1), A. K. (2), H. Ł. (1) i M. P. (2) powódka wskazała, że w przypadku roszczeń niepieniężnych przystąpienie do grupy wystarczy uprawdopodobnić, a nie udowodnić, co – jej zdaniem – nastąpiło. Jeśli chodzi o członkostwo w grupie G. J. (1) i M. B. (2) to powódka podkreśliła, że G. J. (1) udzieliła pełnomocnictwa M. B. (2) do podpisywania w jej imieniu dokumentów niezbędnych do wszczęcia i prowadzenia sprawy. Wskazała także, że czynności dokonywane przez jednego ze wspólników byłyby nieważne dopiero w momencie wniesienia sprzeciwu przez drugiego. Odnosząc się do zarzutu przedawnienia roszczeń powódka podniosła, że bieg terminu przedawnienia powinien być liczony od dnia wejścia w życie i obowiązywania rozporządzenia, a nie jak wskazał pozwany od dnia wydania. Dodatkowo w ocenie powódki przystąpienie do grupy rozciąga uprawnienia i obowiązki na osobę przystępującą, a więc bieg terminu przedawnienia został skutecznie przerwany przez wniesienie powództwa (k.791-795).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Oświadczenia o przystąpieniu do grupy złożyły następujące osoby:

Przy pozwie z dnia 3 lutego 2010:

M. B. (1) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 18 grudnia 2001 r. wydane przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczenie – k. 33, zezwolenie k. 35). Działalność rozpoczęta 4 maja 2001 r. (dowód: zaświadczenie k. 36);
T. K. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 15 lipca 2009 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w R. (dowód: oświadczenie- k .37, zezwolenie k. 41). Działalność rozpoczęta 1 lipca 2009 r. (dowód: zaświadczenie k.39-40);
Ł. T. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 17 listopada 1993 r. wydane przez Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w S. (dowód: oświadczenie – k. 44, zezwolenie – k.46) Działalność w zakresie sprzedaży wyrobów farmaceutycznych rozpoczęta 7 grudnia 2009 r. (dowód: zaświadczenie 47);
B. S. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 5 listopada 1993 r. wydane przez Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Farmaceutycznej (dowód: oświadczenie k.48, zezwolenie k.51). Działalność rozpoczęta 1 grudnia 1993 r. (dowód: zaświadczenie k. 52);
B. M. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 21 października 2003 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w P. (dowód: oświadczenie k.53, zezwolenie k. 55). Działalność prowadzona od 18 września 1996 r. – dostosowanie przedmiotu działalności gospodarczej do (…) 2007 – 25 czerwca 2009 r. (dowód: zaświadczenie k. 56);
A. J. (1) (D.) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 3 marca 2009 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w W. (dowód: oświadczenie k.57, zezwolenie k. 59). Działalność prowadzona od 20 marca 2009 r. (dowód: zaświadczenie k. 60);
M. B. (2) również w imieniu G. J. (1) wspólnika spółki cywilnej pod nazwą (…) S.C. w R. – posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 18 września 2003 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w P. (dowód: oświadczenie k.61, zezwolenie 63). Działalność w zakresie sprzedaży wyrobów farmaceutycznych prowadzona od 1 sierpnia 2003 (dowód: zaświadczenie 64). Przy pozwie z dnia 3 lutego 2010 r. G. J. (2) złożyła zaświadczenie o prowadzeniu działalności gospodarczej z treści, której wynika, że prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej wyrobów farmaceutycznych od 1 marca 2001 r. (dowód: zaświadczenie k. 66, upoważnienie k. 276);
R. W. posiadający zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 8 marca 2004 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w K. (dowód: oświadczenie k. 67, zezwolenie k.70). Działalność prowadzona od 1 czerwca 1990 r. – w zakresie sprzedaży wyrobów farmaceutycznych przynajmniej od 20 października 2010 r. (dowód: zaświadczenie k. 69);
B. C. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 23 czerwca 2002 r. wydane przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczenie k.71, zezwolenie k. 73). Działalność prowadzona od 3 lipca 2002 r. (dowód: zaświadczenie k. 74);
K. S. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 28 grudnia 2007 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w S. (dowód: oświadczenie k.76, zezwolenie k.79) Działalność prowadzona od 20 czerwca 2002 r. (dowód: zaświadczenie k. 78);
G. F. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 18 lutego 2004 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczenie k. 80, zezwolenie k.82). Działalność prowadzona od 19 grudnia 2003 r. (dowód: zezwolenie k. 83);
U. P. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 18 lutego 2004 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczenie k. 80, zezwolenie k.82). Działalność prowadzona od 19 grudnia 2003 r. (dowód: zezwolenie k. 84);
M. K. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 15 marca 2004 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w B. (dowód: oświadczenie k.85, zezwolenie k. 304). Działalność prowadzona od 1 stycznia 2004 r. (dowód: zaświadczenie k. 302);
K. K. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 3 sierpnia 2005 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w K. (dowód: oświadczenie k.87, zezwolenie k. 89). Działalność prowadzona od 25 stycznia 2005 r. (dowód: zaświadczenie);
G. G. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 8 czerwca 1993 r. wydane przez P. S. w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej (dowód: oświadczenie k. 91, zezwolenie k. 93). Działalność prowadzona od 1 lipca 1993 r. (dowód: zaświadczenie k. 94);
A. K. (1) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 20 kwietnia 2005 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w K. (dowód: oświadczenie k.95, zezwolenie k. 97). Działalność prowadzona od 15 września 2000 r. (dowód: zaświadczenie 99);
K. B. (2) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 14 lipca 1993 r. wydane przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej (dowód: oświadczenie k. 100, zezwolenie k. 102). Działalność prowadzona od 2 lipca 2001 r. (dowód: zaświadczenie k. 103);
W. W. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 22 czerwca 1993 r. wydane przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej (dowód: oświadczenie k. 104, zezwolenie k. 106). Działalność prowadzona od 12 lipca 1993 r. (dowód: zaświadczenie k. 107);
W. S. (1) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 1 lipca 1996 r. wydane przez Państwowy Nadzór Farmaceutyczny Inspektorat Nadzoru Farmaceutycznego w S. (dowód: oświadczanie k. 108, zezwolenie k. 110). Działalność prowadzona od 1 sierpnia 1996 r. (dowód: zaświadczenie k. 112);
P. S. posiadający zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 1 lutego 2007 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego we W. (dowód: oświadczanie k. 115, zezwolenie k. 117). Działalność prowadzona od 15 stycznia 2007 r. (dowód: zaświadczenie k. 118);
A. W. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 21 lipca 2008 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w W. (dowód: oświadczanie k. 119, 273 zezwolenie k. 122). Działalność prowadzona od 9 czerwca 2008 r. (dowód: zaświadczenie k. 123);
A. M. (1) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 23 stycznia 2003r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczanie k. 125, zezwolenie k. 127). Działalność prowadzona od 1 sierpnia 2002 r. (dowód: zaświadczenie k. 128);
P. J. posiadający zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 3 czerwca 2004 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w K. (dowód: oświadczanie k.129, zezwolenie k.132). Działalność prowadzona od 17 maja 2004 r. (dowód: zaświadczenie k. 131);
I. F. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 22 czerwca 2004r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w K. (dowód: oświadczanie k. 133, zezwolenie k. 136). Działalność prowadzona od 26 kwietnia 2004 r. (dowód: zaświadczenie k. 135);
E. R. (1) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 2 czerwca 2004 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w S. (dowód: oświadczanie k. 137, zezwolenie k. 139). Działalność prowadzona od 1 lutego 2001 r. – wpis uaktualniony 22 kwietnia 2004 r. (dowód: zaświadczenie k. 140);
G. P. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 1 kwietnia 2008 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego inspektora Farmaceutycznego w S. (dowód: oświadczanie k. 141, zezwolenie k. 144). Działalność prowadzona od 1 stycznia 2008 (dowód: zaświadczenie k. 143);
T. S. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 19 kwietnia 1993 r. wydane przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej (dowód: oświadczanie k. 146, zezwolenie k. 148). Działalność prowadzona od 19 kwietnia 1993 r. (dowód: zaświadczenie k. 149);
A. T. złożyła oświadczenie o przystąpieniu do grupy (dowód: oświadczanie k. 150). Posiada zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 5 maja 2006 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w B. (dowód: zezwolenie k. 280). Działalność prowadzona od 1 marca 2006 r. (dowód: zaświadczenie k. 281);
A. M. (2) posiadający zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 20 kwietnia 2005 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego we W. (dowód: oświadczanie k. 152, zezwolenie k. 155). Działalność prowadzona od 1 listopada 2004 r. (dowód: zaświadczenie k. 154);
A. L. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 30 maja 2007 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego we W. (dowód: oświadczanie k. 156, zezwolenie k. 159). Działalność prowadzona od 4 kwietnia 2003 r. (dowód: zaświadczenie k. 158);
A. J. (2) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 9 listopada 2007 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczanie k. 161, zezwolenie k. 163). Działalność prowadzona od 16 stycznia 2006 r. (dowód: zaświadczenie k. 164);
D. P. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 2 lutego 2006 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w O. (dowód: oświadczanie k.165, zezwolenie k. 169). Działalność prowadzona od 1 stycznia 2006 r. (dowód: zaświadczenie k. 167);
W. S. (2) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 28 stycznia 2003 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w P. (dowód: oświadczanie k. 170, zezwolenie k. 172). Działalność prowadzona od 6 stycznia 2003 r. (dowód: zaświadczenie k. 173);
M. P. (1) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 28 stycznia 2008 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego inspektora Farmaceutycznego w B. (dowód: oświadczanie k. 174, zezwolenie k. 177). Działalność prowadzona od 1 października 2002 r. (dowód: zaświadczenie k. 176);
M. M. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 29 grudnia 2008 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczanie k. 179, zezwolenie k. 181). Działalność prowadzona od 20 marca 1995 r. (dowód: zaświadczenie k. 182);
M. G. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 8 listopada 2001 r. wydane przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczanie k. 183, zezwolenie k. 186). Działalność prowadzona od 15 grudnia 2001 r. (dowód: zaświadczenie k. 185);
K. M. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 28 kwietnia 2005 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w W. (dowód: oświadczanie k. 187, zezwolenie k. 189). Działalność prowadzona od 5 lutego 2005 r. (dowód: zaświadczenie k. 190);
I. M. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 24 kwietnia 2006 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczanie k. 191, zezwolenie k. 193). Działalność prowadzona od 4 maja 2006 r. (dowód: zaświadczenie k. 194);
J. L. złożyła oświadczenie o przystąpieniu do grupy (dowód: k. 195). Posiada zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 19 kwietnia 1993 r. Działalność gospodarcza prowadzona od 1 lipca 1993 r. (dowód: decyzja k. 277, zaświadczenie: k. 278).

