Powództwo o zasądzenie ma na celu uzyskanie przez członków grupy konkretnych świadczeń. W tego rodzaju postępowaniu grupowym członkowie grupy mogą żądać przede wszystkim zapłaty przez pozwanego (pozwanych) konkretnych kwot odszkodowania. Szczególnym wymogiem, jaki obowiązuje w przypadku dochodzenia w postępowaniu grupowym roszczeń pieniężnych, jest tzw. ujednolicenie roszczeń członków grupy. Ujednolicenie wysokości roszczeń oznacza, że członkowie grupy muszą dochodzić od pozwanego określonych kwot pieniężnych w zrównanej wysokości. W istocie oznacza to równanie wysokości roszczeń „w dół” (tj. dopasowywanie ich do roszczeń o niższej wysokości). Ujednolicenie nie musi nastąpić w ramach całej grupy (tzn. wszyscy członkowie grupy nie muszą dochodzić roszczeń w tej samej wysokości) – wystarczy, że zostanie dokonane w podgrupach liczących nie mniej niż dwie osoby.
Przykładowo, pomimo że szacowana wysokość szkody określonego członka grupy wynosi więcej (przyjmijmy kwotę 11.000,00 zł), to roszczenie tej osoby o odszkodowanie w pozwie grupowym zostanie określone na kwotę niższą (przykładowo na 10.000,00 zł) tak, aby móc je dopasować do najbliższego mu roszczenia innego członka grupy (właśnie we wskazanej wysokości 10.000,00 zł). Ujednolicenie roszczenia ma ten skutek, że członek grupy nie będzie mógł dochodzić odszkodowania ponad wskazaną, ujednoliconą wysokość (w przyjętym przykładzie nie będzie mógł dochodzić pozostałej kwoty 1.000,00 zł). W praktyce oznacza to, że co najmniej dwie osoby muszą określić żądania na takim samym poziomie, czyli żądać zapłaty tej samej kwoty, pomimo że kwota ta jest inna niż wysokość rzeczywiście poniesionej przez jedną z tych osób szkody.
Nowelizacja nr 1 z 2007 r. uchyliła wcześniejszy wymóg dokonania ujednolicenia wysokości roszczeń przy uwzględnieniu wspólnych okoliczności sprawy, budzący zresztą wiele wątpliwości w praktyce. Aktualnie o ujednoliceniu roszczeń decyduje sama wysokość roszczeń poszczególnych członków grupy, bez potrzeby poszukiwania po temu dodatkowego uzasadnienia.
W pozytywnym dla grupy wyroku kończącym postępowanie sąd określa, jaka konkretnie kwota przypada od pozwanego (pozwanych) każdemu spośród członków grupy. Wyciąg z takiego wyroku stanowi tytuł egzekucyjny, czyli dokument, na podstawie którego (po nadaniu mu przez sąd klauzuli wykonalności) każdy z członków grupy może wszcząć i prowadzić egzekucję przeciwko pozwanemu.
Nowelizacja nr 2 z 2019 r. wprowadziła możliwość wymienienia wszystkich członków grupy lub podgrupy wraz z ustaleniem przypadających każdemu z nich kwot, na liście stanowiącej załącznik do wyroku (co jest szczególnie przydatne przy bardzo licznych grupach) W przypadku sporządzenia załącznika, w wyroku należy powołać tę listę, a sama lista nie podlega odczytaniu przy ogłoszeniu wyroku. W takiej sytuacji, tytułem egzekucyjnym uprawniającym członka grupy do prowadzenia egzekucji jest wyrok z wyciągiem z listy członków grupy lub podgrupy stanowiącej załącznik do wyroku, wskazujący w szczególności wysokość świadczenia przypadającego konkretnemu członkowi grupy.