Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 2018 r.
II PK 44/17
- Przesłanka jednorodzajowości powinna być rozumiana funkcjonalnie. Staje się to zrozumiałe, jeśli się uwzględni, że czym innym jest rodzaj roszczenia, a czym innym sposób jego wyliczenia. Jednorodzajowość roszczenia odnosi się tylko do pierwszego z wymienionych czynników. Ta sama natura roszczenia autoryzowana jest spojrzeniem wertykalnym. Chodzi o to, aby powodowie skupieni w tym samym postępowaniu grupowym dochodzili roszczenia tożsamego. Dwoistość mechanizmu służącego do jego wyliczenia (wspólna dla wszystkich uczestników) nie przeciwstawia się jednorodzajowości roszczenia.
Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku Wydział V Cywilny z dnia 12 kwietnia 2018 r.
V ACa 722/15
Sąd Apelacyjny w Gdańsku Wydział V Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSA Roman Kowalkowski (spr.)
Sędziowie: SSA Artur Lesiak, SSA Mariusz Wicki
po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa B. B. przeciwko Bank S.A. z w W. o zapłatę na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt I C 709/11
Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie Wydział I Cywilny z dnia 14 lutego 2018 r.
I C 599/14
- Zabezpieczenie społeczne jest funkcją i obowiązkiem Państwa, a Konstytucja RP nie mówi nic o możliwości (lub braku) częściowej prywatyzacji tej funkcji. Podobnie zresztą wygląda kwestia ochrony zdrowia, czy edukacji. Bezspornym jest, że OFE stanowią prywatnoprawny sposób realizacji konstytucyjnego zadania Państwa, podobnie jak prywatne szpitale i szkoły wyższe, a tej możliwości Trybunał Konstytucyjny nie zakwestionował.
- (…) umorzenie jednostek rozrachunkowych i przekazanie ich do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie są czynnościami prawnymi co do których możliwe jest ustalenie ich ważności w trybie art. 189 k.p.c. Niezależnie bowiem od definiowania przez doktrynę pojęcia „czynności prawnej”, powszechnie przyjmuje się, że koniecznym elementem każdej czynności prawnej, a zarazem wyłącznie ją charakteryzującym jest oświadczenie woli. Tymczasem zarówno umorzenie jednostek rozrachunkowych jak i przekazanie ich równowartości do FUS nie zawiera oświadczenia woli, lecz stanowi czynność techniczną w wykonaniu dyspozycji normy ustawowej, która nie może być przedmiotem kontroli – w płaszczyźnie art. 58 § 1 k.c. – w drodze powództwa przewidzianego przez art. 189 k.p.c. (wyrok Sądu Najwyższego z 19 stycznia 2012 r., IV CSK 217/11). Art. 58 k.c. odnosi się tylko do czynności prawnych (albo oświadczeń woli), nie ma natomiast zastosowania do zdarzeń nie będących czynnościami prawnymi. Nie jest zatem możliwe ustalenie w drodze roszczenia wywiedzionego na podstawie art. 189 k.p.c. nieważności czynności technicznych.
Postanowienie Sądu Okręgowego w Gdańsku Wydział I Cywilny z dnia 12 lutego 2018 r.
I C 245/15
Sąd Okręgowy w Gdańsku Wydział I Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSO Karolina Sarzyńska
Sędziowie: SSO Małgorzata Janicka; SSO Ewa Karwowska
po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2018 r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Powiatowego Rzecznika Konsumentów w Szczecinku działającego jako reprezentant grupy przeciwko B. Spółce Akcyjnej z siedzibą w Warszawie o ustalenie ewentualnie o ukształtowanie
Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie Wydział XXIV Cywilny z dnia 1 lutego 2018 r.
XXIV C 709/15
- Konieczność dochodzenia w postępowaniu grupowym „roszczenia jednego rodzaju” oznacza wymaganie, by wszyscy członkowie grupy dochodzili zasądzenia świadczenia albo ustalenia bądź ukształtowania stosunku prawnego lub prawa. Nie oznacza to jednak, że w postępowaniu grupowym nie można wystąpić z więcej niż jednym roszczeniem. Członkowie grupy mogą wnieść różne rodzajowo roszczenia. Jest to dopuszczalne, jeżeli z roszczeniami tymi występują wszyscy członkowie grupy.
- Dla wdrożenia postępowania grupowego wystarczające jest, aby zespół podstawowych okoliczności składających się na podstawę faktyczną żądania był taki sam w odniesieniu do wystarczającej liczby osób. Nie jest bezwzględnie konieczne, aby zbieżność zachodziła co do wszystkich okoliczności tworzących podstawę faktyczną żądań poszczególnych członków grupy.
Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie Wydział XXV Cywilny z dnia 30 stycznia 2018 r.
XXV C 1575/15
- Jeśli choć jedno ze zgłoszonych żądań ewentualnych jest dla 10 członków grupy wspólne, to cały pozew nadaje się do rozpoznania w trybie ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym.
- W postępowaniu grupowym pozew traktowany jest jako całość i nie może mieć miejsca sytuacja odrzucenia pozwu co do niektórych członków grupy i jednoczesnego prowadzenia co do innych. Reprezentant grupy działa w imieniu własnym (art. 4 ust. 3 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym) i tylko jemu przysługuje legitymacja procesowa, tylko on jest powodem. Nie można odrzucić pozwu osób, które nie są powodami.
- Jakakolwiek zmiana żądania pozwu związana z ograniczeniem roszczenia lub częściowym cofnięciem pozwu wymaga zgody więcej niż połowy członków grupy (art. 19 ust. 1 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym), dlatego też ewentualne wezwanie do uzupełnienia braków formalnych pozwu nie może zmierzać do cofnięcia części pozwu lub ograniczenia roszczenia. To powoduje, że tego typu przekształcenia pozwu nie można wymagać w trybie uzupełniania braków formalnych pozwu.