W piśmie procesowym z dnia 5 kwietnia 2012 r. do grupy zgłosiła się:

E. K. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 9 czerwca 2008 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczanie k. 253, zezwolenie k. 255). Działalność prowadzona od 1 lipca 2008 r. (dowód: zaświadczenie k. 256). W piśmie procesowym z dnia 9 maja 2012. do grupy dołączyła:
E. R. (2) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 9 maja 2005 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w B. (dowód: oświadczenie k. 286, zezwolenie k. 289). Działalność prowadzona od 1 września 1993 r. (zmiany w treści wpisów 24 września 2004 r.) (dowód: zaświadczenie k. 288).

W dniu 18 marca 2013 r. ukazało się w gazecie „(…)” ogłoszenie informujące o toczącym się postępowaniu grupowym i możliwości oraz sposobie przystąpienia do grupy w terminie 3 miesięcy od dnia ukazania się ogłoszenia, czyli do dnia 18 czerwca 2013 roku (dowód: ogłoszenie k.405).

W piśmie procesowym z dnia 25 kwietnia 2013 r. do grupy dołączyła:

S. M. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 16 maja 2000 r. wydane przez Głównego inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczenie k.414, zezwolenie k. 416). Działalność prowadzona od 15 czerwca 1992 r. (zmiany w prowadzeniu działalności wprowadzone 9 stycznia 2007 r.) (dowód: zaświadczenie k. 417).

W piśmie procesowym z 5 czerwca 2013 r. do grupy przystąpiła:

U. G. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 10 czerwca 2003 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w K. (dowód: oświadczenie k.424, zezwolenie k. 426). Działalność prowadzona od 8 listopada 2004 r. (dowód: zaświadczenie k.427).

Po terminie wskazanym w ogłoszeniu – przy piśmie procesowym z 23 lipca 2013 r. oświadczenia o przystąpieniu do grupy złożyli:

D. Z. posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 12 grudnia 2006 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczenie k. 530, zezwolenie k.534). Działalność prowadzona od 10 grudnia 2006 r. (zmiany we wpisie z dnia 8 grudnia 2009 r.) (dowód: zaświadczenie k.537);
L. L. (1) posiadający zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 12 grudnia 2006 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczenie k.532, zezwolenie k.534). Działalność prowadzona od 1 marca 2003 r. (zmiany we wpisie z dnia 8 grudnia 2009 r.) (dowód: zaświadczenie k.535).

W piśmie procesowym z dnia 30 lipca 2013 r. oświadczenia o przystąpieniu do grupy złożyli:

A. K. (2) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punkt aptecznego z dnia 4 grudnia 2008 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczenie k.552, zezwolenie k.554). Działalność prowadzona od 1 grudnia 2008 r. (dowód: zaświadczenie k.556);
H. Ł. (2) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z dnia 21 lutego 2003 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczenie k. 558, zezwolenie k. 560). Działalność prowadzona od 5 lutego 2003 r. (dowód: zaświadczenie k. 562);
M. P. (2) posiadająca zezwolenie na prowadzenie punktu aptecznego z 10 maja 2005 r. wydane przez (…) Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dowód: oświadczenie k. 563, zezwolenie k.565). Działalność prowadzona od 1 maja 2005 r. (dowód: zaświadczenie k.567).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron. Sąd w szczególności badał oświadczenia o przystąpieniu do grupy, zezwolenia na prowadzenia punktów aptecznych oraz zaświadczenia o prowadzeniu działalności gospodarczej i którym przydał moc dowodową oraz walor wiarygodności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz. U. z 2010 roku, nr 7, poz. 44, zwanej dalej również jako „udrpg”) po upływie wyznaczonego przez sąd terminu, nie krótszego niż miesiąc od dnia doręczenia powodowi zarzutów co do członkostwa, sąd wydaje postanowienie co do składu grupy. Przy czym postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń grupowych po uprawomocnieniu się postanowienia o rozpoznaniu sprawy w postępowaniu grupowym sąd zarządzi ogłoszenie o wszczęciu postępowania grupowego. W myśl ust. 2 pkt 3 tego artykułu ogłoszenie powinno zawierać informacje o możliwości przystąpienia do grupy przez osoby, których roszczenia mogą być objęte powództwem grupowym poprzez złożenie reprezentantowi grupy, w oznaczonym terminie, nie krótszym niż jeden, a nie dłuższym niż trzy miesiące od daty ogłoszenia, pisemnego oświadczenia o przystąpieniu do grupy.

Sąd oznaczył trzymiesięczny termin na złożenie oświadczenia o przystąpieniu, ogłoszenie ukazało się w gazecie „(…)” z 18 marca 2013 roku. Termin do złożenia oświadczeń o przystąpieniu do grupy upłynął zatem w dniu 18 czerwca 2013 roku.

Należy wskazać, że pozwany zgłosił zastrzeżenia co do składu grupy tylko w stosunku do części osób. W jego ocenie nie było podstaw, aby w skład weszła S. M., U. G., D. Z., L. L. (1). A. K. (2), H. Ł. (1), M. P. (2), G. J. (1) i M. B. (2), gdyż oświadczenia przez te osoby złożone zostały po przewidzianym do tego terminie.

Po dokonaniu analizy terminu złożenia oświadczeń o przystąpieniu do grupy Sąd uznał, że zarzut dotyczący braku podstaw do wejścia w skład grupy S. M. i U. G. jest całkowicie chybiony, ponieważ S. M. i U. G. złożyły oświadczenia o przystąpieniu do grupy przy piśmie procesowym z dnia 24 kwietnia 2013 roku oraz 05 czerwca 2013 roku. Należy więc uznać, że termin do złożenia oświadczenia o przystąpieniu do grupy został zachowany. Sąd ustalił przeto w sentencji postanowienia, że S. M. i U. G. wchodzą w skład grupy.

