Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie Wydział I Cywilny z dnia 24 lutego 2016 r.
I ACz 65/16

  1. W stadium certyfikacji pozwu grupowego, przesłanki dopuszczalności postępowania grupowego, które podlegają ocenie sądu, ograniczają się do kwestii zakreślonych w art. 1 ust. 1 i 2 u.d.p.g., t.j.: liczebność grupy (co najmniej 10 osób), jednorodzajowość roszczeń, istnienie tej samej lub takiej samej podstawy faktycznej, a nadto zdolność przedmiotowa roszczeń do rozpoznania w postępowaniu grupowym. Poza zakresem oceny dopuszczalności postępowania grupowego pozostaje natomiast ocena jego merytorycznej zasadności, gdyż ta odbywa się na dalszym etapie postępowania.
  2. Przez sformułowanie „takiej samej podstawie faktycznej” należy rozumieć oparcie roszczeń na podobnych zdarzeniach, co zaś odpowiada pojęciu jednakowej podstawy faktycznej, stanowiącej element współuczestnictwa formalnego.
  3. Odmienność wzorców stosowanych w stosunku do poszczególnych członków grupy, podobnie jak i odmienność warunków, w jakich mogło dochodzić do zawierania poszczególnych umów, nie neguje spełnienia przesłanki tej samej lub takiej samej podstawy faktycznej, gdyż, jak wskazano wyżej, zasadniczą okolicznością determinującą dopuszczalność postępowania grupowego jest deklarowana przez powoda identyczność mechanizmu wprowadzonego przez wszystkie te formalnie niezależne wzorce. Oceny tej nie zmienia również różna wysokość składek i częstotliwość ich wpłat, czy wysokość opłat wykupu obowiązująca poszczególnych członków grupy. Członkowie grupy opierają bowiem roszczenie na takiej samej podstawie, a więc klauzuli umownej, stanowiącej podstawę dla pozwanej do pobierania opłat wykupu, które według członków grupy były rażąco wygórowane, ograniczały też możliwość wypowiedzenia umowy. Zostały oparte nie na tej samej, lecz na takiej samej podstawie faktycznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.p.g.

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie Wydział VI Cywilny z dnia 23 lutego 2016 r.
VI ACz 2340/15

Sąd Apelacyjny w Warszawie Wydział VI Cywilny w składzie:

Przewodniczący:                       SSA Urszula Wiercińska

Sędziowie:                                 SSA Małgorzata Borkowska (spr.), SSA Jolanta Pyźlak

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa K. K. – reprezentanta grupy przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej „(…)” w W. o zapłatę na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2015 roku sygnatura akt III C 798/15

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że wyłączyć od orzekania w sprawie prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Warszawie o sygnaturze III C 798/15 Sędziego Sądu Okręgowego (…), Sędziego Sądu Okręgowego (…) oraz Sędziego Sądu Okręgowego (…).

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie Wydział I Cywilny z dnia 17 lutego 2016 r.
I ACa 664/14

  1. W postępowaniu grupowym o ustalenie odpowiedzialności pozwanego, powód nie musi wykazywać wystąpienia szkody ani jej wysokości u poszczególnych członków grupy, jeżeli są to okoliczności indywidualne, a nie wspólne, jednak musi określić, co jest szkodą dla wszystkich członków grupy, a więc jaki uszczerbek majątkowy uważają oni za szkodę wynikającą z czynu niedozwolonego stanowiącego podstawę roszczenia. Obowiązkiem zaś sądu jest ustalenie i ocena, czy tak określony uszczerbek majątkowy może być uznany za szkodę spowodowaną czynem niedozwolonym wskazanym w pozwie zbiorowym oraz czy jest on wspólny dla wszystkich członków grupy.
  2. Przepisy prawa wspólnotowego korzystają we wspólnotowym porządku prawnym z domniemania ważności na tej samej zasadzie jak przepisy prawa krajowego w krajowym porządku prawnym. W razie zaistnienia konfliktu pomiędzy przepisami prawa krajowego a przepisami prawa wspólnotowego organ administracyjny musi kierować się zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego.
  3. Nie ma podstaw prawnych, z których wynikałoby domniemanie zgodności norm prawa krajowego z prawem wspólnotowym. Organ administracji publicznej obowiązany jest oceniać zgodność przepisów krajowych z prawem wspólnotowym, a w przypadku stwierdzenia ich sprzeczności odmówić zastosowania prawa krajowego.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie Wydział XXV Cywilny z dnia 8 lutego 2016 r.
XXV C 148/14

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie

Przewodniczący:           SSO Krystyna Stawecka

Sędziowie:                     SSO Anna Błażejczyk, SSO Krystyna Dymek

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2016 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa grupowego wytoczonego przez J. K. – reprezentanta grupy przeciwko Bank (…) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę

postanawia:

  1. zarządzić ogłoszenie o wszczęciu postępowania grupowego,
  2. nadać ogłoszeniu o wszczęciu postępowania grupowego następującą treść

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie Wydział I Cywilny z dnia 5 lutego 2016 r.
I ACz 4/16

Sąd Apelacyjny w Szczecinie Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący:                       SSA Mirosława Gołuńska (spr.)