Jeśli chodzi o przystąpienie D. Z., L. L. (1), A. K. (2), H. Ł. (1) i M. P. (2) to Sąd uznał, że argumentacja pozwanego o niezachowaniu terminu do przystąpienia do grupy tych osób jest zasadna. Oświadczenia D. Z., L. L. (1), A. K. (2), H. Ł. (1) i M. P. (2) złożone zostały po dniu 18 czerwca 2013 roku, a więc po upływie trzech miesięcy od daty ukazania się ogłoszenia w „(…)”. Osoby te w żadnym stopniu nie uprawdopodobniły, że termin wskazany w ogłoszeniu prasowym został przez nie zachowany, bowiem brak jakichkolwiek – daty bądź adnotacji – na tych oświadczeniach wskazujących na termin ich złożenia, natomiast bezsprzecznie oświadczenia te (bez daty) złożone zostały do akt po terminie zakreślonym w ogłoszeniu. Osoby wyrażające chęć przystąpienia do grupy (zainteresowane nim) mogą złożyć oświadczenie o przystąpieniu do grupy w ustawowym terminie. Przekroczenie tego terminu wywołuje określone konsekwencje, gdyż ustawa wyklucza możliwość przywrócenia terminu na złożenie oświadczenia. Niezłożenie oświadczenia w ustawowym terminie powoduje tym samym jego bezskuteczność. Termin na przystąpienie do grupy jest zawity, zatem chcący skorzystać z przyznanego prawa wstąpienia do grupy tylko w jego trakcie winien uczynić to w terminie, a złożenie oświadczenia uprawdopodobnić. Przystąpienie do grupy po upływie wskazanego terminu ustawowego uznać zatem należy za bezskuteczne, czyli nie wywołujące skutków prawnych, jakie ustawa wiąże z przystąpieniem do grupy (tak Małgorzata Sieradzka w: Ustawa o dochodzeniu roszczeń grupowych w postępowaniu grupowym. Komentarz. Oficyna 2010).

W ocenie Sądu zachowanie terminu do przystąpienia do grupy przed 18 czerwca 2013 r. przez wyżej wskazane osoby nie zostało w żaden sposób uprawdopodobnione, wbrew twierdzeniu strony powodowej. Niepodanie choćby daty złożenia oświadczenia przy przedstawieniu go w postępowaniu po upływie terminu zakreślonego przez Sąd w ogłoszeniu prasowym wyklucza możliwość przyjęcia za uprawdopodobnione złożenie go w wymaganym terminie.

Z tych powodów Sąd nie uwzględnił w składzie grupy D. Z., L. L. (1), A. K. (2), H. Ł. (1) i M. P. (2).

Pozwany wskazał, że roszczenie ustalenia odpowiedzialności pozwanego za skutki wydania aktów prawnych niezgodnych z Konstytucją i Prawem farmaceutycznym wobec S. M., U. G., D. Z., L. L. (1), A. K. (2), H. Ł. (1) i M. P. (2) są przedawnione i wobec tego osoby te nie powinny zostać dopuszczone do udziału w sprawie w charakterze członków grupy. Te osoby złożył swe oświadczenia o przystąpieniu do grupy w 2013 roku, co powoduje, że skoro swą szkodę wiążą z wydaniem aktów prawnych z 21 września 2009 roku, to do chwili przystąpienia do grupy upłynął 3 – letni termin przedawnienia.

Zdaniem Sądu – w istocie na etapie badania składu grupy Sąd powinien ustalić, czy roszczenia poszczególnych członków grupy, o ile istnieją, nie są przedawnione. Celem ustalenia składu grupy jest zweryfikowanie, czy dochodzone roszczenia są jednego rodzaju, oparte na jednakowej podstawie faktycznej. Zatem to na wstępnym etapie postępowania rolą Sądu jest określenie przesłanek dopuszczalności żądania indywidualnie definiujących sytuację członka grupy, tak aby na kolejnym jego etapie możliwe było rozstrzygnięcie co do istoty sprawy w zakresie przesłanek wspólnych. W przeciwnym razie merytoryczne rozstrzyganie sprawy w niczym nie różniłoby się od postępowania prowadzonego w zwykłym trybie z udziałem wielu powodów z pominięciem przepisów ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, a Sąd indywidualnie musiałby rozważać, czy w stosunku do poszczególnych członków grupy nie doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia, lub czy nie doszło do nadużycia prawa przez pozwanego w związku z podniesieniem zarzutu przedawnienia. Niemniej jednak nie można stracić z pola widzenia rodzaju zgłoszonego żądania, mianowicie ustalenia odpowiedzialności cywilnej Skarbu Państwa za szkodę wyrządzoną wydaniem niekonstytycujnego aktu prawnego.

W praktyce prawniczej najwięcej problemów rodzi odróżnienie roszczenia w sensie cywilnoprawnym od roszczenia w sensie procesowym, przez które rozumie się twierdzenie powoda o istnieniu albo nieistnieniu określonej normy indywidualno-konkretnej, przedstawione sądowi celem wiążącego ustalenia tego istnienia albo nieistnienia (por. W. Broniewicz, Postępowanie cywilne w zarysie, Warszawa 1996, s. 161). Roszczenie procesowe nie musi mieć za przedmiot roszczenia w sensie materialnoprawnym; może dotyczyć ustalenia lub ukształtowania stosunku cywilnoprawnego. To prawda, że rozróżnienie zaciera się, gdy przedmiotem roszczenia procesowego jest roszczenie materialnoprawne; w takiej sytuacji przedawnienie, dotykając tego drugiego, decyduje o losie pierwszego, co daje wrażenie jego przedawnienia. Nie zmienia to faktu, że przepisów o przedawnieniu nie można stosować do roszczeń w sensie procesowym. Sąd Najwyższy kilkakrotnie dał temu wyraz w swym orzecznictwie. Tak więc Sąd Najwyższy przyjął, że nie ulega przedawnieniu żądanie ustalenia nierównych udziałów małżonków w majątku wspólnym (uchwała z dnia 22 listopada 1972 r., III CZP 83/72, OSNC 1973, nr 7-8, poz. 124) oraz żądanie ustalenia nieważności umowy (wyrok z dnia 27 sierpnia 1976 r., II CR 288/76, OSNC 1977, nr 5-6, poz. 91). W wyroku z dnia 12 lutego 2002 r. (I CKN 527/00, OSNC 2002, nr 12, poz. 159), Sąd Najwyższy za niepodlegające przedawnieniu uznał „żądanie ustalenia wstąpienia w stosunek najmu”. W uzasadnieniu tego wyroku czytamy, że „skoro uchylenie się od zaspokojenia wchodzi w rachubę tylko co do takiego uprawnienia, co do którego aktualne jest zaspokojenie, to przedawnić się może tylko takie uprawnienie, którego odpowiednikiem jest obowiązek zaspokojenia”. Ogólną zasadę znajdujemy także w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2000 roku (I ACa 208/00, OSA 2001, z. 9, poz. 47), w którym sąd ten wyjaśnił, że: „Instytucja przedawnienia dotyczy jedynie roszczeń majątkowych, czyli prawa do żądania świadczenia. Nie ulegają przedawnieniu żądania ustalenia prawa lub stosunku prawnego oparte na art. 189 k.p.c.” Nie bez znaczenia jest podkreślenie przez Sąd Apelacyjny, że upływ czasu ma jednak pewien wpływ na żądanie ustalenia stosunku prawnego lub prawa. Przesłankę ustalenia stanowi bowiem interes prawny i w ramach badania tej przesłanki sąd bierze pod uwagę czynnik czasu; nie można więc dochodzić ustalenia „bezterminowo”, przy czym wobec wyeliminowania badania interesu prawnego w postępowaniu grupowym (art. 2 ust. 2 „udrpg”), ten aspekt problemu uznać należy za nieaktualny w niniejszej sprawie. Przekonanie o ograniczeniu przedawnienia do roszczeń materialnoprawnych, z wyłączeniem procesowych, jest też powszechne w doktrynie (por. A. Brzozowski (w:) Kodeks cywilny…, red. K. Pietrzykowski, t. I, s. 454; P. Machnikowski (w:) Kodeks cywilny…, red. E. Gniewek, t. I, s. 406). M. N., wyprowadzając dalsze wnioski z tej zasady, za niepodlegające przedawnieniu uznał oparte na art. 189 k.p.c. roszczenie o ustalenie odpowiedzialności za przyszłe szkody (M. Niedośpiał, glosa do wyroku SA z dnia 21 czerwca 2000 r., I ACa 208/00, OSA 2002, z. 2, s. 73).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy Sąd uznał, że zarzut przedawnienia roszczenia o ustalenie zgłoszony przez pozwanego wobec określonych osób jest chybiony, ponieważ żądanie ustalenia odpowiedzialności cywilnej pozwanego nie podlega przedawnieniu. Rozważania te mają jednak znaczenie tylko w stosunku do S. M. i U. G., bowiem pozostałe osoby, co do których zarzut ten podniesiono złożyli oświadczenie o przystąpieniu do grupy po zakreślonym przez Sąd terminie i już z tego względu nie zostali uwzględnieni w składzie grupy.

Sąd ustalił, że w skład grupy wchodzi M. B. (2) i G. J. (1) – wspólnicy spółki cywilnej pod nazwą M. S.C w R. nie uznając tym samym zarzutu pozwanego o braku podstaw do ustalenia ich udziału w grupie.

Mając na uwadze treść pełnomocnictwa udzielonego przez G. J. (1) M. B. (2), z którego wynika upoważnienie tej ostatniej „do reprezentowania (…).C w R. w sprawie pozwu zbiorowego prowadzonego przez kancelarię (…) w W. i składania podpisu w imieniu naszej spółki na dokumentach związanych z w/w sprawą” Sąd uznał, że z jego treści wynika wystarczające upoważnienie dla M. B. (2) do występowania w niniejszej sprawie w imieniu drugiego wspólnika. Na oświadczeniu o przystąpieniu do grupy złożonym przez M. B. (2) widnieje zapis „M. B. (2) (…).C”. Sąd przyjął więc, że oświadczenie to wskazuje, iż M. B. (2) nie występuje tylko i wyłączne w swoim imieniu, ale w imieniu spółki, a tym samym G.- K.- J..

Pozwany w niniejszej sprawie nie kwestionował składu grupy w pozostałym zakresie. Sąd również nie miał wątpliwości co do legitymacji pozostałych powodów i stwierdził, że osoby zgłaszające przystąpienie do grupy (poza, D. Z., L. L. (1), A. K. (2), H. Ł. (1) i M. P. (2)) spełniły wszystkie wymogi określone w art. 12 udrpg, tj. zgłosiły żądanie, wskazały okoliczności je uzasadniające, okoliczności potwierdzające przynależność do grupy oraz przedstawiły dowody na potwierdzenie faktów zawartych w oświadczeniu.

Z tych względów na podstawie art. 17 ust. 1 udrpg Sąd ustalił skład grupy pomijając D. Z., L. L., A. K. (2), H. Ł. (1) i M. P. (2).

Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie I Wydział Cywilny z dnia 10 lutego 2022 r.

Posted on 2 listopada 2023 at 15:40.

Written by Alicja Leginowicz-Krzywda

Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Tadeusz Bulanda

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2022 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa K. A. przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Klimatu i Środowiska oraz Ministra Aktywów Państwowych z udziałem Prokuratora Okręgowego w Warszawie o ustalenie,

postanawia:

zarządzić ogłoszenie w:

a) Biuletynie Informacji Publicznej Sądu Okręgowego w Warszawie,
b) Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Klimatu i Środowiska,
c) Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Aktywów Państwowych,
d) na stronie internetowej Kancelarii Radcy Prawnego R. G. o wszczęciu postępowania grupowego

o następującej treści:

„Przed Sądem Okręgowym w Warszawie, I Wydział Cywilny, sygn. akt I C 2182/21, toczy się postępowanie grupowe w trybie ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 446) z powództwa K. A. przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Klimatu i Środowiska oraz Ministra Aktywów Państwowych, z udziałem Prokuratora Okręgowego w Warszawie, o ustalenie, że Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą wobec powódki i członków grupy za szkodę, w tym krzywdę, w związku z występującymi na terenie Polski:

a) przekroczeniami wartości dopuszczalnych dla stężeń pyłu PM 10, które wystąpiły w okresie od dnia 11 czerwca 2011 roku do dnia 1 września 2019 roku,
b) przekroczeniami wartości dopuszczalnych dla stężeń pyłu PM 2,5, które wystąpiły w okresie od dnia 1 stycznia 2015 roku do dnia 1 września 2019 roku.

Każda osoba, której roszczenie może być objęte powództwem grupowym (roszczenie tego samego rodzaju co opisane powyżej, oparte na tej samej lub takiej samej podstawie faktycznej) może przystąpić do sprawy, składając pisemne oświadczenie o przystąpieniu do grupy w nieprzekraczalnym terminie trzech miesięcy od daty ukazania się tego ogłoszenia i przekazując je reprezentantowi grupy – K. A., za pośrednictwem radcy prawnego R. G. (adres do doręczeń: Kancelaria Radcy Prawnego R. G., ul. (…), (…)-(…) W., e-mail: (…)).

Przystąpienie do grupy po upływie powyższego terminu jest niedopuszczalne.

Zgodnie z umową zawartą w dniu 17 grudnia 2018 r. w W. przez reprezentanta grupy K. A. z pełnomocnikiem radcą prawnym R. G.:

a) pełnomocnik nie pobiera wynagrodzenia od reprezentanta grupy,
b) szczegółowe zasady wynagrodzenia pełnomocnika z tytułu świadczenia na rzecz członków grupy pomocy prawnej polegającej na obsłudze prawnej postępowania grupowego, w postępowaniu przed sądem pierwszej i drugiej instancji oraz w ewentualnym postępowaniu kasacyjnym, określa umowa zlecenia zawarta z każdym z członków grupy,
c) z tytułu wykonania umowa zlecenia zawartej z każdym z członków grupy pełnomocnikowi przysługuje od każdego członka grupy ryczałtowe wynagrodzenie w kwocie 246 zł brutto,
d) dodatkowym wynagrodzeniem pełnomocnika będą zasądzone i wyegzekwowane od pozwanego na rzecz reprezentanta grupy koszty zastępstwa prawnego,
e) wszelkie opłaty sądowe, zaliczki i kaucje są ponoszone przez członków grupy w częściach równych w zależności od liczby członków grupy.

Wyrok prawomocny ma skutek wobec wszystkich członków grupy, to jest osób, które przed upływem terminu wskazanego w tym ogłoszeniu złożą oświadczenie o przystąpieniu do grupy i zostaną uwzględnione w postanowieniu sądu określającym skład grupy.”.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie II Wydział Cywilny z dnia 29 stycznia 2021 r.

Posted on 2 listopada 2023 at 15:37.

Written by Alicja Leginowicz-Krzywda

Sąd Okręgowy w Warszawie II Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Magdalena Antosiewicz

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2021 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa grupowego Powiatowego Rzecznika Ochrony Konsumentów w S. – reprezentanta grupy działającego na rzecz [dane 28 członków grupy] przeciwko H. Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o ustalenie,

postanawia:

zawiesić postępowanie na podstawie art. 174 § 1 pkt 4 k.p.c.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Elblągu I Wydział Cywilny z dnia 2 sierpnia 2021 r.

Posted on 2 listopada 2023 at 15:34.

Written by Alicja Leginowicz-Krzywda

Sąd Okręgowy w Elblągu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Arkadiusz Kuta

po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa G. R. przeciwko (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (…) z siedzibą w O. o zapłatę,

postanawia:

rozpoznać sprawę w postępowaniu grupowym.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie I Wydział Cywilny z dnia 29 listopada 2021 r.

Posted on 16 października 2023 at 11:17.

Written by Alicja Leginowicz-Krzywda

Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Edyta Barańska

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2021 r. w Krakowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa – reprezentant grupy N. D. przeciwko (…) z siedzibą w N. o zapłatę w postępowaniu grupowym

postanawia:

wyłączyć od orzekania w sprawie SSO Waldemara Żurka.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie I Wydział Cywilny z dnia 5 maja 2017 r.

Posted on 16 października 2023 at 11:13.