Sędziowie:                                SSA Iwona Wiszniewska, SSA Dariusz Rystał

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2016 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa K.P. jako reprezentanta grupy w postępowaniu przeciwko Skarbowi Państwa o zapłatę, wskutek zażalenia powoda i pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w S. z dnia 23 października 2015 roku, sygn. akt I C 762/12

Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie Wydział III Cywilny z dnia 2 lutego 2016 r.
III C 603/15

  1. Dla oceny, czy roszczenia konsumentów oparte są na takiej samej podstawie faktycznej nie ma znaczenia ewentualne zbycie przez konsumentów nabytych uprzednio biletów na rzecz innych osób. Wszystkim bowiem konsumentom wskazanym w pozwie, jako nabywcom biletów – stronom stosunku zobowiązaniowego łączącego ich z pozwanym przysługują wobec pozwanego roszczenia o zapłatę z tytułu nabytych uprzednio biletów. Podstawa faktyczna dochodzonych roszczeń jest zatem taka sama i wynika z jednego zdarzenia tj. zakupu biletów i uczestnictwa w imprezie sportowej zorganizowanej przez pozwanego.
  2. Dla oceny czy dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą nie ma znaczenia, czy jest on wpisany do właściwego rejestru przedsiębiorców. Dla tej oceny nie ma również znaczenia, na co przeznaczany jest uzyskany z ww. działalności zarobek. Fakt, że pozwany działa w formie prawnej stowarzyszenia, nie wyklucza w żaden sposób możliwości prowadzenia przez niego działalności gospodarczej i to przynoszącej zyski.

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie Wydział I Cywilny z dnia 26 stycznia 2016 r.
I ACz 2895/15

Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:                                  SSA Roman Dziczek

Sędziowie:                                           SSA Przemysław Kurzawa, SSO Beata Byszewska

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016 roku w Warszawie  na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa (…) sp. z o.o. w W. przeciwko (…) Towarzystwu (…) S.A. w W. o odszkodowanie na skutek zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 6 października 2015 roku, sygn. akt XVI GC 352/15 w przedmiocie wyłączenia sędziów od orzekania w sprawie

postanawia:

  1. oddalić zażalenie;
  2. rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania zażaleniowego pozostawić Sądowi pierwszej instancji w orzeczeniu kończącym postępowanie.

Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie Wydział I Cywilny z dnia 30 grudnia 2015 r.
I ACz 1586/15

  1. Pomioty z grupy cechuje określona więź o charakterze podmiotowym i przedmiotowym. Więź podmiotowa dotyczy osób z grupy, które zostały poszkodowane w skutek jednego zachowania sprawcy. Osoby te dochodzą w postępowaniu grupowym roszczenia od jednego podmiotu (naruszyciela). Natomiast wspólność przedmiotowa jest związana z rodzajem naruszenia, które sprawia, że uzasadnione i możliwe zarazem jest wspólne dochodzenie roszczenia przez grupę. Więź istniejąca pomiędzy członkami grupy musi być oparta na tej samej lub takiej samej podstawie faktycznej. Kluczowe znaczenie ma zatem ustalenie jednorodzajowości roszczeń indywidualnych członków grupy, co pozwala objąć ich pozwem grupowym.
  2. Wskazując, iż dochodzone roszczenia muszą być jednorodzajowe, należy ustalić czy chodzi o roszczenie materialnoprawne czy procesowe, przy czym jednoznacznie można przyjąć, że roszczenie dochodzone w postępowaniu grupowym dotyczy roszczenia procesowego. Jednorodzajowość wyrażona zostaje poprzez dochodzenie przez wszystkich powodów zasądzenia świadczenia albo ustalenia bądź ukształtowania stosunku prawnego lub prawa. Członkowie grupy muszą zatem zgłosić to samo żądanie – o zasądzenie świadczenia, o ustalenie istnienia lub nieistnienia określonego prawa lub stosunku prawnego, o ukształtowanie stosunku prawnego lub prawa.
  3. W postępowaniu grupowym, w przypadku wielości podmiotów po stronie pozwanej, stosuje się przepisy k.p.c. o współuczestnictwie.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Gdańsku Wydział I Cywilny z dnia 1 grudnia 2015 r.
I C 245/15

  1. Instytucja zabezpieczenia kosztów procesu w postępowaniu grupowym ma charakter fakultatywny, a możliwość zobowiązania powoda do jej złożenia w świetle art. 8 ust. 1 u.d.p.g. należy do kompetencji sądu.
  2. Pozwany składając wniosek o zobowiązanie powoda do złożenia kaucji na zabezpieczenie kosztów procesu winien uprawdopodobnić, że wytoczone przeciwko niemu powództwo jest oczywiście bezzasadne lub że jego uwzględnienie jest mało prawdopodobne, a zatem nosi cechy „pieniactwa procesowego” oraz że brak ustanowienia kaucji na zabezpieczenie jego przyszłego roszczenia o zasądzenie zwrotu kosztów procesu uniemożliwi lub poważnie utrudni ich egzekucję od strony powodowej.

Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie Wydział I Cywilny z dnia 1 grudnia 2015 r.
I C 1385/14

Orzeczenie zostało zmienione w całości postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie Wydział I Cywilny z 8 kwietnia 2016 r., sygn. akt  I ACz 534/16 w ten sposób, że postanowiono rozpoznać sprawę w postępowaniu grupowym,

  1. W przypadku, gdy przedmiotem sporu są roszczenia pieniężne, ustawa o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym dopuszcza możliwość ich dochodzenia w postępowaniu grupowym jedynie wtedy, gdy dla każdego zpowodów zostały one ujednolicone na podstawie wspólnych okoliczności sprawy.