Written by Alicja Leginowicz-Krzywda

Sąd, stosownie do art. 17 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, wydaje postanowienie co do składu grupy, które może być zmieniane na podstawie art. 359 § 1 k.p.c. jako nie kończące postępowania grupowego.
Zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego, który w odniesieniu do stron postępowania przyjmuje jako zasadę następstwo procesowe (por. w szczególności art. 180 § 1 k.p.c.) i tę zasadę należy stosować także do członków grupy w postępowaniu grupowym.
Status członka grupy w postępowaniu grupowym jest w istotny sposób zbliżony do strony procesowej: po pierwsze, powództwo w postępowaniu grupowym wytacza wprawdzie reprezentant grupy w imieniu własnym, ale na rzecz wszystkich członków grupy (art. 4 ust. 1 i ust. 3 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym); po drugie, pomiędzy członkiem grupy i pozwanym dochodzi do zawisłości sporu (por. art. 13 ust. 1 oraz art. 24 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym w zw. z art. 192 pkt 1 k.p.c.); po trzecie, sąd wydając wyrok po przeprowadzeniu postępowania grupowego orzeka w odniesieniu do każdego z poszczególnych członków grupy, a nie jedynie jej reprezentanta (członek grupy jest więc stroną w znaczeniu materialnoprawnym).

Sąd Okręgowy w Krakowie w I Wydziale Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Izabella Dyka

Sędziowie: SSO Elżbieta Bednarczuk, SSO Kamil Grzesik

po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2017 r. w Krakowie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa D. N. – reprezentanta grupy złożonej z: [dane 55 osób], przeciwko (…) z siedzibą w N. o zapłatę

postanawia:

zmienić pkt I postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 24 lutego 2016 r., sygn. akt I C 862/12, w ten sposób, iż w miejsce T. J., jako członka przedmiotowej grupy wskazać A. L..

UZASADNIENIE

Powód D. N. – w piśmie wniesionym w dniu 8 marca 2017 r. – wniósł o zmianę postanowienia z dnia 24 lutego 2016 r. w przedmiocie ustalenia składu grupy w ten sposób, że jako członka przedmiotowej grupy w miejsce T. J. wskazać A. L., która została wyłącznym dysponentem wierzytelności dochodzonej wobec strony pozwanej przez T. J., który zmarł 27 grudnia 2014 r., o czym pełnomocnik powoda powziął informację dopiero w styczniu 2017 r. Zdaniem powoda korekta składu grupy w trybie art. 359 § 1 k.p.c. może mieć miejsce aż do wydania wyroku.

Strona pozwana nie sprzeciwiła się zmianie postanowienia z dnia 24 lutego 2016 r. i wskazanie jako członka grupy spadkobierczyni T. A. L..

Sąd ustalił:

Prawomocnym postanowieniem z dnia 28 listopada 2013 r. tut. Sąd zdecydował o rozpoznaniu przedmiotowej sprawy w postępowaniu grupowym.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 24 lutego 2016 r. Sąd Okręgowy w Krakowie ustalił skład grupy, do której zaliczył następujące osoby: [dane 55 osób] (k. 2504-2510).

Postanowieniem z 22 września 2016 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie, sygn. akt III ACz 1067/16, oddalił zażalenie strony pozwanej od powyższego postanowienia (k. 2548-2550).

T. J. zmarł 27 grudnia 2014 r., a spadek po nim nabyli żona E. J. oraz dzieci A. L. i R. L., wprost po 1/3 części (wypis aktu poświadczenia dziedziczenia objęty aktem notarialnym z dnia 27 maja 2015 roku, sporządzonym w Kancelarii Notarialnej w K. przy ulicy (…) przed notariuszem J. U., (…)/2015, k. 2581-2582).

Spadkobiercy zawarli w dniu 24 stycznia 2017 r. umowę darowizny udziałów w prawach i obowiązkach z umowy pożyczki z dnia 8 sierpnia 2008 r., na mocy której wyłącznym dysponentem powyższej wierzytelności (dochodzonej w niniejszym postępowaniu grupowym przez dotychczasowego członka grupy T. J.) stała się A. L. (umowa z 24.01.2017 r., k. 2583-2584).

Sąd rozważył, co następuje:

Sąd, stosownie do art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz. U. z 2010 r., nr 7, poz. 44), wydaje postanowienie co do składu grupy.

Postanowienie z dnia 24 lutego 2016 r. w przedmiocie składu grupy nie kończyło postępowania w niniejszej sprawie, mogło być zatem zmienione stosownie do wniosku powoda (art. 359 § 1 k.p.c.). Warunkiem dopuszczalności tej zmiany postanowienia była zmiana okoliczności sprawy w stosunku do tych, jakie istniały w dacie wydania postanowienia z dnia 24 lutego 2016 r. Zmiana okoliczności sprawy dotyczyła sfery faktycznej i wiązała się ze śmiercią członka grupy. W tej sytuacji uzasadniona była zmiana postanowienia z dnia 24 lutego 2016 r., gdyż w związku ze śmiercią członka grupa T. J. (w dniu 27 grudnia 2014 r.) wyłącznym dysponentem wierzytelności wobec strony pozwanej – dochodzonej w niniejszym postępowaniu grupowym przez dotychczasowego członka grupy – na podstawie przedłożonych dokumentów w postaci aktu poświadczenia dziedziczenia z 27 maja 2015 r. i umowy darowizny z 24 stycznia 2017 r. – stała się A. L.. W tym kontekście zauważyć należy, iż zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 ustawy o post. grupowym, w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego, który w odniesieniu do stron postępowania przyjmuje jako zasadę następstwo procesowe (por. w szczególności art. 180 § 1 k.p.c.) i tę zasadę – zdaniem Sądu – należy stosować także do członków grupy w postępowaniu grupowym. W ocenie Sądu, status członka grupy w postępowaniu grupowym jest w istotny sposób zbliżony do strony procesowej: po pierwsze bowiem powództwo w postępowaniu grupowym wytacza wprawdzie reprezentant grupy w imieniu własnym, ale na rzecz wszystkich członków grupy (art. 4 ust. 1 i ust. 3 ustawy), po drugie pomiędzy członkiem grupy i pozwanym dochodzi do zawisłości sporu (por. art. 13 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 ustawy w zw. z art. 192 pkt 1 k.p.c.), a po trzecie sąd wydając wyrok po przeprowadzeniu postępowania grupowego orzeka w odniesieniu do każdego z poszczególnych członków grupy, a nie jedynie jej reprezentanta (członek grupy jest więc stroną w znaczeniu materialnoprawnym). Odpowiednie stosowanie art. 180 § 1 k.p.c. w toku postępowania grupowego można uzasadnić również faktem, iż żaden przepis ustawy o post. grupowym nie wyłącza wprost następstwa procesowego zmarłych członków grupy, w szczególności zaś art. 24 ustawy nie zakazuje stosowania w/w przepisu art. 180 § 1 k.p.c. (jak czyni to wyraźnie choćby w zakresie przepisów dotyczących kosztów postępowania – vide: art. 24 ust. 2 ustawy).

Z przytoczonych wyżej względów orzeczono jak w sentencji na mocy powołanych przepisów.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział I Cywilny z dnia 24 lutego 2016 r.

Posted on 16 października 2023 at 11:05.

Written by Alicja Leginowicz-Krzywda

Postanowienie sądu w przedmiocie składu grupy ma konstytutywny charakter. To nie oświadczenie określonej osoby o przystąpieniu do grupy, lecz dopiero postanowienie sądu o składzie grupy ostatecznie kształtuje skład grupy w postępowaniu grupowym. Oświadczenie o składzie grupy tworzy podmiotową stronę postępowania grupowego, ostatecznie kształtując skład grupy w postępowaniu grupowym.
Prawomocne postanowienie sądu o składzie grupy zamyka drugi etap postępowania grupowego, kończąc jednocześnie ustalenia w zakresie przedmiotowego i podmiotowego zakresu sprawy.
Postanowienie sądu o składzie grupy w postępowaniu grupowym wywołuje określone konsekwencje w sferze interesów jej członków. Po jego uprawomocnieniu żaden członek grupy nie może wystąpić z grupy. Oświadczenie członka grupy o wystąpieniu z grupy po wydaniu postanowienia co do składu grupy jest bezskuteczne. Sankcja bezskuteczności sprawia, że oświadczenie (złożone po upływie wskazanego terminu) nie wywołuje skutków prawnych.
Opisane w art. 15 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym zarzuty co do członkostwa w grupie nie mogą być instrumentem do ponownego weryfikowania jednolitości sytuacji członków grupy, którzy uczestniczyli w postępowaniu już na etapie rozpoznania przez sąd wniosku o dopuszczenie sprawy do postępowania grupowego.
Przesłanka jednolitości sytuacji członków grupy, w tym jednorodności ich roszczeń oraz jednolitego stanu faktycznego, z którego wywodzone są ich roszczenia, stanowi – zgodnie z wymogami określonymi w art. 2 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym – przedmiot analizy sądu na etapie rozważenia dopuszczenia sprawy do postępowania grupowego. Ponowne analizowanie tego zagadnienia w kolejnych etapach postępowania grupowego byłoby w sposób oczywisty bezprzedmiotowe.
Kwestionowanie wysokości poszczególnych kwot zgłoszonych przez członków grupy może być rozpatrywane dopiero na etapie merytorycznego rozpoznania sprawy, a nie na wstępnym etapie ustalania składu osobowego grupy.
Zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym, w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego, który w odniesieniu do stron postępowania przyjmuje jako zasadę następstwo procesowe (por. w szczególności art. 180 § 1 k.p.c.) i tę zasadę należy stosować także do członków grupy w postępowaniu grupowym.

Sąd Okręgowy w Krakowie w Wydziale I Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Izabella Dyka

Sędziowie: SSO Elżbieta Bednarczuk, SSO Kamil Grzesik

po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2016 r. w Krakowie na posiedzeniu niejawnym w sprawie z powództwa D. N. – reprezentanta grupy złożonej z: [dane 49 osób], przeciwko (…) z siedzibą w N. o zapłatę

postanawia:

ustalić skład grupy, do której zaliczyć następujące osoby: [dane 55 osób];
oddalić wniosek strony pozwanej w przedmiocie wyłączenia ze składu grupy;
oddalić wniosek strony pozwanej o skierowanie sprawy na posiedzenie jawne i wyznaczenie rozprawy.

UZASADNIENIE

punktu I. i II. postanowienia

Powód D. N. – jako reprezentant grupy złożonej z: [dane 49 osób] wniósł o rozpoznanie w postępowaniu grupowym sprawy przeciwko (…) w N. o zasądzenie na rzecz członków grupy (po sprecyzowaniu żądania): 1/ małżonków E. i E. G. (2), J. M. (1) oraz małżonków J. i A. K. (1) po 68.200 zł, 2/ A. C. i małżonków J. i Z. P. po 99.400 zł, 3/ R. P. i małżonków Z. i M. B. (1) po 111.200 zł, 4/ B. D. oraz małżonków H. i K. Z. po 121.400 zł, 5/ małżonków M. D. (1) i M. D. (2) i małżonków M. i P. M. po 134.650 zł, 6/ małżonków I. i W. C., małżonków K. K. (1) i J. O. oraz małżonków A. J. i D. L. po 150.100 zł, 7/ A. N., Z. i T. B., D. N. oraz małżonków B. M. i J. M. (2) po 160.000 zł, 8/ małżonków J. i J. Z. (2), małżonków A. S. (1) i P. S. oraz T. J. po 171.900 zł, 9/ małżonków B. i T. S. i J. Z. (1) po 181.600 zł, 10/ małżonków E. M. i S. M. i M. W. po 200.100 zł, 11/ małżonków E. i M. B. (2) i małżonków A. i W. B. po 234.400 zł i 12/ J. S. (1), małżonków G. i M. G. oraz małżonków D. i W. S. po 237.650 zł (k. 2-59, 1055-1062, 1452-1534, 1775-1793).

Prawomocnym postanowieniem z dnia 28 listopada 2013 r. tut. Sąd zdecydował o rozpoznaniu przedmiotowej sprawy w postępowaniu grupowym.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 28 października 2014 r. tut. Sąd zarządził ogłoszenie w dzienniku „Rzeczpospolita” (wydawca: (…) Sp. z o.o. z siedzibą w W.) o wszczęciu postępowania grupowego w przedmiotowej sprawie. Ogłoszenie ukazało się w dzienniku „Rzeczpospolita” w dniu 20 listopada 2014 r. W zakreślonym terminie do grupy nie przystąpiła żadna osoba.

W piśmie złożonym w dniu 25 lutego 2015 r. powód oświadczył, iż do reprezentowanej przez niego grupy przystępują następujące osoby: A. S. (2) (do podgrupy I), B. S. (2) (do podgrupy V), D. P. (do podgrupy IX), M. P. (do podgrupy IX), A. K. (2) (do podgrupy VI) i K. K. (2) (do podgrupy VI) – osoby te złożyły jednocześnie stosowane oświadczenia o przystąpieniu do grupy.

Zarządzeniem z dnia 10 kwietnia 2015 r., doręczonym w dniu 23 kwietnia 2015 r., strona pozwana została zobowiązana do podniesienia zarzutów co do członkostwa określonych osób w grupie, stosownie do art. 15 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym.

W zakreślonym terminie, w dniu 22 czerwca 2015 r. strona pozwana złożyła pismo procesowe, w którym: I. podniosła zarzut niejednorodnego ujednolicenia roszczeń: 1. E. i E. G. (2) (podgrupa pierwsza), 2. J. i Z. P. (podgrupa druga) oraz R. P. (podgrupa trzecia), 3. B. D. (podgrupa czwarta), 4. M. D. (1) i M. D. (2) (podgrupa piąta), 5. M. i P. M. (podgrupa piąta), 6. K. K. (1) i J. O. (podgrupa szósta), 7. A. i K. K. (2) (podgrupa szósta), 8. A. N. (podgrupa siódma), 9. Z. i T. B. (podgrupa siódma), 10. J. i J. Z. (2) (podgrupa ósma), 11. B. i T. S. (podgrupa dziewiąta), 12. E. M. i S. M. (podgrupa dziesiąta), 13. E. i M. B. (2) (podgrupa jedenasta), 14. A. i W. B. (podgrupa jedenasta), 15. J. S. (1) (podgrupa dwunasta), 16. G. i M. G. (podgrupa dwunastej) z roszczeniami pozostałych członków grupy, przejawiających się w tym, że w przypadku wymienionych powyższej członków grupy, ich roszczenia uwzględniają kwotę pożyczki wraz z podatkiem od czynności cywilnoprawnych, podczas gdy, wysokość roszczeń pozostałych członków grupy takiego podatku już nie uwzględnia, co – zdaniem strony pozwanej – potwierdza nieuzasadnione zróżnicowanie przez reprezentanta grupy przy ujednolicaniu wysokości roszczeń, kryterium okoliczności faktycznych, które powinny być wspólne dla wszystkich członków grupy i podgrupy; w związku z powyższym pełnomocnik strony pozwanej zakwestionował przynależność w/w osób do określonych podgrup; II. podniósł zarzut braku spełnienia przez roszczenia A. S. (2) (podgrupa nr 1), D. L. (podgrupa nr 6) oraz J. M. (2) (podgrupa nr 7), a także T. J. (podgrupa nr 8) kryteriów przynależności do grup wyznaczonych w pozwie, w postanowieniu z dnia 28 listopada 2013 r. oraz w postanowieniu z dnia 28 października 2014 r. – zdaniem strony pozwanej: roszczenie wywodzone przez A. S. (2) nie spełnia kryterium udzielenia przez członka grupy pożyczki Firmie (…) S.A., kryterium posiadania statusu poszkodowanego wskutek czynu niedozwolonego strony pozwanej oraz kryterium zaistnienia szkody w mieniu A. S. (2), jako że jak wynika z umowy pożyczki, umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu oraz umowy sprzedaży z dnia 2 września 2008 r., pożyczki (…) S.A. udzielił J. S. (2) nie posiadający statusu członka grupy, a nie A. S. (2); roszczenia wywodzone przez D. L. i J. M. (2) nie spełniają kryterium udzielenia przez członka grupy pożyczki Firmie (…) S.A., kryterium posiadania statusu poszkodowanego wskutek czynu niedozwolonego strony pozwanej oraz kryterium zaistnienia szkody w mieniu tych członków grupy, jak bowiem wynika z umów pożyczki, umów ustanowienia odrębnej własności lokalu i umów sprzedaży, stroną tych umów były w/w osoby, działający w imieniu własnym i jedynie za zgodą ich mężów; roszczenie wywodzone przez T. J. nie spełnia kryterium zawarcia przez tego członka grupy z (…) S.A. umowy przedwstępnej ustanowienia odrębnej własności lokalu i umowy sprzedaży dotyczącej inwestycji przy Al. (…), jako że stroną umowy przedwstępnej dotyczącej lokalu nabytego przez T. J. byli R. i A. G., z którymi T. J. zawarł umowę przejęcia długu. Wobec powyższego, strona pozwana wniosła o wyłączenie osób wymienionych w punkcie I. ppkt 1-16 ze wskazanych powyżej podgrup oraz o wydanie postanowienia stwierdzającego, iż w skład grupy nie wchodzą osoby wymienione w punkcie II. ppkt 1-3. Strona pozwana wniosła także o skierowanie sprawy na posiedzenie jawne i wyznaczenie rozprawy przed wydaniem postanowienia, co do składu grupy z uwagi na konieczność rozstrzygnięcia istniejących między stronami kwestii spornych w przedmiocie składu osobowego grupy oraz wskazanych podgrup.

W piśmie złożonym w dniu 8 września 2015 r. powód działający jako reprezentant grupy wniósł o nieuwzględnienie zarzutów strony pozwanej wobec członkostwa określonych osób w grupie lub podgrupach oraz objęcie wszystkich członków grupy postanowieniem wydanym w trybie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym. Nadto powód wniósł o oddalenie wniosku strony pozwanej o skierowanie sprawy na posiedzenie jawne i wyznaczenie rozprawy przed wydaniem postanowienia. Zdaniem powoda, zarzuty strony pozwanej są w swej zasadniczej części niedopuszczalną polemiką z treścią prawomocnego postanowienia Sądu z dnia 28 listopada 2013 r. oraz postanowienia Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 26 marca 2014 r. wydanych w przedmiocie dopuszczenia sprawy do rozpoznania w postępowaniu grupowym. Powód zwrócił uwagę, iż kwestia jednolitości sytuacji członków grupy, w tym jednorodności ich roszczeń oraz jednolitego stanu faktycznego, z którego wywodzone są ich roszczeń, były już przedmiotem analizy Sądu na etapie rozważenia dopuszczenia sprawy do postępowania grupowego zakończonym wydaniem w/w postanowienia z dnia 28 listopada 2013 r. Wreszcie, zdaniem powoda, kwestionowanie przez stronę pozwaną wysokości poszczególnych kwot zgłoszonych przez członków grupy (rzekomo zawyżonych wobec doliczenia wartości podatku od czynności cywilnoprawnych) może mieć znaczenie dopiero na etapie merytorycznego rozpoznania sprawy. Powód zauważył, iż wzorzec roszczeń wyznaczony postanowieniem o dopuszczeniu sprawy do postępowania grupowego przewiduje możliwość uwzględnienia w kwocie zgłaszanego roszczenia również kwoty, która nie trafiła ostatecznie na rachunek strony pozwanej, lecz stanowiła równowartość pobranego podatku od czynności cywilnoprawnej z tytułu zawartej umowy pożyczki.

Zarządzeniem z dnia 6 listopada 2015 r., doręczonym w dniu 17 listopada 2015 r., Sąd wezwał pełnomocnika powoda o uzupełnienie: a) braków formalnych oświadczeń o przystąpieniu do grupy: A. S. (2), B. S. (2), D. P., M. P., A. K. (2) i K. K. (2) poprzez określenie żądania (treści żądania, którego dochodzi) stosowanie do art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz.U. z 2010 r., nr 7, poz. 44), w przypadku A. S. (3) również uzupełnienie pkt 10 oświadczenia, w terminie tygodniowym od doręczenia, pod rygorem zwrotu wadliwego oświadczenia i w rezultacie nie objęcia niniejszych osób: A. S. (2), B. S. (2), D. P., M. P., A. K. (2) i K. K. (2) postanowieniem, co do składu grupy; b) opłaty sądowej w kwocie 6.038 zł, w terminie tygodniowym, pod rygorem ściągnięcia tejże kwoty w orzeczeniu kończącym sprawę. W odpowiedzi, w piśmie złożonym w dniu 24 listopada 2015 r. pełnomocnik powoda przedłożył uzupełnione oświadczenia o przystąpieniu do grupy: A. S. (2), B. S. (2), D. P., M. P., A. K. (2) i K. K. (2) – jednocześnie pełnomocnik powoda wniósł o przedłużenie terminu do uzupełnienia braków formalnych oświadczenia o przystąpieniu do grupy B. S. (2) o dodatkowe 14 dni w związku z wydłużonym czasem oczekiwania na oryginał przedmiotowego oświadczenia. Zarządzeniem z dnia 26 listopada 2015 r. Przewodniczący posiedzenia Sądu Okręgowego w Krakowie przedłużył powodowi o dalsze dwa tygodnie termin do uzupełnienia braków formalnych oświadczeń o przystąpieniu do grupy. W piśmie złożonym w dniu 14 grudnia 2015 r. powód uzupełnił braki formalne oświadczenia B. S. (2) o przystąpieniu do grupy.

W piśmie złożonym w dniu 3 grudnia 2015 r. powód poinformował o śmierci członka grupy E. G. (2) i wniósł o ustalenie przez Sąd składu grupy z uwzględnieniem wskazanej wyżej okoliczności – jednocześnie powód przedłożył dokumenty w postaci aktu poświadczenia dziedziczenia oraz umowę o częściowy dział spadku zawartą pomiędzy E. G. (1), a S. G., na mocy której wyłącznym dysponentem wierzytelności wobec strony pozwanej w wysokości 68.200 zł – dochodzonej w niniejszym postępowaniu grupowym przez dotychczasowych członków grupy (E. G. (1) oraz E. G. (2)) stała się E. G. (1).

Zarządzeniem z dnia 7 grudnia 2015 r., doręczonym w dniu 18 grudnia 2015 r., Sąd wezwał pełnomocnika strony pozwanej do złożenia w terminie 3 tygodni od doręczenia wezwania pisma przygotowawczego, w którym podniesie zarzuty co do członkostwa w grupie E. G. (1). W wykonaniu wezwania Sądu, w piśmie złożonym w dniu 8 stycznia 2016 r. pełnomocnik strony pozwanej wskazał, że podtrzymuje zarzut kwestionujący przynależność E. G. (1) do podgrupy I, z uwagi na zawyżoną wysokość dochodzonej wierzytelności.

Sąd rozważył, co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz. U. z 2010 r., nr 7, poz. 44), po upływie wyznaczonego przez sąd terminu, nie krótszego niż miesiąc od dnia doręczenia powodowi zarzutów co do członkostwa, sąd wydaje postanowienie co do składu grupy. Sąd może wydać postanowienie na posiedzeniu niejawnym. Na w/w postanowienie przysługuje zażalenie (art. 17 ust. 2 ustawy). Po wydaniu postanowienia oświadczenie członka grupy o wystąpieniu z grupy jest bezskuteczne (art. 17 ust. 3 ustawy). W orzecznictwie sądowym i doktrynie podkreśla się, iż postanowieniu w przedmiocie składu grupy należy przypisać kluczowe znaczenie w postępowaniu grupowym. Z uwagi na odmienność postępowania grupowego od innych postępowań uregulowanych w kodeksie postępowania cywilnego postanowienie sądu w przedmiocie składu grupy ma konstytutywny charakter. Należy wskazać, iż to nie oświadczenie określonej osoby o przystąpieniu do grupy, lecz dopiero postanowienie sądu o składzie grupy ostatecznie kształtuje skład grupy w postępowaniu grupowym. Oświadczenie o składzie grupy tworzy podmiotową stronę postępowania grupowego, ostatecznie kształtując skład grupy w postępowaniu grupowym. Wobec ostatecznego ustalenia składu osobowego grupy następuje zakreślenie ram podmiotowych postępowania grupowego, istotą postępowania grupowego jest bowiem dochodzenie roszczeń jednego rodzaju przez grupę co najmniej dziesięciu osób. Prawomocne postanowienie sądu o składzie grupy zamyka drugi etap postępowania grupowego, kończąc jednocześnie ustalenia w zakresie przedmiotowego i podmiotowego zakresu sprawy. Postanowienie sądu o składzie grupy w postępowaniu grupowym wywołuje również określone konsekwencje w sferze interesów jej członków. Po jego uprawomocnieniu żaden członek grupy nie może wystąpić z grupy. Ustawodawca w sposób wyraźny unormował konsekwencje złożenie przez członka grupy oświadczenia o wystąpieniu z grupy już po wydaniu przez sąd postanowienia o składzie grupy. Oświadczenie członka grupy o wystąpieniu z grupy po wydaniu postanowienia co do składu grupy jest bezskuteczne. Sankcja bezskuteczności sprawia, że oświadczenie (złożone po upływie wskazanego terminu) nie wywołuje skutków prawnych (por. Małgorzata Sieradzka „Ustawa o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym. Komentarz”, publ. Oficyna 2010; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt I ACa 386/13, LEX nr 1378643).

W realiach przedmiotowej sprawy prawomocnym postanowieniem z dnia 28 listopada 2013 r. Sąd zdecydował o rozpoznaniu przedmiotowej sprawy w postępowaniu grupowym, a następnie zarządził stosowne ogłoszenie o wszczęciu postępowania grupowego w ogólnopolskim dzienniku – w ogłoszeniu, które ukazało się w dniu 20 listopada 2014 r. w „Rzeczpospolitej” zakreślono 3- miesięczny termin na przystąpienie do grupy z zastrzeżeniem, iż złożenie stosownego oświadczenia o przystąpieniu po tym terminie jest niedopuszczalne.

W tej sytuacji, zarządzeniem z dnia 10 kwietnia 2015 r., doręczonym w dniu 23 kwietnia 2015 r., strona pozwana została zobowiązana do podniesienia ewentualnych zarzutów co do członkostwa określonych osób w grupie, stosownie do art. 15 ustawy o post. grupowym, co też uczyniła. W odpowiedzi powód wniósł o nieuwzględnienie tychże zarzutów.

W ocenie Sądu, zarzuty podniesione przez stronę pozwaną co do składu grupy w przedmiotowej sprawie nie mogły zostać uwzględnione. Zauważyć należy, iż w/w zarzuty dotyczą w części braku prawidłowego ujednolicenia roszczeń członków grupy (tj. E. G. (1), J. i Z. P. oraz R. P., B. D., M. D. (1) i M. D. (2), M. i P. M., K. K. (1) i J. O., A. i K. K. (2), A. N., Z. i T. B., J. i J. Z. (2), B. i T. S., E. M. i S. M., E. i M. B. (2), A. i W. B., J. S. (1), G. i M. G.), którzy brali już udział w niniejszym postępowaniu w dniu rozpoznania wniosku o dopuszczenie sprawy do postępowania grupowego, a w części stanowią w istocie merytoryczną polemikę z wysokością dochodzonych przez niektórych członków grupy (tj. A. S. (2), D. L., J. M. (2) i T. J.) kwot roszczeń. Ustosunkowując się do pierwszej części zarzutów podzielić należy pogląd, iż opisane w art. 15 ustawy o post. grupowym zarzuty nie mogą być instrumentem do ponownego weryfikowania jednolitości sytuacji członków grupy, którzy uczestniczyli w postępowaniu już na etapie rozpoznania przez Sąd wniosku do dopuszczenie sprawy do postępowania grupowego – a zarzuty strony pozwanej do tego w istocie zmierzały. Podkreślić należy, iż przesłanka jednolitości sytuacji członków grupy, w tym jednorodności ich roszczeń oraz jednolitego stanu faktycznego, z którego wywodzone są ich roszczenia, stanowiła już – zgodnie z wymogami określonymi w art. 2 ust. 1 ustawy o post. grupowym – przedmiot analizy Sądu na etapie rozważenia dopuszczenia sprawy do postępowania grupowego. W związku z powyższym ponowne analizowanie tego zagadnienia byłoby w sposób oczywisty bezprzedmiotowe. Jak słusznie w tym kontekście zwrócił uwagę powód, przyjęcie odmiennego rozumienia mechanizmu działania wstępnej fazy postępowania grupowego byłoby nieracjonalne i prowadziłoby do uznania, że Sąd ma ponownie przeprowadzać długotrwałe badanie jednolitości roszczeń członków grupy, także w odniesieniu do tych osób, które swoje roszczenia zgłosiły przed dniem wydania postanowienia o dopuszczeniu sprawy do rozpoznania w postępowaniu grupowym. Dodać należy, iż pogląd odrzucający możliwość wielokrotnego weryfikowania jednolitości sytuacji członków grupy znalazł również akceptację w orzecznictwie sądowym i piśmiennictwie (por. wyrok S.Apel. w Warszawie z dnia 19 października 2012 r., sygn. akt I ACz 1777/12; T. Jaworki, P. Radzimierski „Ustawa o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym. Komentarz”, Warszawa 2010). W odniesieniu z kolei do drugiej części zarzutów strony pozwanej, także zgodzić należy się ze stanowiskiem powoda argumentującego, iż kwestionowanie wysokości poszczególnych kwot zgłoszonych przez członków grupy (według strony pozwanej, rzekomo zawyżonych przez niektórych członków grupy wobec doliczenia wartości podatku od czynności cywilnoprawnych) może być rozpatrywane dopiero na etapie merytorycznego rozpoznania sprawy, a nie na wstępnym etapie ustalania składu osobowego grupy – w/w zarzuty strony pozwanej są w istocie zarzutami co do zasadności żądania pozwu, a w związku z tym, nie mogły zostać w tym momencie zaakceptowane przez Sąd i to bez potrzeby ich dogłębnego analizowania.

Na marginesie należy wskazać, iż uzasadnione było przyjęcie, iż w związku ze śmiercią członka grupa E. G. (2) wyłącznym dysponentem wierzytelności wobec strony pozwanej w wysokości 68.200 zł – dochodzonej w niniejszym postępowaniu grupowym przez dotychczasowych członków grupy (E. G. (1) oraz E. G. (2)) stała się – na podstawie przedłożonych dokumentów – E. G. (1). W tym kontekście zauważyć należy, iż zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 ustawy o post. grupowym, w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego, który w odniesieniu do stron postępowania przyjmuje jako zasadę następstwo procesowe (por. w szczególności art. 180 § 1 k.p.c.) i tę zasadę – zdaniem Sądu – należy stosować także do członków grupy w postępowaniu grupowym. Co prawda rację ma strona pozwana podnosząc, iż sukcesja procesowa jest w k.p.c. przewidziana tylko w wypadu stron (ewentualnie uczestników) postępowania, zaś członek grupy niewątpliwie nie posiada formalnego statusu strony w znaczeniu procesowym. Pomimo jednak powyższego, w ocenie Sądu, status członka grupy w postępowaniu grupowym jest w istotny sposób zbliżony do strony procesowej: po pierwsze bowiem powództwo w postępowaniu grupowym wytacza wprawdzie reprezentant grupy w imieniu własnym, ale na rzecz wszystkich członków grupy (art. 4 ust. 1 i ust. 3 ustawy), po drugie pomiędzy członkiem grupy i pozwanym dochodzi do zawisłości sporu (por. art. 13 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 ustawy w zw. z art. 192 pkt 1 k.p.c.), a po trzecie sąd wydając wyrok po przeprowadzeniu postępowania grupowego orzeka w odniesieniu każdego z poszczególnych członków grupy, a niej jedynie jej reprezentanta (członek grupy jest więc stroną w znaczeniu materialnoprawnym). Odpowiednie stosowanie art. 180 § 1 k.p.c. w toku postępowania grupowego można uzasadnić również faktem, iż żaden przepis ustawy o post. grupowym nie wyłącza wprost następstwa procesowego zmarłych członków grupy, w szczególności zaś wspomniany art. 24 ustawy nie zakazuje stosowania w/w przepisu art. 180 § 1 k.p.c. (jak czyni to wyraźnie choćby w zakresie przepisów dotyczących kosztów postępowania – vide: art. 24 ust. 2 ustawy).

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd – na podstawie art. 17 ustawy o postępowaniu grupowym – orzekł jak w punkcie I. i II. sentencji postanowienia.